Verdient Rutte meer waardering inzake MH17?

De afgelopen weken heb ik veel verschillende emoties gehad. U ongetwijfeld ook. Allereerst natuurlijk de verbijstering na het vliegtuigongeluk. De meeste feiten wijzen op dit moment richting de separatisten. Zij hebben hoogstwaarschijnlijk per ongeluk dit vliegtuig uit de lucht geschoten. Een aanslag dus. Bizar. Je verwacht niet dat Nederland op deze manier geconfronteerd zou worden met een conflict kilometers hier vandaan.

Op een gegeven moment stak bij mij ook de emotie van de verwarring de kop op. De slachtoffers van de fatale vlucht, MH17, werden na hun dood slachtoffer van een heuse mediaoorlog. Natuurlijk zijn de berichten vanuit het Russische kamp verdacht. Maar voor mij waren ook de berichten vanuit de regering van Oekraïne niet al te betrouwbaar. Ook zij hebben belangen. Ook zij strijden in een oorlog. Ook zij zullen met de waarheid makkelijk een loopje nemen, dacht ik.

Leger
Vervolgens kwam de woede. Na drie dagen lagen de lichamen nog steeds op een triest veld. Dat kan toch niet! Tegelijkertijd geloofde ik ook niet in al de ophitsende teksten die ik de afgelopen dagen tegenkwam op verschillende websites. Het leger naar de Oekraïne sturen om daar een gebied in oorlogsgebied te bezetten? Lijkt mij op zo'n korte termijn een onhaalbare optie. Tegelijkertijd moet de pijn van nabestaanden ongelofelijk zijn geweest. De wetenschap dat een geliefde op zo'n grote afstand ligt, zonder dat je iets kunt doen... Brrr!

Ik werd ook boos van de acties van de separatisten. Zo zag ik berichten langs komen dat zij creditcards leeg trekken en andere onverantwoorde acties. Aan de andere kant is niet alles wat het lijkt. Op beelden was bijvoorbeeld duidelijk te zien dat een separatist niet 'fout' bezig was met een knuffel, maar naderhand zijn pet afnam en een kruisje sloeg. Ook uit onverwachte hoek kreeg men lof. Volgens een forensisch expert deden separatisten een 'hell of a job'.

Knappe prestatie
Ook premier Rutte kreeg veel kritiek te verwerken. Hij stond voor een zeer zware taak. Je zult moeten onderhandelen met separatisten die op hun terrein bijna driehonderd lichamen hebben liggen. Die, in de woorden van onze minister-president, ook nog eens tergend langzaam samenwerken. Ik kan me dan ook niet aan de indruk onttrekken dat Rutte een knappe prestatie heeft geleverd. Terwijl heel Nederland over hem heen viel, ging hij rustig door met zijn werk. Een trieste job. Een klus die je nooit goed kunt doen.

Rutte hield echter het belang van de nabestaanden in het oog. Geen ophitsende teksten. Die zijn een premier onwaardig, al had Rutte soms best iets meer zijn hart mogen laten spreken. Tegelijkertijd is voorzichtigheid goud. Niets is wat het lijkt. De onderste steen is nog lang niet boven. De lichamen zijn gelukkig wel op weg naar Nederland. Hopelijk kan het onderzoek nu starten en komt er snel duidelijkheid.