Jetten woedend over homohaat, maar zwijgt over échte oorzaak

Jetten noemt het “haat, zwijgen en wegkijken.” En gelijk heeft hij – behalve dat hij zelf degene is die het hardst wegkijkt. Want hij noemt in zijn verontwaardiging geen enkele keer de échte oorzaak: de demografische realiteit van een stad die inmiddels overloopt van kansrijke jongeren met een Midden-Oosterse en Noord-Afrikaanse achtergrond.

Juist díe groepen dragen structureel intolerantie mee tegenover homoseksualiteit. Maar daarover zwijgt Jetten. Want toegeven dat massa-immigratie het tolerantieklimaat sloopt, past niet in het D66-evangelie van “diversiteit is onze kracht.”

Het onderzoek is vernietigend. Nog niet de helft van de jongeren in Amsterdam vindt het normaal dat iemand homoseksueel is. Meisje op meisje? Jongen op jongen? Volgens de meerderheid “niet oké.”

En dan zijn er jongeren die dat zonder gêne zeggen: “Als je een jongen bent, ga gewoon naar meisjes kijken.” Columniste Lale Gül bevestigt: “Je hoort dit heel vaak.”

We hebben het dus niet over wat extreme randfiguren. We hebben het over de heersende cultuur onder jongeren in de hoofdstad. En nee, dat is geen toeval. Dat is het resultaat van decennia beleid waarin massa-immigratie heilig was en integratie optioneel.

Dat Jetten zich opwindt over dit probleem is begrijpelijk. Maar dat hij weigert de olifant in de kamer te benoemen, maakt zijn verontwaardiging volstrekt ongeloofwaardig.

Je kunt je niet druk maken over homohaat én tegelijk pleiten voor meer immigratie uit landen waar homoseksualiteit taboe of zelfs strafbaar is. Maar dat is precies wat Jetten doet. Hij pleit voor méér open grenzen, méér opvang, méér vestiging van jongeren uit exact die regio’s.

En dat is geen toeval. Dat is het gevolg van een ideologie waarin idealen botsen met de realiteit – en waarin men liever mensen cancelt die het benoemen, dan zelf verantwoordelijkheid neemt.

Wat Jetten en zijn partij weigeren te erkennen: Nederland verandert fundamenteel. En niet in de goede richting. In steden als Amsterdam is de meerderheid van de jongeren niet meer autochtoon.

Dat is geen waardeoordeel – dat is een statistisch feit. En die meerderheid groeit op in een cultuur waarin homo’s, transgenders en ‘andersdenkenden’ niet getolereerd worden, maar worden weggezet als verdorven, zondig of minderwaardig.

Dat heeft niks te maken met armoede of achterstand, zoals men graag beweert. Dit is cultureel. Ideologisch. Religieus gefundeerd. En wie dat blijft ontkennen, is medeverantwoordelijk voor het verdwijnen van de tolerantie die Nederland ooit groot maakte.

Rob Jetten heeft gelijk dat het diep triest is. Maar zijn boosheid is hol zolang hij de echte oorzaken blijft negeren. Je kunt geen “liefde is geen bedreiging” roepen terwijl je de poorten wijd openzet voor mensen die liefde juist wél als bedreiging zien.

Als hij homo's, vrijheid en veiligheid wil beschermen, moet hij eerlijk durven zijn. Over waar de haat vandaan komt. Over wat het betekent voor onze samenleving. En over wat hij bereid is te doen om dat te stoppen.

Want pas dan kun hij zeggen: dit is geen zwijgen, dit is verzet.