Afghaanse nep-‘vluchteling’ vermoordt Franse ex en is op de vlucht: justitie erkent totaal falen

Habib is nog altijd voortvluchtig. En wat blijkt? De Franse autoriteiten hadden talloze kansen om deze moord te voorkomen - en faalden keer op keer.

Inès wist dat ze gevaar liep. In de zes weken voor haar dood diende ze zes klachten in bij de politie. Ze meldde dat Habib haar had gewurgd, verkracht, bedreigd en mishandeld. Twee dagen voor haar dood activeerde ze zelfs een speciaal “alarmtelefoon” waarmee ze onmiddellijk hulp kon oproepen.

De politie arresteerde Habib wél, maar liet hem vrijwel direct weer vrij. Kort daarna sloeg hij toe. De moeder van Inès noemt het “onbegrijpelijk”: “Ze hadden hem in hun handen, en een half uur later liep hij vrij rond.”

De familie van het slachtoffer laat geen spaan heel van de dader: een man die openlijk de Taliban “helden” noemde en zelfs van plan was terug te keren naar Afghanistan. Zijn mentaliteit? “Macho, gewelddadig, en totaal niet bereid om te integreren,” aldus haar moeder.

Toch kreeg hij in Frankrijk de status van politieke vluchteling en kon hij jarenlang van het systeem profiteren. Met als gruwelijke afloop: de moord op een jonge vrouw die ironisch genoeg haar carrière wijdde aan de opvang van… migranten.

De zaak is inmiddels een nationale kwestie. Zelfs de Franse minister van Justitie moest erkennen dat er sprake is van een “diep en verschrikkelijk falen” van de staat. De minister heeft een inspectie laten openen, maar dat biedt weinig troost voor de familie.

De broer van Inès verwoordde het pijnlijk duidelijk: “Voor mij zijn er vandaag twee moordenaars. De man die op de vlucht is, maar óók politie en justitie. Want haar dood was volledig te voorkomen.”

Duizenden Fransen gingen dit weekend de straat op. Feministische groepen, buurtbewoners en familieleden hielden een mars langs het politiebureau waar Inès haar klachten had ingediend. Hun boodschap: genoeg is genoeg.

Het is de zoveelste keer dat een vrouw in Frankrijk vermoord wordt door een (ex-)partner, vaak met migratieachtergrond en vaak na talloze waarschuwingen.

Deze zaak is geen incident. Het is een patroon. Migranten met een crimineel verleden of extremistische sympathieën krijgen asiel. Klachten van vrouwen worden niet serieus genomen. Justitie en politie doen te weinig, te laat. En slachtoffers betalen met hun leven.

Frankrijk is opnieuw geconfronteerd met de consequenties van blind migratiebeleid en falende rechtsstaat. Hoeveel Inèssen moeten er nog sterven voordat Europa eindelijk zegt: genoeg?