Als diversiteit zo mooi is, waarom ontvluchten we het dan massaal?
Voor veel Nederlanders is de smeltkroes van mensen
en culturen in de Amerikaanse stad New York een voorbeeld van hoe mooi
diversiteit kan zijn. Al die verschillende mensen die in dezelfde stad wonen en
werken en die New York tot de bruisende, kleurrijke en moderne stad maken die
zij is. In Europa en ook in Nederland wordt diversiteit niet alleen als iets
moois gezien, maar zelfs als de fundamentele kracht van onze vrije en open westerse
samenleving. Maar als diversiteit zo fantastisch is, waarom ontvluchten mensen
het dan bij iedere gelegenheid?
en culturen in de Amerikaanse stad New York een voorbeeld van hoe mooi
diversiteit kan zijn. Al die verschillende mensen die in dezelfde stad wonen en
werken en die New York tot de bruisende, kleurrijke en moderne stad maken die
zij is. In Europa en ook in Nederland wordt diversiteit niet alleen als iets
moois gezien, maar zelfs als de fundamentele kracht van onze vrije en open westerse
samenleving. Maar als diversiteit zo fantastisch is, waarom ontvluchten mensen
het dan bij iedere gelegenheid?
We hebben er zelfs een speciale naam voor bedacht: white
flight, oftewel witte vlucht. Als het percentage allochtonen in een wijk of in
een buurt teveel toeneemt dan trekken autochtone Nederlanders weg. Hetzelfde
geldt voor scholen. Zodra een witte school door de toename van allochtone
leerlingen zwart kleurt gaan Nederlandse ouders op zoek naar een andere school.
Ze fietsen graag een paar straten verder zodat hun kroost in de klas kan zitten
naast Nederlandse kinderen. En hoewel de term uit de Verenigde Staten komt is
het een verschijnsel dat ook in Nederland en in andere Europese landen
plaatsvindt.
flight, oftewel witte vlucht. Als het percentage allochtonen in een wijk of in
een buurt teveel toeneemt dan trekken autochtone Nederlanders weg. Hetzelfde
geldt voor scholen. Zodra een witte school door de toename van allochtone
leerlingen zwart kleurt gaan Nederlandse ouders op zoek naar een andere school.
Ze fietsen graag een paar straten verder zodat hun kroost in de klas kan zitten
naast Nederlandse kinderen. En hoewel de term uit de Verenigde Staten komt is
het een verschijnsel dat ook in Nederland en in andere Europese landen
plaatsvindt.
Terwijl we dus met de mond belijden dat diversiteit
iets prachtigs is gaan verreweg de meeste mensen het in hun dagelijks leven
zoveel mogelijk uit de weg. In alle grote en middelgrote steden clusteren
mensen met dezelfde achtergrond samen, en daarbij gaat het verder dan alleen de
school of de buurt. In de Verenigde Staten geldt bijvoorbeeld voor bijna vijfennegentig
procent van de kerken dat tenminste tachtig procent van de leden tot dezelfde
etnische groep behoort. Waarom is er ondanks overheidsingrijpen waarbij het
diversiteitsideaal soms zelfs met dwang wordt opgelegd toch sprake van
segregatie? Simpel. Omdat diversiteit een bron is van spanning en conflicten en
mensen het om die reden liever mijden.
iets prachtigs is gaan verreweg de meeste mensen het in hun dagelijks leven
zoveel mogelijk uit de weg. In alle grote en middelgrote steden clusteren
mensen met dezelfde achtergrond samen, en daarbij gaat het verder dan alleen de
school of de buurt. In de Verenigde Staten geldt bijvoorbeeld voor bijna vijfennegentig
procent van de kerken dat tenminste tachtig procent van de leden tot dezelfde
etnische groep behoort. Waarom is er ondanks overheidsingrijpen waarbij het
diversiteitsideaal soms zelfs met dwang wordt opgelegd toch sprake van
segregatie? Simpel. Omdat diversiteit een bron is van spanning en conflicten en
mensen het om die reden liever mijden.
In zijn boek Trust uit 1995 constateerde Francis
Fukuyama dat etnisch diverse samenlevingen leiden tot een verlies aan
vertrouwen waardoor de economische groei wordt gedrukt. De Amerikaanse
onderzoeker Robert Putnam stelde in 2000 vast dat in etnisch diverse steden en wijken
het sociaal kapitaal erodeert en mensen zich als oesters in zichzelf
terugtrekken. En de Nederlandse onderwijssocioloog Jaap Dronkers presenteerde
in 2010 een onderzoek waaruit bleek dat kinderen op etnisch diverse scholen
slechter presteren dan kinderen op homogene scholen. Het is ook iets dat veel
mensen intuïtief al weten: hoe meer etniciteiten, talen en religies in de wijk
of bij de voetbalvereniging des te meer wantrouwen en conflict er is.
Fukuyama dat etnisch diverse samenlevingen leiden tot een verlies aan
vertrouwen waardoor de economische groei wordt gedrukt. De Amerikaanse
onderzoeker Robert Putnam stelde in 2000 vast dat in etnisch diverse steden en wijken
het sociaal kapitaal erodeert en mensen zich als oesters in zichzelf
terugtrekken. En de Nederlandse onderwijssocioloog Jaap Dronkers presenteerde
in 2010 een onderzoek waaruit bleek dat kinderen op etnisch diverse scholen
slechter presteren dan kinderen op homogene scholen. Het is ook iets dat veel
mensen intuïtief al weten: hoe meer etniciteiten, talen en religies in de wijk
of bij de voetbalvereniging des te meer wantrouwen en conflict er is.
