Het subsidiecircus in huize Brinkman

Vorige week schreef ik dat Hero Brinkman zich kapot moet schamen vanwege de drie kandidaten waarmee hij op de proppen kwam in De Wereld Draait Door. Dat ging mij hoofdzakelijk over de staat van dienst van deze drie 'goede kandidaten'. Of, in de woorden van Brinkman: 'heel goede zelfs'. Dat had hij mij namelijk wekenlang lopen wijs maken. Van tijd tot tijd informeerde ik naar de vorderingen en klaarblijkelijk had hij een paar verrassingen in zijn hoge hoed. Hoe groot was dan ook de verrassing toen bleek dat het om drie doodnormale burgers gingen die zich niet heel buitensporig onderscheiden van de massa. Daar kwam mijn woede vandaan.

Dat doet niets af aan de mensen zelf. Ik vind dat Brinkman het niet kan verkopen deze mensen als zijn belangrijkste troeven te verkopen, maar met alledrie de kandidaten heb ik inmiddels bevredigend contact gehad. Visser sprak ik toevallig op de dag van haar DWDD-optreden al. Ze is een vriendin van Samira Bouchibti, wier nummer ik nodig had om te checken of ze op de lijst van Brinkman zou staan. De ex-PvdA'er niet dus, maar een van haar beste vriendinnen wel. Dirk-Jan Keijser sprak ik naar aanleiding van mijn DDS-artikel. Louis van Houtert reageerde via Twitter bijzonder gevat op een flauw grapje van mij. Ik schreef dat ik hem kende omdat hij mij helpt om van mijn drankprobleem af te geraken.

De enige die minder leuk reageerde was de partijleider van een niet nader te noemen partij die claimt onafhankelijk en rechts te zijn, en voor burgers zegt op te komen. Hij dreigde met de Raad voor de Journalistiek en het openbaar maken „hoe ik aan mijn nieuws kom”. Tsja. De raad erkennen we niet en als hij denkt dat het zoden aan de dijk zet om over mij een boekje open gaat doen, dan ben ik in zijn ogen wel héél belangrijk. Wat duidelijk niet het geval is.

Een speldenprik van professor VanFrikschoten, u ook bekend als mister AmsterdamPost, zorgt ervoor dat ik toch nog even op de hele kwestie terugkom. Volgens hem moet ik mij kapot schamen omdat ik het verschil niet weet tussen een stichting en een vereniging. Blijkbaar heeft hij contact gehad met Hero Brinkman zelf, want dat was precies wat hij ook zei. De grap is alleen: ik vermeldde in mijn koffiehoek-berichtje al dat ik de gegevens van de partij zelf helemaal niet tot mijn beschikking heb. Tot nu toe zijn er alleen een paar stichtingen beschikbaar via de KvK, en van al die stichtingen is Brinkman enig bestuurslid. Vervolgens zou ik in een 'volgend stukje' (dat opmerkelijk genoeg enkele uren eerder op de site was verschenen) een claim hebben ingetrokken. Dat heeft hij dan verkeerd begrepen. De update is een nuanceverschil over een bijzin. Keijser werkt wel degelijk voor gesubsidieerde clubs, alleen doet hij dat niet vanuit stichting Burger. MAAR.

Stichting Burger is wel degelijk met subsidies bezig. In een publiek toegankelijk document op de site van de stichting, vraagt Keijser om een stagiair die onder meer „het samenstellen van een subsidieaanvraag bijvoorbeeld” in zijn takenpakket heeft zitten. Dat zou kunnen betekenen dat de stichting instanties helpt met een aanvraag, maar het is nog steeds van hetzelfde laken een pak. Ik heb zelf niet heel veel problemen met subsidie als dat het 'big society'-idee tenminste ten goede komt. Daarom krijg ik terecht af en toe het verwijt helemaal niet zo rechts te zijn. Maar van een rechtse partij verwacht ik dat ze afstand neemt van elke vorm van subsidie. Esra Visser, daarnaast, heeft een hele reeks activiteiten in haar portefeuille die je ook niet bij een rechtse partij zoekt. Samen met „vijf Marokkaanse en Turkse verenigingen” en een „Turkse moskee” runt ze het project Samen Kleurrijk. Moet ze vooral lekker zelf weten, maar dat is niet wat ik bij een rechtse partij zoek. Brinkman liet zich telefonisch ontvallen dat hij „best wel wist” dat Visser subsidiedingen doet, want hij was „toch niet dom”. Dat moet ik hem absoluut nageven, maar dat neemt niet weg dat hij zich ervoor moet schamen dat hij wekenlang deed alsof hij geweldige kandidaten heeft om vervolgens met deze drie op de proppen te komen. Misschien gaan ze het wel heel goed doen, maar het zijn niet de namen die ik van een rechtse partij verwacht.