Helma Lodders verlaat VVD: “Ik kon het niet meer verdedigen” – maar wat doet ze bij BBB?

Lodders zegt de koers van de VVD niet meer te kunnen verdedigen, met name op het gebied van landbouw. Haar breekpunt? Het beruchte stikstofkaartje van VVD-minister Christianne van der Wal. “Daarmee werd de hele boerensector weggezet als probleem,” aldus Lodders. En daar heeft ze een punt – dat was het moment waarop duidelijk werd dat de VVD definitief voor de lijn-D66 had gekozen: veestapel weg, stikstof boven boeren, en regels vóór gezond verstand.

Maar wie denkt dat Lodders nu eindelijk echt afstand neemt van het kartel, komt bedrogen uit. Ze landt bij BBB – een partij die zich presenteert als “het gezonde boerenverstand”, maar inmiddels tot in de haarvaten van de macht zit. Coalitiepartner, bestuurszetels, mediagezicht. Geen rebellenclub, maar gewoon het nieuwe gezicht van het kartel.

Lodders zegt “geen ambitie” te hebben om terug te keren als Kamerlid. Ze staat als lijstduwer op de BBB-lijst. Maar als ze met voorkeurstemmen alsnog gekozen wordt? “Dan zal ik dat besluit respecteren.” Zo werkt politiek anno 2025 dus: je stapt zogenaamd terug, maar houdt alle opties open. Dat is geen terugtrekking. Dat is een achterdeur openhouden – en hopen dat de kiezer je er alsnog binnenduwt.

Let wel: Lodders is niet de enige. Het lijkt inmiddels een nationale sport te zijn geworden onder politici om bij verkiezingen van jas te wisselen. Ingrid Coenradie van de PVV naar JA21. Aant Jelle Soepboer van NSC naar de Fryske Nasjonale Partij. Agnes Joseph van NSC flirt met 50Plus. En ook bij NSC zelf rommelt het onder de radar. Nederland kijkt toe en ziet: de politiek is geen arena van principes, maar van posities.

De BoerBurgerBeweging mag zich dan presenteren als een alternatief, het is geen fundamenteel andere beweging. Onder leiding van Caroline van der Plas is de partij razendsnel ingeburgerd in het Haagse machtsspel. En wie nu denkt dat BBB de boerenbelangen beter gaat verdedigen dan de VVD deed, moet eens kijken naar wat er daadwerkelijk gebeurt sinds BBB in meerdere provincies bestuurt. De stikstofaanpak ligt er nog steeds. De ‘transitie van de landbouw’ is gewoon beleid. En ja, de boeren verdwijnen nog steeds.

Dat Lodders zich daar nu bij aansluit is tragisch, maar ook veelzeggend. Het is niet de revolutie waar Nederland op zit te wachten. Het is bestuurlijke stoelendans, niets meer. Of zoals ze zelf zegt: “Politiek is soms zo lelijk.” Precies.

Als deze overstap iets duidelijk maakt, is het dit: je kunt het kartel niet van binnenuit veranderen. Je kunt het niet verslaan door mee te doen aan het spel. Echte politieke vernieuwing komt van buiten, niet van voormalige insiders die van jasje wisselen om hun carrière een nieuwe kans te geven.

En zolang we politici blijven belonen die jarenlang het systeem verdedigden en zich bij hun eerste kans opnieuw aansluiten bij een ander deel van datzelfde systeem, verandert er niets. Geen koerswijziging. Geen boerenredding. Geen herstel van vertrouwen.