Pieter Lukkes ergert zich rot aan overheidsgedrag inzake plaatsing van windmolens

Eerder schreef ik dat duurzaamheid en desinformatie een onafscheidelijke koppel vormden. Ik had nog vergeten manipulatie daaraan toe te voegen.

Pieter Lukkes heeft een 'zienswijze' geschreven over het regionaal industrialisatieplan: ontwerpstructuurvisie windenergie op land. Ik ontleen daaraan de volgende elementen.

In 2012 heeft het ministerie van Infrastructuur en Milieu als probeersel de nota “Voornemen Rijksstructuurvisie windenergie op land” uitgebracht. Daarbij draaide het vooral om de kaart van de plekken waar grootschalige windturbinecomplexen zouden moeten komen. De bevolking is toen uitgenodigd om vast schoten voor de boeg te lossen, c.q. stoom af te blazen. Nu liggen er vervolgnota’s namelijk: “Ontwerp structuurvisie windenergie op land” en “ Plan-Mer, Structuurvisie windenergie op land”. Met betrekking tot deze nota’s kan de bevolking tot eind mei 2013 zienswijzen inleveren.

Deze nota’s passen in een lange reeks nota’s die de laatste paar decennia in ons land is verschenen. Bijgevolg is er in dit land amper een gebied aan te wijzen dat niet op zijn geschiktheid voor de plaatsing van windturbines is onderzocht. Strijk en zet vond daarbij een botsing plaats tussen de overheid en de windenergielobby enerzijds en de gewone mensen anderzijds.

Zo voor en na hebben tienduizenden burgers bedenkingen ingebracht tegen de windenergieplannen. Als van deze bedenkingen er 5 hebben geleid tot een herziening van enig plan, dan is dat veel. Ofwel: de indieners van bedenkingen konden er voor nagenoeg 100% zeker van zijn dat het `bevoegd gezag` hun argumenten terzijde zou schuiven. ..

Deze burgers hebben tal van bezwaren geopperd. Een 5-tal daarvan scoorde heel hoog. Dat zijn:

Het ontbreken van een analyse van nut en noodzaak van windenergie.

De gebieds- en locatiekeuze van de mega –windparken.

De economische effecten en –schade van deze parken.

De aantasting van landschappen en leefomgevingen.

Geluidsoverlast.

De reactie van het “bevoegd gezag” op deze bezwaren getuigt niet van respect voor mondige burgers.

Gelijk met de nota: Ontwerpstructuurvisie windenergie op land kunnen er ook zienswijzen worden ingediend die slaan op de bijbehorende Nota-MER. Die nota is in opdracht van het bevoegd gezag opgesteld door een commercieel adviesbureau. Beide nota’s tezamen vormen een soort gatenkaas. Met dien verstande dat de gaten de kaas verre overtreffen. Zo staat er in de Nota MER geen woord dat de opdrachtgever – het bevoegd gezag – onwelgevallig is. Aldus heeft het bevoegd gezag zijn eigen waarheid gecreëerd. De absolute waarheid. Alle zienswijzen, die daar niet mee stroken worden afgeschoten.

Nut en noodzaak van windenergie blijven een heet hangijzer. Daarover maakt het bevoegd gezag een opmerking die een verstandig mens voor onmogelijk houdt. Op pag. 15 van de antwoordnota wordt namelijk opgemerkt dat dat onderwerp is afgehandeld omdat er in het kader van de verkenning van alternatieven discussie over is gevoerd. Onderzoek is dus niet nodig. Er over praten is voldoende. Een meer armetierige argumentatie is niet denkbaar.

Hetzelfde verhaal gaat op voor de sociaal–geografische maatschappelijke kosten-batenanalyse van windenergie op het land. Hoe de overheid verantwoord windenergiebeleid kan voeren zonder over die analyse te beschikken is een raadsel. In dit land is tot dusver slechts één zo’n kosten-batenanalyse opgesteld. Die stamt uit 2003 en is van de hand van ondergetekende. Naar aanleiding van deze studie hebben de zelfdenkende kamerleden Hessels en De Krom vragen gesteld, waarmee de toenmalige minister van EZ geen raad wist. Hij heeft ze – in de woorden van de kamerleden zelf – afgescheept met een kluit–in– het–riet–brief.

