Inreisverbod? Lachertje! Syriër gewoon in Nederland – nu verdachte in zware misdaad

Een inreisverbod zou moeten betekenen dat iemand het land niet meer in kan. Punt. Klaar. Maar in Nederland is het kennelijk niet meer dan een papieren formaliteit waar criminelen schouderophalend om lachen.

Volgens de bekendmaking van de staatssecretaris verliet Alhamad in 2024 de Europese Unie. Toch stond hij ruim een jaar later weer in Almere, alsof er nooit iets gebeurd was. Hoe is dat mogelijk? Is onze grensbewaking zó lek dat iemand gewoon terug kan komen? Of was er nooit sprake van echte controle?

Het antwoord is pijnlijk duidelijk: het systeem werkt niet. De IND, de grenspolitie, de marechaussee – allemaal hebben ze gefaald.

De vermissing van de 24-jarige vrouw is ernstig genoeg. De politie vreest het ergste en houdt sterk rekening met een misdrijf. Maar dat deze verdachte überhaupt in de buurt van een Nederlands slachtoffer kon komen, is een politiek schandaal.

We hebben dit eerder gezien. Denk aan de zaak-Ryan uit Joure: een meisje vermoord, verdachten vluchten naar Syrië. Ons asiel- en migratiebeleid is geen veiligheidsnet, maar een rotonde: mensen komen erin, draaien rond, vertrekken, en komen gewoon weer terug.

Dit is het directe gevolg van jarenlang wegkijken in Den Haag. Politici die pronken met “strenge maatregelen” terwijl ze weten dat er geen handhaving is. Een inreisverbod zonder controle is niets waard. Het is net zo effectief als een rookverbod in de Sahara.

Bovendien hebben we te maken met een cultuur waarin criminelen precies weten hoe ze ons systeem moeten misbruiken. Ze kennen de gaten, ze kennen de procedures, en ze weten dat de kans om gepakt te worden minimaal is.

De vraag die niemand in de Tweede Kamer durft te stellen: hoeveel mensen met een inreisverbod lopen er nú rond in Nederland? Hoeveel van hen zijn opnieuw betrokken bij misdrijven?

We zullen het antwoord nooit horen, want het zou pijnlijk duidelijk maken dat onze regering geen grip heeft op wie hier is. En dat maakt Nederland niet alleen onveilig – het maakt ons ongeloofwaardig als rechtsstaat.

Er is maar één oplossing: harde grensbewaking en directe uitzetting. Wie een inreisverbod krijgt, komt er simpelweg niet meer in – fysiek, digitaal en juridisch.

Geen Haagse sprookjes meer over “menselijke maat” terwijl de slachtoffers Nederlandse vrouwen zijn. Geen papieren tijgers, maar echte, afdwingbare wetten.

Want zolang we blijven doen alsof een inreisverbod iets betekent, terwijl iedereen kan zien dat het dat níet doet, blijft dit land een speeltuin voor mensen die ons systeem misbruiken. En dat is ronduit onacceptabel.