Haags afbraakbeleid schreeuwt om vragen!

Waarom bouwt het Haagse stadsbestuur tegen de wil van het volk een cultuurpaleis van 181 miljoen euro? Waarom kan PvdA-hoogbouw wethouder Mar'niks' Norder ongestoord zijn gang gaan met het ene na het andere bouwproject? Waarom is de Hofstad en haar badplaats Scheveningen nagenoeg onbereikbaar voor auto's? Waarom schept de gemeente zoveel plezier in ondernemertje pesten en laat het de regeltjesbulldozer overuren maken? Hoe bestrijdt het stadsbestuur georganiseerd boevengilde, welke zich schuldig maakt aan winkeldiefstal en zakkenrollerij? Waarom blijven de lokale lasten in de Residentie stijgen? Wie kan mij uitleggen waarom onze ouderen worden vergeten? Wie stopt VVD-wethouder Peter Smit in zijn strijd om van heel Den Haag betaald parkeren te maken? Waarom wordt de Rotterdamwet niet ingevoerd in de Schilderswijk en andere achterstandswijken in onze stad, teneinde deze leefbaarder te maken?

Hierboven las u zomaar een greep uit mijn talrijke vragen om het afbraakbeleid van de coalitiepartijen in Den Haag, bestaande uit PvdA, VVD, D66 en het CDA, een halt toe te roepen.

Het is als raadslid mijn controlerende plicht om het beleid van het stadsbestuur kritisch te volgen. Sinds oktober 2012 doe ik dat als fractievoorzitter van Groep de Mos, een lokale partij welke midden in de samenleving staat en zichzelf ten doel heeft gesteld om op termijn de grootste partij van Den Haag te worden.

En dat het de gevestigde partijen daarbij dun door de broek loopt, moge duidelijk zijn, daarbij onze partij tijdens vergaderingen in de Raad monddood wordt gemaakt. In plaats van de twaalf minuten spreektijd die aan andere fracties is toebedeeld, moet onze fractie het met slechts twee minuten per vergadering doen.

Dat Groep de Mos het per vergadering dus met 120 seconden moet doen komt voort uit het feit dat mijn 'collega'-partijen zich angstvallig vasthouden aan het discutabele artikel 22, lid 5, in het Haagse Reglement van Orde, welke zegt dat bij splitsing van een fractie de voor de oorspronkelijke fractie beschikbare spreektijd naar evenredigheid wordt verdeeld over de nieuw gevormde fractie.

Deze malle constructie leidt echter tot rechtsongelijkheid, daar zowel de spreektijd als het fractiebudget afhankelijk zijn van de grote van de fractie waar je om wat voor reden dan ook bent vertrokken.

Een voorbeeld:

Een PvdA'er die zou opstappen krijgt in Den Haag 2,1 minuut spreektijd. De 21 minuten spreektijd van de PvdA gedeeld door hun 10 zetels. Een SP'er die zou opstappen krijgt 6,5 minuut spreektijd. De 13 minuten van de SP gedeeld door hun 2 zetels.  

De in het voorbeeld virtueel opgestapte collega's, krijgen dus verschillende spreektijden bij eenzelfde afsplitsing. Je reinste rechtsongelijkheid, waarmee de gemeente Den Haag zich gedraagt als een Dominee, die pak hem beet 100 jaar geleden de partners van een slecht huwelijk verbood om van elkaar te scheiden. Vorig jaar heeft zich tussen mij en de PVV onder het credo 'even goede vrienden' een scheiding voorgedaan; een scheiding die in de beste families kan voorkomen en waarmee niets mis is.

Ongehoord is wel de democratische obstructie om mijn nieuwe partij te beknotten in haar spreektijd en dus in haar werk als volksvertegenwoordiger. Ik bestrijd deze ongelijke behandeling te vuur en te zwaard, diende tevergeefs een initiatiefvoorstel in en nam een gang naar de Raad van State, deze laatste heeft vooralsnog niet thuis gegeven.

Ondanks dat Groep de Mos de mond werd gesnoerd, ging het onverdroten voort met het voeren van oppositie tegen het afbraakbeleid van de gevestigde partijen in Den Haag. En met succes! Zo is onze partij zichtbaar in de stad, worden onze bijeenkomsten in de wijk druk bezocht en worden onderwerpen die door Groep de Mos de media hebben gehaald ineens een stuk vloeibaarder bij het anders zo starre stadsbestuur.

Maar gisteren werd de keiharde oppositiestrijd van Groep de Mos tegen het licht gehouden. Een partij die wordt buitengesloten van het debat, wordt door het stellen van tal van kritische schriftelijke vragen toch wel erg vervelend voor de coalitie. Was het een tip vanuit het stadhuis of toch Omroep West zelf die de kostenpost van al deze vragen tegen het licht hield? Hoe het ook zij, gisteren heeft Groep de Mos haar eerste prijs te pakken gehad, die van Vragenkoning van Nederland. En dat de PvdA dat niet leuk vond, interesseert ons helemaal niets!

Groep de Mos is van mening dat het stellen van kritische vragen gerechtvaardigd is zolang onze partij monddood wordt gemaakt bij het debat en zolang het Haagse stadsbestuur zich schuldig maakt aan wanbestuur en daarbij Oost-Indisch doof is voor haar inwoners. Voor ons, als lokale partij, gaat het juist om de inwoners van onze stad, die door de landelijke partijen allang zijn vergeten, simpelweg omdat daar andere belangen gelden.