Wilders juicht: 170.000 huishoudens bereid statushouders op te vangen na PVV-plan

Wilders is door het dolle heen en zegt op X: “Mooi dan is punt 4 van ons 10 punten plan zoals verwacht ook goed uitvoerbaar en kunnen we AZC’s gaan sluiten, zeker als we ook de grenzen sluiten voor nieuwe asielzoekers zoals Duitsland al doet.”

Laten we even een stapje terug doen. Het idee is dat statushouders – vluchtelingen met een verblijfsvergunning – na veertien weken zelf hun boontjes moeten doppen. Geen azc meer, maar hup, bij familie, vrienden of goedwillende Nederlanders op de bank. En blijkbaar zijn er 170.000 huishoudens die staan te popelen om hun logeerkamer open te stellen. Klinkt prachtig, toch? Nou, niet zo snel. Want laten we eerlijk zijn: een statushouder in huis nemen is geen kwestie van een extra bordje op tafel zetten. Het is geen huisdier dat je even een bakje brokken geeft en klaar. Dit zijn mensen met vaak zware verhalen, trauma’s en culturele verschillen. Denk je echt dat je met een glimlach en een kopje thee alles oplost? Kom op, laten we niet naïef zijn. Dit plan klinkt als een feelgood-praatje dat in de praktijk een logistieke nachtmerrie wordt. 170.000 adressen vastleggen en mensen matchen? Ja, succes. Dat regel je niet even in een week.

En laten we het ook eens hebben over de risico’s waar niemand over durft te praten. Je haalt niet alleen iemand met een zielig verhaal in huis, maar potentieel ook ideologische spanningen, extremistische opvattingen of zelfs jihadistische sympathieën. De AIVD waarschuwt al jaren voor geradicaliseerde netwerken onder migrantenpopulaties. Hoe controleer je als brave Nederlander of je logé zich in zijn vrije tijd niet laat meeslepen door fundamentalistische predikers of online haatpropaganda? In plaats van gezellig samenwonen, kun je ongemerkt een tikkende tijdbom binnenhalen. En als ultieme stank voor dank kun je, als het echt misgaat, door zijn jihadistische kameraden of door hemzelf zelfs neergestoken of vermoord worden — zoals we helaas al te vaak in Europa hebben gezien.

En dan nog iets: Wilders droomt van gesloten azc’s en grenzen die potdicht gaan, en terecht. Het is hoog tijd dat Nederland weer zelf bepaalt wie het land binnenkomt. Natuurlijk slaan de gebruikelijke critici, zoals VluchtelingenWerk Nederland, meteen alarm. Ze schermen met doemscenario’s van zwervende statushouders en juridische hordes vanwege EU-regels en mensenrechtenverdragen. Tja, dat is precies het probleem: we zitten gevangen in een web van internationale bemoeizucht en moreel narcisme. Alles moet altijd fatsoenlijk, humaan en inclusief – het bekende hoge deuggehalte dus. Maar ondertussen is de draagkracht van onze samenleving volledig overschreden. Wilders heeft tenminste het lef om de realiteit onder ogen te zien. En dat 52% van de ondervraagden zijn plan steunt, zegt genoeg: het volk heeft genoeg van het doorgeschoten asielcircus. Of die 170.000 huishoudens straks echt staan te springen? Laten we eerlijk zijn: dit is vooral een feelgood-sprookje voor de deugbrigade, geen serieuze oplossing.