De kranten zijn eruit: Tofik Dibi is een lichtgewicht. Hij kan niet eens bijna op tegen Jolande Sap, en helpt zijn eigen carriere alleen maar om zeep door zich kandidaat te stellen voor het leiderschap van zijn partij.
De Volkskrant publiceerde
vanochtend een artikel waarin keihard wordt afgerekend met het jonge 'groene' kamerlid. De inleiding alleen al spreekt boekdelen:
Jong en activistisch. Ook opportunistisch en populistisch. Dat alles wordt gezegd in Den Haag over Tofik Dibi, kandidaat GroenLinks-leider. Een bedreiging voor Jolande Sap? Dat niet.
Heeft Tofik Dibi (31) als een kamikazepiloot de duikvlucht naar zijn eigen politieke ondergang ingezet? Wie dat navraagt bij zijn collega's in de Tweede Kamerfractie van GroenLinks, krijgt wel die indruk.
En de VK wil dat beeld natuurlijk maar wat graag bevestigen. Zie dit, bijvoorbeeld:
Het zijn óók acties waarmee Dibi in Den Haag faam opbouwde als opportunist en populist. Voor de duidelijkheid: dat zijn geen positieve kwalificaties. Zijn naaste collega's uit andere partijen zijn daar een stuk mededeelzamer over dan zijn partijgenoten. Mirjam Sterk (CDA) kent Dibi goed omdat ze een periode over dezelfde onderwerpen woordvoerder waren voor hun partij. Dibi schuwt het populisme niet, zegt zij. 'Zo kondigde hij ooit met veel tamtam een wetsvoorstel aan over media en educatie. Later gaf hij in een algemeen overleg toe dat het symboolwetgeving was. Daar hebben we nooit meer over gehoord.'
Het zal u niet verbazen dat ik niet al te positief denk over de heer Dibi. Hij is inderdaad een opportunist. Nu is dat op zich niet erg (welke politicus is dat niet, eigenlijk?), ware het niet dat hij een linkse opportunist is. Aan dat soort politici heb ik natuurlijk een broertje dood.
De vraag is dan ook niet wat wij van DDS denken van Dibi en diens partij, maar waarom de VK en andere linkse kranten hem opeens de oorlog verklaren. Het antwoord ligt voor de hand: deze kranten zijn op de hand van GroenLinks. Ze vinden het een leuke, sympathieke partij (die een kabinet Paars Plus mogelijk kan maken).
Zij zien Dibis kandidatuur als een bedreiging voor een Paarse dromen. Democratie is chaotisch. Dibi kan het Sap lastig maken; niet door haar daadwerkelijk te verslaan, maar wel door lastige vragen te stellen en duidelijk te maken dat Sap een incompetente lijsttrekker is. Dat kan GroenLinks zetels kosten, wat inhoudt dat Paars Plus een 'droom' blijft voor sociaaldemocratisch Nederland.
Kortom, Dibi wordt niet afgemaakt omdat men hem werkelijk een vervelende jongeman vindt, maar omdat men bang is dat hij GroenLinks beschadigt. U ziet maar weer eens, links heeft de mond wel vol van 'democratie', maar als het er echt om gaat kiezen ze liever voor een top-down aanpak, waarin alles - inclusief het leiderschap van een partij - achter gesloten deuren wordt besloten.
