Wie is onze John Galt?

Toen ik vandaag dit buitengewoon goede stuk van Homme Heida las over Ayn Rands Atlas Shrugged besefte ik weer wat de échte strijd van onze tijd is: collectivisme versus individualisme, vrijheid versus slavernij.

Heida heeft gelijk als hij stelt dat je alleen een paar woorden uit Atlas Shrugged hoeft te vervangen door termen als 'de EU' en 'de euro' en om te zien dat het boek hard werkelijkheid aan het worden is. Door de euro, het Europees Parlement én de Europese Commissie worden we langzaam maar zeker in een alles verstikkend keurslijf gedwongen. Alles moet en zal gelijk aan elkaar worden gemaakt door een herverdeling van de welvaart op Europees niveau. Ja, ook als dat inhoudt dat ieder land én ieder individu uiteindelijk even arm is. Zelfs het spaargeld van gepensioneerden is niet langer veilig. Alles behoort in eerste én laatste instantie toe aan 'de staat', het eigendomsrecht is komen te vervallen.

Nu is dat zeker waar in verband met Europa, maar nationaal evenzeer. Kijk eens naar de plannen van Rutte II en vraag u af wat de bedoeling erachter is. De bezuinigingen stellen niets voor, er worden belastingverhogingen ingevoerd terwijl het iedereen duidelijk is dat je de economie daarmee kapotmaakt, maar onze politici blijven lachen.

Eerlijkheid, herverdeling, gelijkheid. Dat zijn de termen die het kabinet heilig heeft verklaard, terwijl individualisme, creativiteit en de bereidheid om risico te nemen achterhaald zijn verklaard. Probeer eens iets te doen dat 'anders' is en je wordt door iedere mogelijke overheidsinstantie dwarsgezeten; van ondernemen tot het verbouwen van je huis. En ondertussen worden de lasten steeds verder verzwaard, waardoor u en ik steeds minder overhouden.

Jammer genoeg is er wel een verschil met Atlas Shrugged: in haar boek staan er uiteindelijk een aantal invloedrijke mensen op, geleid door John Galt, die zeggen 'zo ver en niet verder'. Zij ontsnappen aan het systeem en bieden een duidelijk alternatief aan.

In Nederland is dat anders. Alle mainstream politieke partijen steunen in essentie het fundament van de herverdelingsstaat - en dus een staat die burgers knecht. De enige partij die daar tegenwoordig iets anders in staat is de PVV: die partij is tenminste tegen de euro en de EU. Daar moet het echter niet bij blijven: we moeten niet alleen de EU opdoeken, maar onze eigen nationale staat moet ook helemaal worden hervormd. Wilders begrijpt dat - gezien de steun van zijn partij voor de verzorgingsstaat - niet.

Kortom, we hebben een type John Galt nodig. Een man of vrouw die begrijpt dat we zowel de EU als de nationale staat moeten afbreken, en dat socialisme in al zijn vormen niet de oplossing, maar het probleem is. Met andere woorden, iemand die individuele rechten voorop stelt en de staat terug in zijn hok ranselt.

Staat zo'n persoon nog op voor het te laat is? Of heeft ons verhaal niet zo'n happy end als Atlas Shrugged?