Afbeelding gemaakt met ChatGPT van OpenAI
Syrië ‘bevrijd’ – maar voor Druzen is het leven gevaarlijker dan ooit
Het Westen riep het triomfantelijk: Syrië was ‘bevrijd’. Assad, de meedogenloze dictator, is eindelijk weg. Maar zoals zo vaak met Westerse “bevrijdingsoperaties”, is het verhaal dat we kregen te horen vooral propaganda. Op de grond, in plaatsen als Sweida, is de werkelijkheid rauw, bloedig en uitzichtloos.
Voor de Druzen – een eeuwenoude religieuze minderheid die altijd haar autonomie fel verdedigde – is het nu gevaarlijker dan ooit. De man die hen decennialang met ijzeren vuist onderdrukte is weg, maar zijn vertrek heeft geen vrede gebracht. Integendeel: machtsvacuüm, chaos en de komst van gewelddadige milities hebben het dagelijks leven in een nachtmerrie veranderd.
Feiten: van dictatuur naar anarchie
- Plaats: Sweida, zuiden van Syrië.
- Groep: Druzen, een minderheid met circa 1 miljoen aanhangers in Syrië.
- Situatie vóór Assad’s val: Onderdrukking, maar relatieve stabiliteit.
- Situatie ná Assad’s val: Meer geweld, minder bescherming, toenemende aanvallen van islamistische groeperingen en lokale warlords.
- Internationale aandacht: Nauwelijks. Focus ligt op Gaza en Oekraïne.
Westerse hypocrisie op z’n best
Het is bijna een vast patroon: het Westen helpt een dictator omver te werpen, viert de overwinning met mooie speeches over “democratie” en “mensenrechten”… en laat het land vervolgens als een rottend karkas achter. Libië? Een puinhoop. Irak? Een bloedbad. En nu Syrië.
De Druzen hadden vóór Assad geen vrijheid – maar ze hadden tenminste een zekere bescherming. De dictator duldde geen islamistische bendes die zijn gezag bedreigden. Nu is die bescherming weg en staan de Druzen oog in oog met milities die hun bloed wel lusten.
De Druzen: eeuwenoude trotse gemeenschap
De Druzen zijn geen mainstream islamitische sekte, maar een eigenzinnige geloofsgemeenschap met sterke tradities van onafhankelijkheid. In Sweida leefden ze volgens hun eigen regels, hielden ze hun dorpen gesloten voor buitenstaanders en wisten ze al eeuwen te overleven tussen grootmachten en vijandige buren.
Maar anno 2025 wordt hun eeuwenoude strategie ondermijnd door het totale machtsvacuüm. Grenzen stellen heeft weinig zin als er elke week een gewapende groep het dorp binnenvalt.
🟦 DDS geeft jou het nieuws zoals het écht is – zonder meel in de mond, zonder de Brusselse praatjes. Als jij waarde haalt uit deze artikelen, help ons dan in de lucht te blijven.
👉 Doneer via https://dds.backme.org of maak een bedrag over naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.
Geopolitiek spelletje over hun rug
Niemand in Brussel, Washington of Den Haag durft openlijk te zeggen dat “het nieuwe Syrië” een mislukking is. Dat zou immers betekenen dat men moet toegeven dat het Westerse regime-change-beleid geen vrijheid bracht, maar een permanente burgeroorlog.
De Druzen worden nu de speelbal van grotere machten:
- Iran wil de regio gebruiken als bufferzone.
- Saoedi-Arabië en Turkije steunen soennitische milities.
- Israël kijkt zenuwachtig toe vanwege de strategische ligging van Sweida.
En het Westen? Dat houdt zich stil. Want wie geen plan heeft voor na de oorlog, kiest liever voor de doofpot.
Geen vrijheid, geen veiligheid
De ironie is pijnlijk: Assad was een tiran, maar zijn vertrek heeft voor de Druzen juist méér onderdrukking opgeleverd. Niet door een centrale dictatuur, maar door tientallen kleine tirannieën die elk dorp in hun greep hebben. Er is geen rechter die je kunt aanspreken, geen leger dat je beschermt, geen overheid die verantwoordelijkheid neemt.
De ‘bevrijding’ is een lege huls gebleken. En zoals altijd zijn het de minderheden die als eerste en het zwaarst getroffen worden.
🟥 Vind jij dat DDS van waarde is – omdat wij dit soort verhalen brengen, omdat wij laten zien hoe onze cultuur stukje bij beetje wordt afgebroken? Help ons dan nú.
👉 Ga naar https://dds.backme.org of doneer direct via: NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.
Mokerslag: Westen heeft bloed aan z’n handen
Laten we ophouden met de sprookjes over “bevrijding” en “democratie” als het Westen weer eens besluit om een regime omver te werpen. Zolang er geen serieus plan is voor de dag erna, betekent ingrijpen simpelweg dat je chaos importeert – met minderheden als eerste slachtoffers.
De Druzen in Syrië zijn geen voetnoot in een rapport; het zijn mensen van vlees en bloed die nu hun bestaan zien instorten door het falen, de lafheid en de hypocrisie van het Westen. Dat mag nooit uit ons gezichtsveld verdwijnen.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
11 Reacties