Waarom atheïsten ook tegen abortus kunnen zijn

Geen categoriemrt 13 2012, 14:00
Je hoeft 'geen christenfundamentalist' te zijn om bedenkingen te hebben bij abortus, betoogt een NRC-columniste. Hulde.
Ik dacht dat de dag nooit zou komen. De dag dat ik een column in NRC zou waarderen. Van het weekend stond er voor het eerst in NRC Handelsblad, ooit een liberaal dagblad, een column waar ik zelfs een beetje van schrok. Mocht dit wel in de gütmenschenkrant staan? Zou de schrijfster van de column al op haar donder hebben gehad, omdat ze inging tegen waarschijnlijk de hele redactie, de chefs, de hoofdredactie en de uitgeverij?
U heeft die krant waarschijnlijk niet gelezen - begrijpelijk -, dus waar ging het over, die fantastische column in NRC? Over het taboe op het ter discussie stellen van abortus. Een citaat uit de column van Rosanne Hertzberger:

Inkomensongelijkheid, kinderopvang, glazen plafond, rolverdeling: het was Internationale Vrouwendag en het hele vrouwendebat passeerde weer eens de revue. Gek genoeg blijft één vrouwenissue daar de afgelopen jaren consequent buiten. Abortus. Dat boek is dicht.

Dat klopt. Er wordt niet meer over gesproken. Als je het aan de kaak stelt, of als je morele bezwaren uit, dan moet je wel een christen zijn. En dus tel je niet meer mee in het debat. Dan ben je een religekkie. Dat is een fundamenteel probleem, zoals ik in januari al schreef op DDS:

Het 'debat' wordt al jaren gekaapt door Bert Dorenbos' Schreeuw om Leven, die met nachtwakes bij abortusklinieken, demonstraties in Den Haag en Amsterdam en brieven met plastic foetussen geheel het beeld bepaalt van de pro-lifebeweging. Is dat slim? Nee, want de rest (atheïsten, agnosten) voelt zich niet vertegenwoordigd door deze beweging en schaamt zich er soms zelfs voor. Ook christenen zeggen het jammer te vinden dat het protest alleen uit de christelijke hoek komt. Waar blijft het 'atheïstische geluid', het geluid van al die papa's en mama's die ook tegen zijn?

Hertzberger schrijft dat je écht geen christen hoeft te zijn om moeite te hebben met abortus:

Abortus hoort nu thuis in het rijtje homohuwelijk, euthanasie, softdrugsbeleid en gelegaliseerde prostitutie. Voorbeelden van ruimdenkend Nederland. Voorbeelden die ons trots maken. Morele bezwaren hoor je eigenlijk alleen van Republikeinse presidentskandidaten of van godsdienstwaanzinnige huismoeders die plastic foetus-poppetjes rondsturen.

Maar ook als je geen christenfundamentalist bent is het mogelijk om tegen abortus te zijn. Echt, je kunt vóór homohuwelijk zijn, vóór het recht op euthanasie, misschien zelfs voor hulp bij zelfdoding, maar toch twijfels hebben over abortus. Abortus hoort namelijk eigenlijk niet in dat rijtje thuis.

Daar heeft ze gelijk in. Abortus moeten we niet scharen onder het opgesomde rijtje. Het is helemaal niet conservatief of christelijk om bezwaren te hebben bij abortus. Het is juist een besef dat sommige dingen fundamenteel níet kunnen, niet acceptabel zijn. In Nederland worden jaarlijks 33.000 abortussen per jaar gepleegd, terwijl er zoveel voorlichting is en er zoveel anticonceptiemogelijkheden zijn. Hoe kan dat?
Hertzberger vindt dat vrouwen teveel baas in eigen buik zijn geworden, 'tot in het extreme'. Ze merkt op dat 'als abortus een afweging is tussen het recht op zelfbeschikking van de vrouw en het recht op leven van het kind, dan verliest het kind het op alle fronten.' Het wrange is: een zwangerschap mag worden afgebroken tot in de 24e week. 'Die kinderen ademen soms nog even, ze zijn bijna volledig ontwikkeld.'
Ze heeft ook een oplossing (hele column hier) voor het probleem:

We zijn dertig jaar verder. Veel vrouwen zijn financieel onafhankelijk, er is minder seksueel geweld. Er is openheid, voorlichting en onbelemmerde toegang tot anticonceptiemiddelen. Misschien kunnen we nog eens, nu met een nuchtere blik, de rechten van het kind en de vrouw tegen elkaar afwegen. Misschien kunnen we dat grijze gebied nu wél erkennen. Bijvoorbeeld door een periode, tussen 14 en 24 weken, het zelfbeschikkingsrecht van de moeder alleen nog te laten prevaleren boven het recht van het ongeboren kind in het geval van extreem late ontdekking, medische problemen of verkrachting. En je hoeft geen christenfundamentalist te zijn om dat rechtvaardiger te vinden. Echt niet.

Dat gaat natuurlijk nooit gebeuren, want we durven de grens van 24 weken niet eens aan te passen naar bijvoorbeeld 20 weken. Maar het blijft een goede column van een moedige columniste. Als NRC haar niet straft voor het uiten van haar morele bezwaren, dan zal ik eens een proefabonnementje afsluiten.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten