Concurrentie of destructie?

We gaan spannende tijden tegemoet in Nederland. Van alle
zaken die Europees geregeld zijn, trekken we in Nederland meestal aan het
kortste eind, de nadelen ondervinden we wel, de voordelen amper nog. De
Europese ambitie tot nivelleren wordt breed gedragen, en kan maar op één manier
eindigen, met welvaartsverlies voor de Nederlander.

Naïeve geesten die denken dat de open arbeidsmarkt voor
groei van die welvaart zorgen op termijn, heb ik een casus uit de praktijk
gezocht, waarmee ik duidelijk probeer te maken dat we afstevenen op een hele
nieuwe onderklasse, een die vele malen groter is dan degene die we nu hebben.
Het is begonnen in de land en tuinbouw, waar de CAO lonen erg laag zijn en
moeilijk mensen voor gevonden konden worden, en het marcheert nu op naar de
bouw en techniek. Zodra daar de verwoestende werking compleet is, zal de volgende
stap het HBO personeel zijn, dat verdrongen gaat worden van de Nederlandse
markt.

Een stucadoorsbedrijf met enkele mensen in loondienst, dient
in Nederland de algemeen verbindende CAO voorwaarden uit te voeren. Dat wil
zeggen dat een ervaren stucadoor tenminste 16 euro per uur verdient bruto,
waarna er nog werkgeversheffingen bijkomen, en de verplichte zaken als
vakantiebonnen, ouwelullendagen,werkkleding en persoonlijke
beschermingsmiddelen.

De werkgever dient er voor te zorgen dat de werknemer zich
houdt aan alle door de arbowetgeving bepaalde beperkingen in gewicht of
tijdsduur. Dat gaat vrij ver, want niet alleen dient gezorgd te worden voor een
tochtvrije werkplek, maar de werknemer mag, I kid you not, zelfs rekenen op
bescherming tegen objecten waarbij hij zich gewetensbezwaard voelt. Ja ja, die
vakbonden toch.

Kosten voor ziekte en arbeidsongeschiktheid, dan wel de
premie die dat afdekt zijn ook voor de werkgever. Net zoals de
vorstverletregelingen, het is niet verplicht, en dekt de kosten niet, maar de
risico’s zijn groot, en het vet op de botten beperkt.

Buiten reguliere uren werken is duur, tot 100 % duurder op
zondag. Werkgevers dragen middels fondsen ruimhartig bij aan opleidingen, en
zijn verantwoordelijk voor eventuele re-integratie van hun mensen.

De loonkosten kunnen bepaald worden op ruim 35 euro per uur,
en dan mag er helemaal niets misgaan, anders zit je zo op een veelvoud van dat
bedrag. En dan is er nog niks verdiend. De bonden maken zich sterk voor het beperken
van flexwerkers van Nederlandse komaf, en de minister meldde onlangs trots dat
verdringing door ontslagen waarna dezelfde mensen als flexwerker weer aan de
bak kunnen, wordt tegengegaan met succes.

Wanneer u via een aannemer uw huisje laat stuccen, kost dat
dus een paar centen als u dat laat doen door de firma Jansen uit
Schubbekuttenveen.

De firma Pjotr echter, komt bij de aannemer voor 15 euro per
uur werken via een schimmig kantoortje dat alle voorkomende vaklieden in huis
heeft. Dat is een all-in bedrag, op materiaal na. Dat is minder dan de helft
van die Nederlandse stucadoor.

Pjotr & Co draagt echter niet zo veel af. Pjotr hoeft
geen opleidingsinstituten te betalen, heeft geen vorstverletregeling, geen
garantiefonds, geen doorbetaling bij ziekte of ongevallen, geen dure
overwerkuren, geen kilometervergoeding, geen ouwelullendagen, geen re-integratiekosten,
geen kleedgeld,helemaal niks.

En bijkomend voordeel is, dat Pjotr zich ook niet aan de
Nederlandse arbowetgeving hoeft te houden, dat is dan wel gevaarlijk, maar als
Pjotr van het dak pleurt, is er geen vuiltje aan de lucht voor de aannemer, hij
huurt Pjotr gewoon niet meer in.

De bestaande bedrijven , die veelal al enorme bedragen
hebben bijgedragen aan de staatskas, en voor veel werkgelegenheid hebben
gezorgd, zullen deze concurrentieslag niet overleven. Een enkeling zal doorgaan
met een paar flexibele Polen of Slovenen, en de rest is straks verleden tijd.

De prijzen zullen weer normaliseren, het enige verschil is
dat uw stucadoor Pjotr heet,en dat Jansen in de rij staat bij de sociale
dienst als ie klaar is met z'n huis opeten.

Maar daar houdt het niet op natuurlijk, de hele economie is
onderling verweven, en dat snel aangroeiende leger werklozen zal zijn beslag
nemen op de rijkslasten, en op de rest van de economie. U denkt toch niet dat
het ophoudt bij de techniek en bouw hè? Er zitten overal in Europa uitstekende
IT ers, bedrijfskundigen en ander kader. Die zijn als eersten aan de beurt,
terwijl de koopkracht dus snel tanende zal geraken bij gebrek aan inkomsten. De
eens veerkrachtige Nederlandse economie zal gebukt gaan onder een kopersstaking
die z’n weerga niet kent.

Is daar nog iets aan te doen? Jazeker, maar beide
oplossingen zijn zeer ingrijpend, en zullen niet gebruikt worden. Daarvoor is
de Nederlandse politiek te zwak en weinig onderlegd. Er zou gekozen kunnen
worden voor het reguleren van de zelfstandigeneconomie, dus de buitenlandse
kleine zelfstandige, dezelfde verplichtingen opleggen als dat er voor
Nederlandse werknemers gelden, een level playing field waar ik als liberaal
nogal een hekel aan heb, maar die wanneer een hele sector met uitsterven wordt
bedreigt door oneigenlijke concurrentie, noodzakelijk is.

Óf het rigoureus verlagen van alle loonheffingen, bijzaken
en plichten waaronder we nu ons MKB laten zweten, terwijl de deur wijd
openstaat voor mensen die zich daar niet aan hoeven houden. Dat heeft verreweg
mijn voorkeur, maar het zou een onwaarschijnlijke omslag betekenen voor de
Staat, want dat kan namelijk niet zonder in ernstige mate te snijden in eigen
vlees en verspillingsuitgaven. Daarnaast betekent het een enorm welvaartsverlies in secundaire voorwaarden voor het personeel.

Overigens is het door de liberalen zo toegejuichte opheffen van de PBO's, de bedrijfschappen, zo'n beetje de laatste barrière die opgeheven is voor volledige chaotisering van de markten. Het klinkt liberaal, maar betekent effectief dat een klein maar verantwoordelijk deel van een branche, alle kosten voor ontwikkeling, scholing en kwaliteitsgarantie zal gaan dragen, en de rest gratis mooi weer speelt. Dat de werkgevers Charlie Aptroot inmiddels uitkotsen mag dan ook niet als een verrassing komen.

Ik zet mijn geld op inactiviteit, en lijdzaam toezien hoe
Nederland langzaam verarmd, terwijl de Oostbloklanden straks mooi weer spelen
van de terugvloeiende winsten, en de door ons met geleend geld betaalde
subsidies.