Gebed in gemeenteraad niet ongrondwettig

Het Amerikaanse Hooggerechtshof heeft een gebed bij de start van vergaderingen van de gemeenteraad van Greece in upstate New York grondwettig beoordeeld. Het federale hof van beroep in New York oordeelde eerder dat het gebed in de gemeenteraad van Greece wel ongrondwettig was omdat het gebed het christelijke karakter benadrukt. Volgens het Hooggerechtshof is legislative prayer historische praktijk en onderdeel geworden van nationale tradities en het cultureel erfgoed van de Verenigde Staten. Een gebed door de gemeenteraad is niet in strijd met het Eerste Amendement van de Amerikaanse Grondwet, waarin de vrijheid van godsdienst en de scheiding tussen kerk en staat is gegarandeerd, oordeelde de conservatieve meerderheid onder leiding van Justice Kennedy, die de meerderheidsopinie voor zijn rekening nam:

Hoewel het ene christelijk gebed is waarmee de vergaderingen van de gemeenteraad van Greece beginnen, is de inhoud van gebed niet van belang zolang niet-christenen maar niet worden beledigd en het gebed geen zieltjes tracht te winnen. Het gebed moet inclusief zijn.

Dit vonnis van het Hooggerechtshof sluit aan bij een vonnis uit 1983 toen het gebed in het parlement van de staat Nebraska stand hield bij het Hooggerechtshof, die van oordeel was dat gebed onderdeel van het Amerikaanse erfgoed en geen aantasting van het Eerste Amendement.

De progressieve minderheid in het Hooggerechtshof was het hier uiteraard niet mee eens omdat gebed in de gemeenteraad christelijk is en dus een schending is van de religeiuze gelijkheid en neutraliteit. Justice Kennedy vond het censuur als referenties aan Jezus en het christendom uit het gebed moesten worden geschrapt. Deze redenering van de progressieve rechters is illustratief voor de scheiding tussen kerk en staat obsessie van seculariteitsfundi's. In Nederland is daar een speciale partij voor.

Laat die gemeenteraad in Greece toch vrij om even ritueel te bidden voordat ze vast hele belangrijke politieke beslissingen gaan nemen. Vaak wordt een anti-religieuze kruistocht gerechtvaardigd met het oprekken van de betekenis van scheiding tussen kerk en staat, terwijl dat niet meer betekent dat de kerk en de staat niet in dezelfde handen zijn en zijn geen beslissende invloed op elkaar uitoefenen. Hier is sprake van geen scheiding tussen geloof en politiek en die hoeft ook niet gescheiden te zijn. Dat is vrije keuze van de politicus of politieke partij in kwestie. Uiteraard zullen er altijd tolerante vrijheidslievende types zijn die zelfs dat willen verbieden onder het voorwendsel scheiding tussen kerk en staat.