Verstandige vakbond: wij doen staken in de ban

Ik ben nooit lid geweest van een vakbond. Dat komt omdat ik me vanwege mijn vakgebied (de journalistiek) zou moeten aansluiten bij de Nederlandse Vereniging van Journalisten. De NVJ is onderdeel van de door SP'ers en PvdA'ers gekaapte vakbond FNV. Ik maak er geen geheim van dat ik daar niets mee te maken wil hebben. Daarnaast houd ik niet van staken, iets wat de FNV juist erg graag doet.

Ik vind dat er vaak te snel wordt gegrepen naar een staking, vaak om het bestaan van een vakbond te rechtvaardigen. Gelukkig zijn er ook nog vakbonden die niet om het minste of het geringste vakbondsleden oproepen het werk neer te leggen. Vakbond De Unie, die ongeveer 50.000 man middelbaar en hoger personeel vertegenwoordigt, is zo'n vakbond. Ze staken bijna nooit, maar vanaf dit jaar zijn ze zelfs van plan nóóit meer te staken:

Volgens de voorzitter van vakbond De Unie staan er dit jaar 100.000 banen op de tocht. "Dat houd je niet tegen door de boel plat te leggen. Het kost een bedrijf jaren om daar wer bovenop te komen. Daarnaast houden ook buitenstaanders veel last van stakingen." Ik heb bewondering voor die houding van de vakbond. Want al te vaak zijn gewone mensen de dupe van stakingen. Dat is niet alleen onnodig, het zorgt ook voor irritaties. Waarom moet de gemiddelde Nederlander last hebben van het feit dat vakbonden en bedrijven samen niet tot fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden kunnen komen?

Uiteraard zegt de FNV in een reactie op deze prima actie van De Unie dat ze altijd zullen blijven staken. Ik had niet anders verwacht. "Een vakbond die nooit staakt is als een tijger zonder tanden. Staken is de kern van vakbondsvrijheid en niet voor niets een grondrecht," aldus oud-PvdA-Kamerlid en FNV-voorzitter Ton Heerts. Ja, staken is de kern van vakbondsvrijheid - dat zal niemand ontkennen - maar kan het niet een beetje minder? Ik heb meer respect voor de werkloze Nederlanders die blijven solliciteren tot ze erbij neervallen dan voor de vakbonden die om de haverklap gaan staken.