Woede in Breda om opvang van statushouders in hotel: "Wat een schijtland zijn we geworden!"

De groep bestaat uit partners, kinderen en andere gezinsleden van statushouders die zich via gezinshereniging mogen voegen bij familieleden die eerder al in Nederland mochten blijven. Medische zorg krijgen ze via het AZC aan de Heerbaan, en kinderen worden ingeschreven op scholen in Breda. Sinds juli verblijven al dertig mensen in het hotel. Inwoners van de wijk kregen onlangs een brief over de verdere opschaling, vlak voor de zomervakantie.

Volgens het COA is de opvang in het Novotel een tijdelijke maatregel. Breda moet, net als andere gemeenten, voldoen aan de landelijke Spreidingswet. Maar dat is slechts symptoombestrijding. Een duurzame opvanglocatie ontbreekt. Drie eerder voorgestelde plekken vielen af wegens veiligheid of gebrek aan draagvlak. Het resultaat? Een hotel dat nu noodgedwongen wordt gebruikt als semi-permanente opvang.

De buurt is niet zomaar onrustig: inwoners voelen zich overvallen, en op sociale media is de woede zichtbaar. Onder een bericht van Breda Vandaag lopen de reacties snel op. “Hebben die wel genoeg inschrijfduur... wij moeten jaren opbouwen?”, klinkt het. “En eigen volk nietsssss, mensen met kindjes staan buiten. Wat een schijtland zijn we geworden.”

De woningnood is genadeloos. Starters maken geen schijn van kans op een betaalbare huurwoning. Gezinnen staan soms meer dan tien jaar op de wachtlijst. En dan verschijnt ineens het nieuws dat 212 statushouders mogen intrekken in een hotel. Zonder wachttijd, zonder punten, zonder transparantie. Dat schuurt.

De gemeente benadrukt dat veiligheid en leefbaarheid ‘gegarandeerd’ moeten blijven. Er komt een beheergroep, een meldpunt en een informatieavond op 1 juli. Dat is allemaal netjes, op papier. Maar het echte probleem wordt daarmee niet opgelost. Het draagvlak voor opvang brokkelt af als inwoners het gevoel krijgen dat ze structureel worden achtergesteld. Zeker als er geen zicht is op verbetering.