Leeuwarden: Links protesteert massaal voor Gaza – maar voor onze eigen armen doen ze niets

Laten we helder zijn: ja, de situatie in Gaza is verschrikkelijk. Ja, er is leed. Ja, Israël én Hamas dragen daar verantwoordelijkheid voor. Maar hier komt de grote vraag – de vraag die links in Nederland steeds weer ontwijkt:

Elke week worden er in Nederland tienduizenden voedselpakketten uitgedeeld. Kinderen gaan zonder ontbijt naar school. Ouderen kunnen de verwarming niet aanzetten. Jonge gezinnen zitten klem in een huurhuis van 1400 euro per maand.

Maar geen massaprotesten. Geen lawaaidemonstraties. Geen gedichten in het Fries en Arabisch op het plein.

Waarom niet?

Waarom is een conflict duizenden kilometers verderop jullie wél een mars waard – maar de ondergang van onze volksgezondheid, onze leefbaarheid, onze bestaanszekerheid niet?

Dit is precies het probleem met links in Nederland. De compassie is eindeloos – zolang het niet over Nederlanders gaat. Voor Gaza, voor Palestina, voor migranten, voor woke-minoriteiten... altijd en overal zijn er acties.

Maar voor Nederlanders in armoede? Voor onze zieken, ouderen, kinderen en werkenden die keihard geraakt worden door het beleid van Rutte én Kaag? Helemaal niets.

In Leeuwarden liepen ze met rode kleding en symboliek voor Palestina. Maar waar was de rode kleding voor de daklozen in eigen stad? Waar was de symbolische lijn tegen de zorgsloop, tegen de asielinvasie, tegen het woonbeleid dat onze jongeren verjaagt?

Laten we ook eerlijk zijn: deze demonstraties gaan helemaal niet alleen over Gaza. Ze gaan over het uitdragen van een politiek wereldbeeld. Een wereldbeeld waarin Nederland altijd fout is, waarin het Westen altijd schuldig is, waarin migratie heilig is en waar nationaliteit bijna een scheldwoord is.

Links organiseert geen solidariteit. Links organiseert framing. En ondertussen worden onze eigen mensen vergeten.

Wat zegt het over een beweging als ‘Friesland for Palestine’ dat ze wél honderden mensen op de been krijgen voor Gaza, maar niet voor de schrijnende situatie in Ter Apel of voor de stijgende energierekeningen in Sneek? Prioriteiten, dames en heren. Die kloppen gewoon niet.

Natuurlijk is het tragisch wat er in Gaza gebeurt. Natuurlijk verdient menselijk leed aandacht – overal. Maar wie geen compassie op kan brengen voor zijn eigen volk, heeft geen moreel recht om anderen de les te lezen over empathie en menselijkheid.

In een land waar de huren exploderen, waar de zorg instort, waar boeren worden kapotgemaakt, waar veiligheid afneemt en de middenklasse verdwijnt – daar moet de prioriteit bij eigen mensen liggen.

Maar dat wil links niet horen. Want in hun ogen is nationaliteit achterhaald, en is het belangrijker om virtueel te deugen dan om concreet te helpen.

Een rode lijn voor Gaza? Prima. Maar het is hoog tijd dat we ook een dikke, vlammende lijn trekken voor ónze mensen. Voor Nederlanders. Voor onze zieken, armen, werkenden en ouderen. Als die vergeten blijven, is het hele protest niets meer dan theater.