Henri Masson: 'De modellen van het VN-klimaatpanel? Een statistische aberratie!'

Contrepoints is een Franstalige website van liberale signatuur. Onlangs werd daarop een exclusief vraaggesprek gepubliceerd met de Belgische (em.) prof. Henri Masson van de Universiteit van Antwerpen. Het is een lang en uitstekend interview, maar helaas in het Frans, hetgeen waarschijnlijk voor vele lezers een hindernis zal vormen. Nochtans is het m.i. verplichte lectuur voor klimatofielen van alle gezindten. (Google Translator kan daarbij goede diensten bewijzen.)

Ik pik er een aantal elementen uit.

Henri Masson is niet onder de indruk van de klimaatmodellen die het VN-klimaatpanel (IPCC) gebruikt. Als zijn studenten met dat soort scripties zouden komen, zouden ze een onvoldoende krijgen. Masson legt uit dat deze modellen ervan uitgaan dat CO2 een opwarmingseffect heeft. Van andere parameters ('forcings'), bijvoorbeeld aerosolen, wordt bij de berekeningen verondersteld dat ze naar boven of naar beneden bijgesteld mogen worden om een modeluitkomst te krijgen die met de werkelijke temperaturen in het verleden overeenkomt (een mooie 'fit'). Maar deze stap in de berekening is in wezen arbitrair. Een model is verder afhankelijk van de data die men erin stopt. Helaas valt er veel op de kwaliteit van die data af te dingen. 'Garbage in garbage out' is dan ook een gevleugelde uitdrukking onder modelleurs.

Om een model te toetsen, zal het gevalideerd moeten worden. Dat wil zeggen dat de uitkomsten van het model met de werkelijkheid dienen te worden vergeleken. Het blijkt dat de uitkomsten van de modellen die het IPCC gebruikt en de werkelijkheid op tal van punten van elkaar afwijken. Masson geeft daarvan drie voorbeelden. Eén daarvan is dat volgens de modellen er een 'hot spot' zou moeten zijn op een hoogte van ongeveer 10 km. boven de evenaar. Dat is bij wijze van spreken de vingerafdruk van de opwarming van de aarde. Welnu, daarvan blijkt niets uit te metingen.

In tegenstelling tot het IPCC, dat CO2 als grote boosdoener beschouwt, heeft Masson een vijftal natuurlijke – deels astronomische – oscillaties, met verschillende tijdschalen, gekozen voor zijn analyse en heeft deze op elkaar gesuperponeerd. Het resultaat is verbluffend (zie afbeelding boven).

Zonder arbitraire aanpassingen ('fudging') en zonder rekening te houden met CO2, krijgt hij daaruit een temperatuurverloop over de laatste 1000 jaar dat grote gelijkenis vertoont met bekende temperatuurreconstructies uit de literatuur. Maar er is méér. Zijn curve loopt tot 2050 en laat voor de komende decennia een stabilisatie en daling zien.

Ook Nicola Scafetta heeft onlangs soortgelijke berekeningen uitgevoerd met overeenkomstige resultaten. Zie Scafetta op WUWT.

Gevraagd naar de rol van CO2 in het klimaatsysteem verklaarde Henri Masson:

Het is onmogelijk om daar een antwoord op te geven. Ik vergelijk het soms met een bord doorgekookte spaghetti. Alle slierten kleven aan elkaar vast, maar toch niet helemaal. Je kunt niet spreken van oorzaak en gevolg. En in die situatie is het onzin om te verwachten dat je alleen door de regulering van de menselijke uitstoot van CO2 de verandering van de temperatuur zou kunnen bepalen. Dat impliceert dat ik oprecht van mening ben dat al het 'low carbon'-beleid, dat een zware belasting vormt voor het bedrijfsleven en de consument, uiteindelijk ineffectief en zinloos is.

Een koolstofbelasting en 'cap-and- trade' doen me denken aan de offerandes die men in primitieve religies aan de Goden brengt. Sommigen wensen het comfort van de westelijke wereld op te offeren op het altaar van Gaia, overgoten met een sausje van hulp aan de Derde Wereld. Maar een dergelijke opvatting is niet de mijne.

Hoe worden de opvattingen van Masson in België ontvangen? Mijn trouwe lezers kunnen dat wel raden.

Contrepoints: Met dit soort opvattingen zult u zich waarschijnlijk in niet erg populair hebben gemaakt in academische kringen.

Henri Masson: Inderdaad. Maar dat geldt niet alleen voor mij. Het IPCC houdt nu eenmaal niet van kritiek. Omdat ik twee vooraanstaande, maar 'sceptische' professoren had uitgenodigd voor een bijeenkomst in kleine kring, ben ik het slachtoffer geworden van een poging tot censuur van Jean-Pascal van Ypersele, vice-voorzitter van het IPCC. Door zijn gekonkel heb ik besloten mij terug te trekken uit de SEII (Société Européenne des Ingénieurs et Industriels), waar ik een van de administrateurs was en lid van het uitvoerend comité. Deze Belgische 'Climategate' heeft veel aandacht gekregen op blogs en de buitenlandse media.

Als enig commentaar heeft Van Ypersele mij voor vervalser uitgemaakt. Ik ga mijn niet verlagen om te reageren op dit soort aanvallen, maar ik wil wèl opmerken dat ik geen behoefte heb aan dit soort opmerkingen van een zogenaamde objectieve wetenschapper die alarmistische rapporten publiceert, gefinancierd door Greenpeace. Ik verbaas mij er bovendien over dat de plaatsvervangend administrateur van de Universitaire Stichting, die in deze affaire niet mijn zijde heeft gekozen, ook vice-voorzitter is van het Belgische WWF. Ik ben van mening dat de milieulobbies systematisch in onze wetenschappelijke instituties zijn geïnfiltreerd en van hun invloed gebruik maken om elk wetenschappelijk debat, dat mogelijk in strijd zou kunnen zijn met hun catastrofistische ideologie, te dwarsbomen.

Lees verder hier.

Voor de machinaties van Jean-Pascal van Ypersele, vice-voorzitter van het IPCC en tevens klimaatTorquemada van België, zie hier en hier.