Nu kondigt het “bevoegd gezag” aan dat het CPB een kosten-batenanalyse van windenergie op het land zal maken. Als dat een herhaling wordt van een soortgelijke analyse van windenergie op zee (2005) dan is dat een overbodige inspanning. In dat jaar droeg het ministerie van EZ het CPB op om een k/b analyse van windenergie op zee te maken. De opdrachtformulering was zodanig dat elke ongewenste uitkomst bij voorbaat was uitgesloten. Bovendien kreeg dit Planbureau een partner op zijn dak geschoven (ECN) die zelf grote belangen heeft in de expansie van windenergie. En om elk risico helemaal uit te bannen werd het onderzoek gecontroleerd door ambtenaren van drie departementen. Deze strategie slaagde wonderwel. Want het Planbureau presenteerde tenslotte niet minder dan 48 mogelijke financiële uitkomsten. Er werd nagelaten om die alternatieven op een schaal van zeer onwaarschijnlijk naar zeer waarschijnlijk te plaatsen. Dus: voor elck wat wils! Van enige achterdocht in de Tweede Kamer was geen sprake!!!! ...

Evenzo is het doel om CO2 te besparen. Dat zal volgens het bevoegd gezag volop gebeuren. Men kan dat rustig beweren, want de Tweede Kamer heeft toch geen geheugen. Deze Kamer heeft immers nog in december 2012 in het parlementair onderzoek naar het klimaat- en energiebeleid zelf heeft vastgesteld dat windparken per saldo geen CO2 –besparing zullen opleveren. Maar ach, dat is al een half jaar geleden .. En de Kamer sliep door .

De gang van zaken met betrekking tot windenergie past niet in een beschaafde democratie. Te vaak wordt gehandeld in strijd met de belangen van de bevolking.

Door veel wetenschappers uit tal van landen worden onderzoeken gepubliceerd, die aantonen dat de zegeningen van windenergie ontbreken of erg beperkt zijn. De Nederlandse overheden maken zich schuldig aan een schromelijke overdrijving van de voordelen van windenergie. De netto opbrengsten aan elektriciteit en CO2-beperking zijn veel kleiner dan wordt geclaimd. De kosten van windenergie worden stelselmatig veel te laag voorgesteld. Het is onbegrijpelijk dat de verantwoordelijke politici de geluiden van onafhankelijke, niet ingehuurde, wetenschappers niet oppikken. Deze geluiden komen immers voor een belangrijk deel van de kant van wetenschappers die zelf geen enkel materieel belang hebben bij windenergie. Zij hebben niets te winnen. Zetten daarentegen wel hun wetenschappelijke reputatie op het spel. Als zelfs deze categorie van wetenschappers wordt genegeerd dan is het met de kwaliteit van de Nederlandse politiek droevig gesteld.

Verwacht mag worden dat het voorgenomen windenergiebeleid tot het jaar 2020 de Nederlandse huishoudens zo’n 12 miljard euro’s per jaar zal kosten. Niet meegerekend de kosten van de ingrijpende externe effecten. Veel indieners van zienswijzen hebben juist naar deze effecten verwezen. Zij doelen daarbij op zaken als geluidsoverlast, het verlies aan ruimtelijke kwaliteiten, gezondheidsproblemen, sociale ontwrichting etc. Zolang het tegendeel niet is bewezen dient te worden uitgegaan van het scenario waarbij alle offers tevergeefs zijn, omdat windenergie in alle opzichten uiterst marginaal is. In een tijd van economische krimp is dat onvergeeflijk.

Deze wantoestand roept om een moratorium, dat moet duren totdat de hiervoor gespecificeerde fundamentele informatie beschikbaar is en er over de kwaliteit daarvan consensus bestaat.

Conclusies:

Het bovenstaande slaat op een proces van verspilling van een omvang zoals dit land nog nooit heeft gekend. zonder dat de noodzaak ervan is aangetoond schept het bevoegd gezag nieuwe probleemregio’s.

Van de hoofdrolspelers durft niemand aan waarheidsvinding te doen.

Kabinet en parlement zijn hun geloofwaardigheid kwijt.

Hetgeen in de voorgaande paragrafen is beschreven zou in de ontwerp-structuurvisie en/of Plan-Mer moeten staan maar ontbreekt daarin volledig.

De hier voorliggende notitie maakt geen enkele kans om door het bevoegd gezag serieus te worden genomen.

Aldus Pieter Lukkes.

Voor de volledige zienswijze van Pieter Lukkes, zie bijlage.

Waarom geeft de overheid miljoenen uit om de burgers door middel van rapporten van adviesbureau's een rad voor de ogen te draaien, terwijl betrouwbare informatie gratis wordt aangedragen door deskundigen als Pieter Lukkes? Waarom houdt de overheid zich daarvoor doof en blind en doet daar niets mee? Gebrek aan deskundigheid van de bewindslieden en hun ambtenaren? Invloed van belangengroeperingen ('rentseekers')? Druk van coalitieafspraken?

Wat de oorzaak ook moge zijn, wat nu gebeurt is Alice in Wonderland.

Voor mijn eerdere bijdragen aan DDS, zie hier.