OM vervolgt asbestbedrijf Eternit voor doodslag – historisch strafrechtelijk moment

Een unicum in het Nederlandse strafrecht. En een keihard signaal aan bedrijven die gezondheid jarenlang ondergeschikt maakten aan winst.

Decennialang verwerkte Eternit asbest – tot ver na het moment waarop bekend was dat blootstelling aan de vezels kon leiden tot longkanker, asbestose en het beruchte mesothelioom.

Werknemers kregen geen bescherming. Geen waarschuwing. Geen serieuze voorlichting. En ondertussen liepen ook familieleden gevaar, want asbeststof kwam gewoon mee naar huis in de kleding.

Dat alles leidde tot stil drama’s in huiskamers, ziekenhuizen en grafredes.

Volgens deskundigen is het bijzonder zeldzaam dat een bedrijf wordt vervolgd voor doodslag. Maar het OM laat nu weten dat in ieder geval twee oud-werknemers en een partner van hen door de schuld van Eternit om het leven zijn gekomen.

De aangifte was gedaan door het Comité Asbestslachtoffers, namens de nabestaanden van negen slachtoffers. Het was een lang gevecht: vijf jaar onderzoek, talloze dossiers, getuigen, nabestaanden die ondertussen zélf ziek werden.

En nu dus: vervolging. Niet voor ‘overtreding van milieuregels’, maar voor doodslag.

Er is één reden waarom dit nieuws zo belangrijk is: erkenning. Voor mensen die hun leven gaven aan werk, maar daarvoor in ruil giftige vezels en een trage dood terugkregen. Voor gezinnen die alles kwijtraakten – zonder dat ooit iemand verantwoordelijkheid nam.

Nu móet Eternit zich verantwoorden. Niet in een Kamerdebat. Niet in een schadecommissie. Maar voor de strafrechter.

Eternit is geen uitzondering. Het is een voorbeeld van wat er gebeurt als bedrijfsbelangen zwaarder wegen dan menselijk leven. En die dynamiek zien we vandaag de dag nog steeds. In de farmacie. In chemie. In de voedselindustrie. In de energietransitie.

Deze zaak is dus niet alleen van historisch belang. Ze is een moreel baken voor alles wat volgt.

Gezondheid is geen variabele. Leven is geen margepost.