Het multiculti-denken heeft sinds Pim Fortuyn weliswaar
zijn beste tijd gehad, maar het failliet verklaren van de multiculturele
samenleving zoals Angela Merkel, David Cameron en Maxime Verhagen hebben gedaan
is niet genoeg. Er is een paradigmashift nodig ten aanzien van de wijze waarop
wij tegen diversiteit aankijken. Diversiteit is niet iets wat we zouden moeten
nastreven want het lijdt onherroepelijk tot spanningen tussen groepen mensen en
ondermijnt de sociale cohesie. Bedenk wel, overal ter wereld waar mensen elkaar
het fanatiekst de hersens inslaan zijn plaatsen met veel diversiteit. Of die
diversiteit nu etnisch, religieus, linguïstisch of gewoon cultureel is.
zijn beste tijd gehad, maar het failliet verklaren van de multiculturele
samenleving zoals Angela Merkel, David Cameron en Maxime Verhagen hebben gedaan
is niet genoeg. Er is een paradigmashift nodig ten aanzien van de wijze waarop
wij tegen diversiteit aankijken. Diversiteit is niet iets wat we zouden moeten
nastreven want het lijdt onherroepelijk tot spanningen tussen groepen mensen en
ondermijnt de sociale cohesie. Bedenk wel, overal ter wereld waar mensen elkaar
het fanatiekst de hersens inslaan zijn plaatsen met veel diversiteit. Of die
diversiteit nu etnisch, religieus, linguïstisch of gewoon cultureel is.
Een paar voorbeelden. België is zo goed als
onbestuurbaar door het schisma tussen het Franstalige en het Nederlandstalige
deel. In Ierland hebben katholieken en protestanten elkaar tot voor kort naar het
leven gestaan. In het Midden-Oosten is het voortdurend raak tussen de
verschillende etnische en religieuze groepen die in hetzelfde gebied leven. In
Rwanda hebben Hutus in de jaren negentig honderdduizenden Tutsis afgeslacht,
om over de rest van Afrika nog maar te zwijgen. En sommige Amerikaanse
gevangenissen staan onder voortdurende staat van lockdown omdat er op ieder
moment grootschalige rassenrellen kunnen uitbreken.
onbestuurbaar door het schisma tussen het Franstalige en het Nederlandstalige
deel. In Ierland hebben katholieken en protestanten elkaar tot voor kort naar het
leven gestaan. In het Midden-Oosten is het voortdurend raak tussen de
verschillende etnische en religieuze groepen die in hetzelfde gebied leven. In
Rwanda hebben Hutus in de jaren negentig honderdduizenden Tutsis afgeslacht,
om over de rest van Afrika nog maar te zwijgen. En sommige Amerikaanse
gevangenissen staan onder voortdurende staat van lockdown omdat er op ieder
moment grootschalige rassenrellen kunnen uitbreken.
Mensen hebben van nature de voorkeur voor het
gezelschap van mensen die lijken op henzelf. In het westen vinden we dat
racistisch, maar het is een universeel verschijnsel. De wereld balkaniseert
zichzelf. Het streven naar autonomie van allerlei groepen die zich om wat voor
reden dan ook niet verwant voelen met de rest van de bevolking is daar een
bewijs van. Natuurlijk zijn er allerlei individuele uitzonderingen van mensen
die uitstekend met elkaar overweg kunnen, maar in etnisch diverse samenlevingen
is er door de groepsdynamiek onvermijdelijk sprake van spanningen en
conflicten. Diversiteit is dan ook geen bron van kracht maar een bron van
ellende.
gezelschap van mensen die lijken op henzelf. In het westen vinden we dat
racistisch, maar het is een universeel verschijnsel. De wereld balkaniseert
zichzelf. Het streven naar autonomie van allerlei groepen die zich om wat voor
reden dan ook niet verwant voelen met de rest van de bevolking is daar een
bewijs van. Natuurlijk zijn er allerlei individuele uitzonderingen van mensen
die uitstekend met elkaar overweg kunnen, maar in etnisch diverse samenlevingen
is er door de groepsdynamiek onvermijdelijk sprake van spanningen en
conflicten. Diversiteit is dan ook geen bron van kracht maar een bron van
ellende.
Tot slot. Zou het kunnen dat we diversiteit alleen maar toejuichen omdat we sinds de immigratie vanaf de jaren zestig nu eenmaal geconfronteerd worden met een situatie waarin diversiteit de realiteit is? En omdat we nu eenmaal in een diverse samenleving wonen is er veel te zeggen voor de benadering dat we er samen dan maar beter het beste van kunnen maken. Waarom dit artikel als diversiteit een voldongen feit is? Om u als lezer te overtuigen van het feit dat het beter is te stoppen met het actief streven naar meer diversiteit voor de Nederlandse samenleving. Voor het beleid van de Nederlandse overheid betekent dat concreet: de immigratie van niet-westerlingen tot een minimum beperken en inzetten op confirmatie aan en integratie in de Nederlandse cultuur.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook