Old School goed maar niet indrukwekkend

Eerder schreef ik op deze plek over Old School, de naam van de nieuwe Amsterdamse broedplaats, met allerlei duurzame aspecten. Zoals het hergebruik van het eigenlijk tot sloop veroordeelde voormalige onderkomen van een ROC, en het bijzondere, zelfregulierende afwateringssysteem van het dak. Vermeld werd ook de opening van het restaurant Old School, dat zich vestigde op de eerste verdieping van het gebouw – in een lange, open ruimte, met heerlijk ouderwets en origineel linoleum op de vloer.

Daags na de opening zat het etablissement al stampvol kritische fijnproevers, om de op biologische leest geschoeide gerechten aan een test te onderwerpen. En nu de grootste drukte voorbij is, is het tijd om te onderzoeken wat de bewuste keuken te bieden heeft.

De directe omgeving van Old School maakte een sympathieke indruk – volkstuintjes, het mini-Rondeel met zacht tokkende kippen, een vijvertje waarin gevist wordt en dat wordt omgeven door wuivend riet en kleurrijke voorjaarsbloemen. Iets verder raast de A10, denderen trein en metro langs het station RAI en wordt er noest gewerkt aan uitbreiding/vernieuwing van zakelijk Amsterdam.

In het gebouw leiden betonnen trappen naar het restaurant, gevestigd op de plek waar ROC-leerlingen werden onderwezen in kook- en baktechnieken. De inrichting is simpel en een tikje vintage, zoals we dat gewend zijn in nieuwe, hippe, eetgelegenheden. Op tafel staan vaasjes met veldbloemen, zeer waarschijnlijk uit die idyllische, directe omgeving.

De bediening is enthousiast (soms een tikje te), goed geïnformeerd en vriendelijk en laat, ondanks de snel volstromende ruimte, niet te lang op zich wachten. De Grüner Veltiner Easy, een Oostenrijkse witte wijn bleek het goed te doen, als aperitief en als begeleider van het praktische vegetarische diner van die avond. Vanwege de nabijheid van de tijdelijke Amsterdamse kippenboerderij – die levert aan Old School – werd besloten tot een het voorgerecht met een gepocheerd Rondeel-ei, wilde spinazie, basilicum, gekonfijte citroen, ansjovis crouton en Hollandaise. De crouton – een flinterdun gesneden, goudbruin gebakken stuk brood – was verrukkelijk: knapperig, hartig en barstensvol smaak. Het gepocheerde ei was helaas iets te hard; dus niet die mooie sensatie van een zacht uit het ei lopende dooier. De spinazie was goed gekruid, maar de basilicum kwam niet echt door en de gekonfijte citroen moest je letterlijk zoeken – ze lag in flinterdunne, schaarse sliertjes op het bergje groen. Het hoofdgerecht was de rotolo (opgerolde, gevulde pastabladen) met snijbiet (de vervanger van de zeldzamere kardoen – zoals de behulpzame ober uitlegde, een aan de artisjoek verwant gewas), ricotta en muntolie, een gerecht zo simpel als het klinkt. Een aangename smaak – maar een wat kleine portie (of lag dat aan een dag fysiek werk in de buitenlucht), zodat er toch wat lichte spijt was aangaande het negeren van de snoekbaars (gevangen door de Goede Vissers) met gerookte prei en polenta, en de rug van Baambrugs big met savooiekool en blini’s van pastinaak en aardappel.

Het dessert was snel gekozen: een perfect bij het seizoen passend rabarbertaartje, dat geserveerd werd als een smal strookje knapperig deeg, met erop de bijna rauwe rabarber, afgetopt met zachte toefjes meringue. De zure, nog harde rabarber voegde niet genoeg bij de (nipt te) zoete onder- en bovenlaag, maar misschien had ik me te veel verheugd op zachte, zuurzoete rabarbermoes.

Al met al geen onplezierige, maar ook geen echt indrukwekkende culinaire ervaring. Tafelen in Old School is verder zeer aangenaam – niet in de laatste plaats door het glorieuze uitzicht op de directe, natuurlijke, en verdergelegen, grootstedelijke omgeving.

Old School, Gaasterlandstraat 5 Amsterdam. Menu €27,50, voorgerechten vanaf €7,50, hoofdgerechten vanaf €16,50.