Prins Andrew diep door het slijk: seksverslaafd en meer dan duizend vrouwen

Het boek Entitled: The Rise and Fall of the Yorks van auteur Andrew Lownie schetst een onthutsend beeld van een koninklijke losbol zonder grenzen. Niet voor niets kreeg Andrew al in zijn jonge jaren de bijnaam “Randy Andy” – een reputatie die hij, zo blijkt nu, met verve waarmaakte.

Het boek stelt dat prins Andrew tijdens zijn huwelijk met Sarah Ferguson – zelf ook niet bepaald een toonbeeld van bescheidenheid – in het eerste jaar al meer dan twaalf affaires had. Volgens een voormalige chauffeur was het meer regel dan uitzondering dat Andrew zijn tijd doorbracht met andere vrouwen, terwijl zijn vrouw thuiszat. Eén jonge vrouw vertelt dat ze werd “gebruikt om zijn stoutste fantasieën werkelijkheid te laten worden.” Na haar “diensten” hoorde ze nooit meer iets van hem.

Een ander incident: tijdens een staatsbezoek aan Thailand zou Andrew geëist hebben dat er méér dan veertig vrouwen voor hem beschikbaar waren in zijn hotelkamer. Op sommige dagen zou hij tien vrouwen per dag ‘ontvangen’ hebben. Diplomatie op z’n Brits – decadent, schandalig en zonder grenzen.

Wat deze zaak zo walgelijk maakt, is niet alleen het gedrag van Andrew zelf, maar ook het collectieve zwijgen binnen het koningshuis. Het is onmogelijk dat niemand wist van zijn reputatie, zijn seksjacht, zijn schaamteloze gedrag. En toch bleef hij jarenlang op kosten van de Britse belastingbetaler koninklijke verplichtingen uitvoeren, schijnheilig handjes schudden en lintjes doorknippen – terwijl hij zich achter de schermen overgaf aan pure zedeloosheid.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over zijn connecties met de inmiddels overleden kindermisbruiker Jeffrey Epstein. Hoeveel vuiligheid zit er nog verstopt achter de dikke paleismuren?

Het boek maakt ook melding van een gruwelijk machtsspel: prins Andrew zou samen met andere hooggeplaatsten jonge vrouwen ‘naar elkaar sturen’ als een soort teken van respect – een bizar, pervers soort hofcultuur waarin vrouwenlichamen handelswaar waren. Volgens een bron zag Andrew zijn toegang tot vrouwen als “een voordeel van zijn ambt.” Alsof het een dienstauto betrof.

Dit is niet alleen zieke decadentie – het is structureel machtsmisbruik. En het komt uit de allerhoogste regionen van het Britse koningshuis. Als dit soort praktijken al jarenlang getolereerd wordt aan het hof, wat zegt dat dan over de moraal van de monarchie zelf?

En ook Sarah Ferguson komt niet ongeschonden uit het boek. Terwijl Andrew zich verloor in vrouwen, verloor Fergie zich in geld. Volgens auteur Lownie smijt ze al decennia met geld dat ze niet heeft. Haar ‘koninklijke’ levensstijl wordt al jaren gefinancierd door leningen, dubieuze deals en oude contacten. Dit is het soort gedrag dat burgers de politiek zat maakt: elites die alles mogen, alles doen en nooit verantwoordelijk gehouden worden.

Prins Andrew is het schoolvoorbeeld van wat er gebeurt als macht en status niet worden gecontroleerd: arrogantie, onbegrensd gedrag en moreel verval. Hij is niet alleen een wandelend schandaal, hij is het symbool van een failliet systeem waarin koninklijke privileges belangrijker zijn dan integriteit. Het Britse koningshuis houdt zich stil – net zoals het dat deed toen Andrew diep verstrikt raakte in de zaak-Epstein.

Maar de waarheid is nu niet meer tegen te houden. Het masker valt af. Wat overblijft is een man zonder rem, een hof zonder schaamte en een monarchie zonder geloofwaardigheid.