Premier Schoof roept "Slava Ukraini!" – compleet losgeslagen op X

Pardon? Wat? Is dit serieus? Ja. Een Nederlandse premier die letterlijk een nationalistische strijdkreet van een ander land overneemt. En dan ook nog van een land dat ons miljarden kost, een oorlog in stand houdt en een Europese escalatie steeds dichterbij brengt. Dit is waanzin.

Dick Schoof was maandag en dinsdag op bezoek in Oekraïne. Een bliksembezoek, zogenaamd om onze “steun” te betuigen. Natuurlijk. Geen Nederlandse belangen, geen diplomatiek evenwicht - alleen maar het dansen naar de pijpen van het trans-Atlantische oorlogskartel.

In de video die Schoof deelde, zien we hem schuddend met handen, glimlachend, “steun” belovend aan president Volodymyr Zelensky. Hij loopt langs kapotte gebouwen, knikt begrijpend, en mompelt exact wat het NAVO-script voorschrijft: solidariteit, wederopbouw, strijd voor “onze waarden.” Blablabla.

En dan dat ene zinnetje. “Slava Ukraini.” Dat is niet zomaar een groet. Dat is de officiële oorlogsleus van Oekraïne. Het equivalent van “Voor volk en vaderland.” Een nationalistisch strijdsalvo. In Nederland zou het politiek-incorrect worden gevonden als je “Leve Nederland!” roept bij een debat. Maar voor Oekraïne mag alles.

Een premier die roept “Leve Oekraïne!” is niet zomaar een man met een mening. Hij is het gezicht van Nederland. Wanneer hij dat zegt, zegt hij dat namens ons allemaal. En daar wringt het. Want wij zijn Nederland. Niet Oekraïne. Niet de NAVO. Niet Brussel. Niet Washington.

Dick Schoof is het levende bewijs dat er een diepe, existentiële vervreemding gaande is in Den Haag. Onze politici vertegenwoordigen ons niet meer. Ze vertegenwoordigen hun internationale netwerken, hun loyaliteiten aan het “Westen,” hun onderwerping aan de NAVO en de EU. Het Nederlandse belang - veiligheid, welvaart, soevereiniteit - is ondergeschikt gemaakt aan het grootmachtenspel.

En als klap op de vuurpijl betalen wij daarvoor. Onze miljarden gaan naar Zelensky. Onze munitie. Onze tanks. Onze diplomatieke inzet. Terwijl onze eigen grenzen openstaan en onze boeren kapot worden gemaakt.

Wat had Dick Schoof moeten zeggen? “Wij willen vrede.” “Wij steunen onze eigen burgers.” “Wij zetten Nederland op 1.” Maar nee. Hij kiest voor de strijdleus van een ander land, midden in een oorlog waarin wij geen partij zouden moeten zijn.

Dit is geen diplomatie. Dit is geen leiderschap. Dit is slaafs meebuigen met het globalistische spel, waarbij Nederland steeds meer een pion wordt in een gevaarlijk geopolitiek conflict.