Centraal-Afrikaanse Republiek; een verzwegen drama
Officieel is de groepering (en die Séléka-coalitiebestond uit verschillende milities die het regime omver wilden werpen) ontbonden en heeft het leger en de politie het weer voor het zeggen. Er zwerven echter nog duizenden gewapende Séléka-rebellen rond die het heft in eigen hand nemen. Zo zetten ze in ieder geval kindsoldaten in. Sommigen daarvan zijn dertien jaar oud en moeten vreselijke slachtingen uitvoeren.
Een van de moordpartijen die HRW documenteerde, vond plaats op 27 maart in de Damala-wijk van de hoofdstad Bangui. Séléka-leden doodden er willekeurig 17 mensen. Op 13 april reed een Séléka-voertuig in op een begrafenisstoet. De rouwenden die woedend waren over het voorval, gooiden stenen naar de Séléka-militie. De militieleden openden daarop het vuur op de ongewapende menigte waarbij ten minste 18 burgers werden gedood op de Ngaragbabrug in de buurt van de wijken Ouango en Kassai.
Onlangs luidde ook Artsen zonder Grenzen de noodklok.
Vele duizenden mensen in het noordwesten van de Centraal-Afrikaanse Republiek (CAR) zijn op de vlucht geslagen na een nieuwe golf van geweld door gewapende groepen en regeringstroepen. Onder anderen Nederlandse hulpverleners van de medische hulporganisatie Artsen zonder Grenzen waarschuwen voor ongekend geweld en de snel verslechterende omstandigheden waarin de ontheemden verkeren.
Ik snap dat men bij de VN heel erg druk is met de mensonwaardige toestanden rondom de Zwarte Piet. Maar misschien moet de VN er toch over nadenken of ze al die manuren en al dat geld niet beter in kan zetten in de Centraal-Afrikaanse Republiek.
