Koning Charles III weet opnieuw opschudding te veroorzaken. Tijdens een bezoek aan het Oxford Centre for Islamic Studies – ter ere van het 40-jarig bestaan – opende hij zijn toespraak met de islamitische groet “Assalamu Alaikum”. Als hoofd van de Anglicaanse Kerk en officiële Defender of the Faith, wordt van hem verwacht dat hij het christelijk geloof verdedigt. In plaats daarvan lijkt hij zich steeds nadrukkelijker te profileren als de vorst van multicultureel Groot-Brittannië – zelfs als dat betekent dat hij zijn eigen religieuze erfenis verloochent. Een koning op zoek naar nieuwe identiteiten?
Charles is al jaren beschermheer van het centrum in Oxford en benadrukte in zijn speech zijn langdurige fascinatie voor de
islam. De man leerde zelfs Arabisch om de Koran beter te begrijpen en pleitte eerder voor een herdefinitie van zijn rol: niet als verdediger van het geloof, maar van alle geloven. Het klinkt mooi, maar het wringt. Want wanneer de officiële hoeder van het christendom een islamitisch centrum bezoekt en zijn toespraak opent met een Arabische groet, dan is dat geen symbolisch bruggetje, maar een provocatieve keuze.
Op X (voorheen Twitter) barstte de kritiek los. “Charles is geen koning van Groot-Brittannië meer, maar van Groot-Wokistan,” schreef een verontwaardigde Brit. Anderen spraken van verraad aan zijn kerkelijke mandaat. Vooral onder
christenen groeit de ergernis: vorig jaar al organiseerde hij een iftar in Windsor Castle, compleet met gebedsoproep. Het lijkt er steeds meer op dat Charles zijn rol als bruggenbouwer verwart met het opofferen van de Britse tradities.
Waar is de verdediger van het geloof gebleven?
De vergelijking met zijn moeder, koningin Elizabeth II, is onvermijdelijk. Zij hield afstand van religieuze politiek en stond pal voor de Anglicaanse waarden zonder haar onderdanen van andere geloven te schofferen. Charles daarentegen wil vooral iedereen te vriend houden – zelfs als dat betekent dat hij zijn eigen erfgoed ondergraaft. Maar wie iedereen wil behagen, stelt uiteindelijk niemand tevreden.
Natuurlijk zijn er ook verdedigers. Ze wijzen op de diplomatieke functie van het koningschap en het feit dat het Gemenebest honderden miljoenen moslims telt. Maar laten we eerlijk zijn: de gemiddelde Brit verwacht dat zijn vorst zijn koninklijke titel en geloof trouw blijft. Het pleasen van een specifieke religieuze gemeenschap – zeker in deze tijd van spanningen rond integratie, immigratie en identiteit – voelt dan niet verbindend, maar polariserend.
📢 Steun DDS. Doneer vandaag. Hou het vrije woord overeind.🟠 BackMe – met extra column:
https://dds.backme.org 🟠 Rechtstreeks via bank:
NL95RABO0159098327t.n.v. Liberty Media. Dank u wel voor uw steun.