Filmpje: Greenpeace demonstratie op de Dam

Of liever gezegd: een dom-onstrantie.

Het zal u vast niet ontgaan zijn dat een bescheiden menigte groene ridders zich afgelopen zaterdag op de Dam ophield om te protesteren tegen kernenergie. Een uitgelezen mogelijkheid voor DDS om eens te zien hoeveel de gemiddelde Greenpeace-demonstrant eigenlijk weet van kernenergie. Gewapend met camera en microfoon begaven we ons dus tussen de menigte.

Allereerst viel ons op dat het gevreesde gevaar voor eigen leven alleszins meeviel. Angstig als wij vooraf waren dat onze cameraman zou verdrinken in een zee van Greenpeace-aanhangers – zoals dat in de jaren tachtig nog het geval was – bleek dat hij zich in praktijk makkelijk kon bewegen tussen de “massa”. Slechts eenvijfde van de Dam stond vol, wat de bewering van Greenpeace dat er tienduizend demonstranten aanwezig waren toch enigszins naar overdrijving doet rieken. Maar goed, gelukkig maar, zo hadden we immers meer ruimte om de aanwezigen eens in alle rust te ondervragen.

Voor de vragen zelf verwijzen wij u graag naar het korte filmpje. Wel willen wij nog een ding uitlichten in tekst. Onze slotvraag van de dag bestond uit een petitie, die wij de mensen vroegen te ondertekenen. Het idee hadden wij, onder het motto "Beter goed gejat dan slecht bedacht" vrolijk en vriendelijke gestolen van een Amerikaanse website. Die wilde onderzoeken hoe sterk angst de gemoederen beheerst op dit soort manifestaties, en hoezeer kennis er ontbreekt. Zij bedachten daartoe een mooie list: vraag de mensen een petitie te tekenen tegen het gebruik van water. Dat lukt natuurlijk niet, hoor ik u denken. Klopt, tenzij je water een andere maar wel correcte naam geeft, die door zijn onbekendheid en chemische bijklank wel eens angst kan inboezemen. In het Nederlands is dit Diwaterstofoxide, beter bekend als H2O.

Wij hebben hun experiment afgelopen zaterdag nog maar eens herhaald. En wat denkt u? Binnen het uur waren de vijf velletjes die wij de dag ervoor nog hoopvol maar zonder echter verwachtingen hadden uitgeprint volgepend met namen, handtekeningen en e-mailadressen. Niet één weigeraar op de Dam. Niet één. Het toont aan dat met goede voorlichting wellicht nog een hoop te bereiken valt - zelfs onder Greenpeace-aanhangers.