Nederlandse boeren kapotgemaakt door regels - maar in Polen mag alles wél

Forum voor Democratie kaartte het gisteren weer aan tijdens Het Grote Tuinbouwdebat: Nederlandse telers verdienen een eerlijk speelveld. Thierry Baudet had daar groot gelijk in. Want wat nu in de praktijk gebeurt, is pure hypocrisie.

In Polen mag nog steeds gewerkt worden met middelen die hier verboden zijn. In Spanje worden hectares volgepompt met irrigatiewater dat in Nederland als “onhoudbaar” zou worden bestempeld. En toch? Brussel knikt goedkeurend. Want Nederland, braafste jongetje van de klas, voert altijd nét iets strenger beleid.

De Nederlandse teler betaalt de prijs.

De Haagse coalitiepartijen - of ze nu Rutte IV heten of het huidige kabinet - blijven de Brusselse agenda uitvoeren alsof het heilige wet is, en doen daar vervolgens nog een stapje bovenop. Terwijl de rest van Europa de regels vooral “creatief” toepast.

Het resultaat: onze kasbouwers, fruittelers en bloementelers krijgen boetes, extra lasten en absurd papierwerk. Boeren in Polen en andere oost-Europese landen? Die lachen zich rot. Hun producten zijn goedkoper, ze krijgen Europese subsidies, en ze concurreren onze markt kapot.

Feit is: onze landbouw is juist de schoonste en meest efficiënte van heel Europa. We exporteren kennis, innovatie en hoogwaardige producten. Alleen: dat telt niet in het nieuwe Europa van bureaucratie en klimaatreligie.

De boerenopstand van 2019 was geen toeval. Het was een voorbode van wat nu gebeurt: een stille sloop van onze voedselmakers. Eerst kwamen de stikstofregels, toen de klimaatquota, nu de “biodiversiteitsplannen” die complete teeltgebieden in reservaten veranderen.

Geen enkele grote partij durft nog echt op te komen voor onze boeren. VVD en CDA hebben hun ziel verkocht aan Brussel, NSC draait met de wind mee en is trouwens feitelijk niet-bestaand meer. En de linkse partijen zien de landbouw liever verdwijnen.

Alleen partijen als Forum voor Democratie blijven benoemen wat er werkelijk speelt: Nederland wordt economisch uitgekleed door eigen beleid. De teler in het Westland, de boer in de Betuwe, de kweker in Aalsmeer - ze zijn niet “vervuilers”, ze zijn slachtoffers van ideologisch bestuur.

Wie voedselzekerheid wil, moet eigen productie beschermen. Punt. Wie concurrentie wil, moet zorgen voor gelijke regels. Punt. En wie vrijheid van ondernemen wil, moet de bureaucratische ketens doorbreken.

De toekomst van de Nederlandse landbouw hangt af van één simpele vraag: durft Den Haag eindelijk voor Nederland te kiezen - of blijft men de lakei van Brussel?

En ja, dat betekent dus heel simpel, zoals Baudet gisteren zei: of gelijke regels voor iedereen, of de grenzen dicht voor dit soort producten uit oost-Europa. Eigen telers eerst.