Klimaathype over hoogtepunt heen

De overheden en de milieubeweging gaan door met hun klimaatpropaganda. En de aanhangers van de menselijke broeikashypothese (AGW = 'Anthropogenic Global Warming') doen hun uiterste best om de recente klimaatontwikkeling (stabilisering van de temperatuur in plaats van opwarming) voor het publiek te verdoezelen. Maar de klimaathype lijkt toch over haar hoogtepunt heen.

Onopgemerkt door de reguliere media, die aan een zekere climate fatigue lijden, is pas weer een nieuwe diplomatieke klimaatconferentie in Bonn in een herhaling van zetten geëindigd. De Derde Wereldlanden schuiven de schuld van de opwarming van de aarde (die maar steeds niet wil komen) in de schoenen van het Westen, dat door zijn eerdere industrialisatie verantwoordelijk zou zijn voor de toename van de CO2–concentratie in de atmosfeer, die tot opwarming zou hebben geleid. Feit is echter dat die opwarming zo'n 17 jaar geleden is gestopt. Volgens de Derde Wereld zouden de ontwikkelde landen hun uitstoot van CO2 moeten reduceren, terwijl de ontwikkelingslanden een inhaalslag zouden mogen maken. Ondertussen zou het Westen nog jaarlijks zo'n honderd miljard dollar aan de Derde Wereld dienen over te maken om hen te helpen in de strijd tegen die verschrikkelijke opwarming van de aarde (die maar steeds niet wil komen). Het Westen voelt daar allemaal niets voor. Zelfs president Obama heeft dat begrepen, getuige het feit dat hij zijn afgezanten heeft meegegeven dat het betalen van honderden miljarden dollars vanwege het feit dat de VS 'schuldig' zou zijn te behoren tot de rijke, geïndustrialiseerde landen: 'would not float with the voters.'

Lees verder hier.

Maar de huidige VN–klimaatchef, Christiana Figueres, gaat het allemaal niet snel genoeg. Zij acht communisme het beste systeem in de strijd tegen de opwarming van de aarde (die maar steeds niet wil komen). Men kan zich in gemoede afvragen in welke wereld deze dame leeft. Zo bont heeft zelfs haar voorganger, Yvo de Boer, het niet gemaakt!

Zie hier.

Het publiek zal het allemaal worst wezen. Een recente Gallup poll laat een dieptepunt zien wat betreft de bezorgdheid van het publiek over het klimaat'probleem'. Onder de titel, 'Americans List Climate Change As One Of Their Lowest Priorities', schreef Stephen Calabria voor de Huffington Post:

En dan zijn er altijd weer wetenschappers die willen onderzoeken hoe het komt dat tientallen jaren straffe klimaatindoctrinatie zo weinig effect heeft gehad. Dat zijn dan natuurlijk vooral AGWers, die de huidige ontwikkeling betreuren en deze al handenwringend aan een gebrek aan communicatie wijten (waar hebben we dat eerder gehoord?). Onzin natuurlijk! Over geen enkel thema is de laatste decennia zo intensief en – aanvankelijk – zo succesvol gecommuniceerd als over klimaat. De schrik zat er zó goed in dat de geïndustrialiseerde landen thans gezamenlijk één miljard dollar per dag (!) uitgeven aan klimaatbeleid, dat geen enkel meetbaar effect heeft. Pointman, een klimaatscepticus, heeft een m.i. aardiger en juistere analyse.

De meest voor de hand liggend reden is dat de gewone man meer geïnteresseerd is in zijn eigen onmiddellijke toekomst – bijvoorbeeld wat de economie en werkgelegenheid betreft – dan die van de mensheid over 50 of 100 jaar. Maar er zijn ook dieperliggende redenen, zoals de afkeer die gewone mensen hebben van de arrogantie van de betweters met hun doemverhalen en de hysterische toonzetting van hun apocalyptische boodschap. Uiteindelijk raken de mensen afgestompt voor de onophoudelijke paniekverhalen van de onheilsprofeten, vooral als die verhalen niet uitkomen, zoals gewoonlijk het geval is.

Pointman concludeert:

Zie verder hier.

Op het wetenschappelijke front hebben de AGWers ook terrein moeten prijs geven. De persconferentie in Stockholm (in een voormalige bierbrouwerij) ter gelegenheid van de presentatie van het laatste Assessment Report (AR5) van het VN–klimaatpanel (IPCC) was weer een hoogtepunt van misleidende klimaatpropaganda. De vice–voorzitter van het IPCC, Thomas Stocker, speelde daarin een glansrol. Rajendra Pachauri moest wat eerder weg (opvallend, want wat was er nu belangrijker dan deze persconferentie, waarin de wereld werd geïnformeerd over het laatste IPCC–rapport?) en liet het vuile werk aan zijn secondant over. Maar in tegenstelling tot de spoorwegingenieur Pachauri is Stocker een klimaatprofessional, die de materie tot in de details beheerst en daarenboven de problematiek in heldere en voor iedereen begrijpelijke bewoordingen over het voetlicht weet te brengen. Hij deed dat dan ook op magistrale wijze – dermate magistraal dat hij de olifant in de zaal – de opwarmings'pauze' ofwel de 'hiatus' – achter een groot rookgordijn verborgen wist te houden.

Het feit dat het IPCC er nu 95% zeker van was (voorheen 90%) dat meer dan de helft van de opwarming van de aarde sinds 1950 aan de mens diende te worden toegeschreven haalde de krantenkoppen. Maar het merendeel van het journaille had niet door dat het hiermee om de tuin werd geleid omdat dit logisch inconsistent is met de opwarmingspauze van 17 jaar, waarvoor het IPCC geen verklaring kon geven, anders dan een aantal onbewezen gelegenheidshypothesen. 'If you can't explain the pause, you can't explain the cause.' Maar Stocker wist dat alles meesterlijk te verhullen.

Maar de wetenschap schrijdt voort. Inmiddels hebben Nic Lewis en Marcel Crok aangetoond dat het IPCC goed nieuws voor het publiek verborgen heeft gehouden, zoals Theo Wolters hier heeft gerapporteerd.

Het rapport van Lewis en Crok heeft vooral veel weerklank gevonden in de Angelsaksische wereld. In continentaal Europa tot dusver weinig. Daar is onlangs verandering in gekomen doordat Markus Schär er in de Zwitserse, Duitstalige 'Weltwoche' in positieve zin aandacht aan schonk onder de titel: 'Das Schweigen der Klimaforscher'. Schär heeft, voor zover mij bekend, het tot dusver meest kritische interview ooit met een hoge IPCC–functionaris, in dit geval zijn landgenoot Thomas Stocker, gepubliceerd. Zie hier.

Hij heeft zijn artikel over de analyse van Lewis en Crok aan Stocker voorgelegd, die daar weinig respectvol, zo niet laatdunkend op reageerde. Maar Schär liet zich ook dit keer geen knollen voor citroenen verkopen.

Ik pik een aantal krenten uit het laatste artikel van Schär:

Mit diesem Problem kämpften auch die Wissenschaftler des Uno-Weltklimarates (IPCC). Unter dem Vorsitz des Berner Professors Thomas Stocker tagten sie im September 2013 eine Woche lang in Stockholm, um eine Zusammenfassung ihres umfangreichen Berichtes zum Klimawandel zuhanden der Politik abzusegnen. Bei allen Problemen und allem Disput fassten sie ihre Erkenntnisse aber in wenigen einfachen Merksätzen zusammen. Der wichtigste, der es weltweit in die Schlagzeilen brachte: Der Klimawandel sei unbestritten – und er sei mit 95-prozentiger (statt wie bisher nur mit 90-prozentiger) Sicherheit von den Menschen verursacht.

Na een samenvatting van de centrale boodschap van het rapport van Lewis en Crok concludeert Schär:

Zoals reeds opgemerkt, heeft Schär een reactie aan Stocker gevraagd:

Das ist allerdings nicht der Punkt. Denn Lewis und Crok machten nur, was eigentlich das IPCC tun müsste: die massgeblichen Studien sichten und die naheliegenden Schlüsse daraus ziehen. Die Lektüre ihres Reports sei Thomas Stocker empfohlen.     

Lees verder hier.

En zo is het! De laatdunkende opmerkingen van Stocker jegens critici, zonder inhoudelijk op hun kritiek in te gaan, zijn symptomatisch voor het gedrag van vele prominente AGWers, die waarschijnlijk onvoldoende beseffen dat zij met deze hooghartige, aan onbeschoftheid grenzende houding hun eigen glazen ingooien.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.