Weekoverzicht Brussel, week 17
Week 17, het nieuws werd deze week uiteraard gedomineerd door de Boston bombers, maar ook uit Brussel was weer het nodige te melden. Opvallendste bericht afgelopen week vond ik de uitslag van de peiling over het vertrouwen dat Europese burgers nog hebben in de EU. Die uitslag was veelbetekenend, ondanks de promotie praatjes van EC voorzitter Barroso. Het vertrouwen van de burger in de Europese Unie is op een historisch dieptepunt aangeland.
Maar er gebeurde natuurlijk nog veel meer afgelopen week. Ik heb de volgende selectie gemaakt uit het nieuws.
Opvallend bericht op de zaterdag. Onze minister van Financiën, Jeroen Dijsselbloem, bracht in zijn functie als voorzitter van de Eurogroep het bericht naar buiten dat de voorbereidingen voor de beoogde Banken Unie méér dan op schema lagen. Al van de zomer zou tachtig tot negentig procent van het voorbereidende werk geklaard zijn. Dijsselbloem:
"Mogelijk ben ik te optimistisch, maar ik sluit niet uit dat we in juni heel ver kunnen komen."
Ik denk dat Dijsselbloem rijkelijk optimistisch is. Want hij weet natuurlijk ook wel, dat voor het schuldafwikkelmechanisme, onlosmakelijk onderdeel van die Banken Unie, een Verdragswijziging nodig is. En hij weet natuurlijk ook wel dat het Duitse Bundesverfassungsgericht dat niet zomaar zal laten passeren. Kortom, de wens was waarschijnlijk weer de vader van de gedachte.
Dan de zondag. Die dag mocht scheidend CPB directeur Teulings zich bij Buitenhof verantwoorden over zijn uitspraken, dat ons land de euro helemaal niet nodig heeft gehad om te profiteren van de Interne Markt. Die uitspraak kwam hard aan in het pro-euro kamp en Teulings trok zijn keutel dan ook schielijk ten dele in. Maar het was voor iedereen zichtbaar hoe hij er werkelijk over dacht.
De zondag stond verder in het teken van de uitkomsten van de voorjaarsvergadering van het IMF, de dag ervoor. Opvallend was dat de Amerikaanse minister van Financiën, Jack Lew, zijn oproep herhaalde aan Europa om via de ECB en in navolging van de FED, de geldpers maar aan te zetten, teneinde economische groei te realiseren.
Daarop reageerde Barroso, op de maandag, met de uitspraak dat 'Austerity is no longer the answer', waar hij vervolgens aan toevoegde:
"We cannot apply a one-size-fits-all program to the European countries."
In feite gaf Barroso daarmee toe dat de euro is mislukt en dat de one-size-fits-all-euro niet werkt, niet kán werken. Wonderlijk, dat vervolgens die logische gevolgtrekking niet wordt gemaakt, maar in plaats daarvan onverdroten wordt doorgegaan met de harde bezuinigingspolitiek. Het is deze volstrekt abjecte Brusselse spagaat, die uiteindelijk zal leiden tot het afserveren van de euro. Want dat dit gaat gebeuren staat voor mij vast en eerder dan menigeen denkt.
Dinsdag bracht het nieuws dat de EU erin was geslaagd de twee aartsrivalen Servië en Kosovo tot een accoord te bewegen. Het is verbluffend om te moeten constateren dat de EU bij machte is een dergelijk gedrocht van een accoord af te dwingen, dat natuurlijk nooit stand blijft houden. De invloedrijke Servisch-Orthodoxe Kerk haastte zich dan ook om het accoord scherp te veroordelen. Patriarch Irinej, het hoofd van de kerk, liet in een verklaring weten dat 'de regering ons belangrijkste gebied in spirituele en historische termen heeft afgestaan'. Tja, maar daar trekt een EU zich niks van aan. Je vraagt je in vertwijfeling af wat de toegevoegde waarde van die twee straatarme en corrupte landjes zijn aan de Interne Markt.
Het opvallendste nieuws midweek vond ik het bericht dat de economische krimp van de eurozone onverminderd aanhield. Die krimp verrast waarschijnlijk niemand meer, maar opvallend was dat het Britse onderzoeksbureau Markit de vooruitzichten als redelijk rampzalig kenschetste. Ook voor de (nog) gezonde Duitse economie.
Ook op woensdag kwam de Partij van de Arbeid met een opmerkelijk bericht naar buiten. Zij riep haar electoraat op om mee te denken aan 'geschikte programmapunten' voor de Europese Verkiezingen, volgend jaar mei. Partijleider Samsom:
"Europese samenwerking vind ik cruciaal voor ons land en het continent. Deze verkiezingen gaan over hoe het Europa van de toekomst eruit zou moeten zien. Samen kunnen we bepalen wat we nationaal willen blijven doen en wat we beter via Europese samenwerking kunnen regelen."
Juist ja. En daarvoor mogen leden en niet-leden ideëen aandragen. Tekenend voor de ideeënarmoede onder de socialisten. Evenals de Europese politieke elite weet men het niet meer. Men tast in het duister, want de pro-EU argumenten zijn op.
Op donderdag verscheen het bericht dat Zwitserland, in weerwil van de wensen van eurocommissarissen Malmström en Ashton, strenge beperkingen oplegt aan het aantal immigranten dat de grens mag passeren. De regering in Bern besloot deze week tot het gebruik van de zogeheten 'ventielclausule'. Het aantal nieuwe langdurige verblijfsvergunningen voor mensen uit de oude EU-landen wordt beperkt tot maximaal 53.700 per jaar, nadat het aantal migranten uit nieuwe EU-landen in Oost-Europa was eerder al beperkt tot 2.180 per jaar.
Over nieuwe EU-landen uit Oost-Europa gesproken: ook op donderdag werd de eurocommissaris van het per 1 juli toegelaten nieuwe lid Kroatië bekendgemaakt: de huidige vice-premier Neven Mimica. Hij zal wel blij zijn met de job, want hij gaat naar Kroatische maatstaven een fortuin verdienen. Naar Nederlandse maatstaven is dat omgerekend ongeveer anderhalve ton per maand.. I kid you not. De pro-EU stem van Kroatië in de Commissie is dan ook verzekerd.
Op de vrijdag, vandaag dus, kwam het nieuws naar buiten dat Jens Weidmann de ECB-kat de bel heeft aangebonden. In een (bewust?) gelekt beleidsdocument naar het Duitse Handelsblatt rekende Weidmann af met het OMT programma van Mario Draghi. Het 'Geheimpapier':
"Nach Ansicht der Bundesbank ist es nicht Aufgabe der EZB, ein Ausscheiden eines Landes aus dem Euro zu verhindern. Die derzeitige Zusammensetzung der Währungsunion kann aber angesichts weiterhin souveräner Nationalstaaten nicht garantiert werden jedenfalls nicht von der Notenbank."
De wraak van Weidmann is zoet. Hij stemde als enige in de Raad van Bestuur van de ECB tegen dat OMT (onze brave huismeester Knot stemde vóór) en haalt nu zijn gelijk. Prachtig, want Weidmann heeft natuurlijk volkomen gelijk.
Het is geen tijd voor een 'Koningslied', het wordt tijd voor een Requiem voor de euro.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten