De bijdrage voor onze veiligheid: duizend helmen en een hek

Verheijen heeft het over maar liefst 1000 helmen en vesten als Nederlandse bijdrage. De muis stampt met de olifant mee en neemt zichzelf nog serieus ook. Deze opmerking symboliseert het Nederlandse provincialisme, de hoog- en overmoed, de zelfoverschatting, misplaatste eigendunk en vooral lafheid. Amerikanen mogen hun leven wagen, miljarden besteden en zullen weer verguisd worden (er worden immers weer moslims gedood).Op diverse G8 bijeenkomsten is afgesproken géén losgeld aan terroristen te betalen. Europese landen, waaronder ook Nederland, lappen het aan hun laars, waardoor Amerikanen en Engelsen extra gevaar lopen. Nederland stuurt na rijp beraad haar allerlaatste strategische reserve in de strijd: helmen en kogelvrije vesten.

De VVD Minister van Defensie Voorhoeve en de Nederlandse militaite zaakgelastigde ter plekke, Overste Karremans, hebben het in 1995 vanuit dit perspectief niet eens zo slecht gedaan. Onder hun verantwoordelijkheid zijn 'slechts' 8.000 weerloze burgers vermoord, hoewel Nederland de verplichting was aangegaan deze mensen te beschermen. Wat heeft Voorhoeve als verantwoordelijke politicus toen eigenlijk gedaan ? Hij zat stoer in een bunker VN-resoluties na te pluizen, terwijl Karremans met de massamoordenaars een glaasje dronk. De Franse generaal Philippe Morillon weigerde in april 1993 tenminste uit Srebrenica te vertrekken voordat de veiligheid van de vluchtelingen was gegarandeerd. Zo handelde Voorhoeve dus niet, die weerloze burgers voor de wolven achterliet, net zoals de complete Nederlandse Hoge Raad, die haar Joodse president in 1941 aan de Duitsers uitleverde, zodat de raadsheren op het pluche konden blijven zitten; de voorbode van het door deze Hoge Raad gelegaliseerde Duitse onrechtsysteem. De Hoge Raad van Noorwegen is daarentegen om dezelfde reden in 1940 collectief afgetreden en wilde tot 1945 niet aan het Duitse onrechtsysteem meewerken.

Er is de parallel met de euro en de ongebreidelde uitbreiding van de Europese Unie. Volgens de Tweede Kamerleden Ten Broeke en Harbers (VVD) en Servaes (PvdA) voldeed Kroatië in 2013 aan de toetredingscriteria van de EU, zoals ook andere landen de eurozone in worden gerommeld. Het is niet duidelijk over welke criteria deze kamerleden het hebben, maar feit is dat dit corrupte, failliete en door (overheids) misdaad beheerste land niet aan deze toetredingscriteria voldeed, noch voldoet. Deze Kamerleden menen echter ook dat de euro onmisbaar is voor Nederland. Zonder euro zou Nederland al lang het lot hebben getroffen van bijvoorbeeld Zwitserland, Noorwegen, Denemarken of het Verenigd Koninkrijk. Dat wil zeggen: lage werkloosheid, groeiende export en tenminste een economische groei van 2-3%.

Gelukkig hebben de Nederlandse burgers mede dankzij deze politici geen welvaartsgroei gekend sinds 2002, maar dalende koopkracht en een schuld en garanties opgebouwd van honderden miljarden euro’s via de ECB, ESM, de Europese Investeringsbank en al die andere Europese financieringsinstituten, die gemeen hebben dat ze niet transparant zijn, niet democratisch gecontroleerd worden en ten dienste staan van de politiek (lees: Frankrijk, Italië, Spanje en Portugal). Dit is pas het begin, tot de demografische tijdbom barst in deze landen, die geen cent voor pensioenvoorzieningen hebben gespaard. Alleen al de Franse overheid heeft nu al een tekort van circa 15 miljard euro per jaar. Dit is in 2020 naar verwachting 20 miljard, om over Italië, Spanje en alle Oost-Europese landen maar te zwijgen. Vaststaat dat de financiering niet komt uit economische groei, maar uit bijdragen van Nederlandse burgers en gepensioneerden, die wél zelf hun pensioen bij elkaar hebben gespaard. Ze noemen het solidariteit, maar in werkelijkheid is het diefstal en dus een criminele daad.

De 'daadkrachtige' uitspraken van Verheijen symboliseren de miezerigheid van het Nederlandse parlement, de bureaucraten, technocraten en middelmaat die de Nederlandse, Europese en internationale politiek typeren en het fundamentele verschil met zuidelijke landen, waar geslepen politici met de beste diplomaten Nederland (en Duitsland) keer op keer wegspelen, een poot uitdraaien en financieel uitkleden, zoals KLM door Air France wordt uitgeperst en België nog steeds lacht om de ABN AMRO deal met Wouter Bos en Wellink.

Politiek heeft in Nederland nooit een hoog imago gehad. Daarmee kon Nederland als pragmatische handelsnatie uitstekend uit de voeten als soeverein land. Nu Nederland haar (monetaire) soevereiniteit -en daarmee het nationale democratische stelsel- aan de EU heeft uitgeleverd, blijkt dat ambtenaren, politici en diplomaten géén partij zijn op Europees niveau.

Eeuwenoude instituties, zoals bijvoorbeeld de DNB, het parlement, de gulden of de grenzen, worden opgeheven alsof het om een postzegelvereniging gaat. Achter de onverschilligheid van de elite gaat een onthutsende oppervlakkigheid schuil, waar niet bestaand ‘Europees belang’ prevaleert boven Nederlandse belangen. De platheid en feitelijke onjuistheid van de VVD, als ze ‘export, handel en werkgelegenheid’ steevast als stokpaardje voor de euro noemen, wedijvert in demagogie met de Europese solidariteit, democratie en vrede van GroenLinks en PvdA.

Het is inmiddels wel duidelijk dat de euro werkgelegenheid vernietigt, de welvaart en koopkracht aantast en de democratie perverteert. Met export en vrede heeft de euro sowieso niets te maken en solidariteit is een wankel fundament voor een Europese eenheidsmunt met in alle opzichten totaal verschillende landen. Binnen enkele jaren heeft de euro voor elkaar gekregen wat zelfs de beurs crash in 1929 niet is gelukt: structurele werkloosheid van meer dan 25% en nog steeds explosief groeiende staatsschulden in relatief goed functionerende economieën in zuidelijke landen. Door de komst van de eurozeepbel zijn die echter opgeblazen. De euro heeft zijn destructieve werk gedaan: het in eeuwen gegroeide monetaire, economische en democratische evenwicht binnen een decennium naar de knoppen helpen. Zelden in de geschiedenis zullen zo weinigen voor zo velen in zo’n korte tijd zoveel waardevols kapot hebben gemaakt.

De trein moet echter verder en in de kranten kunnen de burgers vernemen waarom: de lucratieve baantjes binnen de ECB, de almaar uitdijende eurocratie en aanverwante dienstverleners (advocaten, lobbyisten, journalisten, experts) rijzen de pan uit. De burgers en het MKB betalen de torenhoge rekening wel van de permanente eurorecessie, massawerkloosheid en de salarissen en privileges van de nieuwe Mandarijnen.

Intussen is de peperdure ‘buitenlandse dienst’ van de EU een ineffectieve vergaarbak voor het nationale cliëntèle en patronage netwerk (Van Agt en Brinkhorst (tien jaar verantwoordelijk voor het landbouwwanbeleid van de EU) mochten bijvoorbeeld ook jarenlang feestvieren als EU-ambassadeur). Volgens NRC-Handelsblad (Carolien de Gruyter) is deze buitenlandse dienst echter in toenemende mate succesvol. Nu heeft deze journalist al een tamelijk dubieuze reputatie als het om integere EU-verslaggeving gaat, maar waar ze dit op baseert, staat echt in de sterren geschreven. Waar is de EU nu in het Midden-Oosten, de Oekraïne of bijvoorbeeld Afrika ?

De moraal van dit verhaal is, dat het in Nederland ontbreekt aan Europese en internationale politiek van niveau (en datzelfde geldt voor onze hoofdstroommedia). Dat kan een zegen zijn, zolang politici geen pretenties en ambities in die richting hebben. Nederland is een land van dominees en hun zegje willen onze politici dus wél doen, waar onthouding gepast zou zijn. In concreto: geen lid van de eurozone willen zijn, geen ambities nastreven die het politieke en militaire vermogen te boven gaan en niet op alle gebieden een wereldrol willen spelen, zelfs de zelfbenoemde status van juridische wereldhoofdstad is op drijfzand gebouwd. Duizend helmen en vesten in deze acute bedreiging als 'iets is beter dan niets', is een te positieve uitleg, zeker waar wél bijna 500.000 euro voor een beveiligingshek in Griekenland wordt betaald. Alsof onze veiligheid in het Midden-Oosten niet acuut en direct op het spel staat. De terroristen zijn nota bene in Den Haag zelf aanwezig. Misschien moet er wel een hek om deze stad, al is het maar om Nederlandse politici en hun ambtenaren tegen zichzelf en uit hoofde van de Nederlandse belangen in bescherming te nemen.