De kleine overheid-kiezer staat met lege handen

Met andere woorden, de kiezer die een voorstander is van een zo klein mogelijke overheid. De taak van de overheid, vindt hij, bestaat er vooral uit om mensen met rust te laten. Anders dan de verzorgingsstaatgelovigen vertrouwt hij op zichzelf en wil hij graag op eigen benen staan.

Vadertje Staat is voor hem geen vriend of zelfs maar een bondgenoot, maar een (potentiële) tegenstander. Een wangedrocht dat zijn individuele vrijheid bedreigt.

Deze kiezer bevindt zich in de minderheid in Nederland, polderland. Maar hij bestaat wel degelijk. Hij stemt iedere vier jaar bij de verkiezingen voor het parlement, en ook in Europa laat hij van zich horen.

Jammer genoeg staat deze kiezer nu met lege handen. Hij had hoop dat de PVV zich zou ontwikkelen tot een klassiek liberale of zelfs libertarisch-getinte partij. Die hoop is nu vervlogen. De eens economisch zo rechtse Geert Wilders heeft zich laten inpalmen door Martin Bosma en de zijnen: de verzorgingsstaat is untouchable. Luiheid moet worden beloond, succes bestraft. De staat moet voor zijn onderdanen zorgen, of die dat nu willen of niet.

Hoewel de VVD het beste politieke thuis is voor hem, is deze partij alles behalve perfect. De 'liberalen' (kuch, kuch!) steunen een steeds groter en machtiger wordend Europa. Daarnaast lopen er een flink aantal halve D66'ers rond, die zich vooral bezig wensen te houden met allerlei politiekcorrecte hobbies (zie: vrouwenquota). Alsof dat niet erg genoeg is, beperkt de VVD zich tot het debatteren over de details van de verzorgingsstaat; het principe zelf staat nooit ter discussie.

Tenslotte is er nog het CDA: een partij die nominaal rechts is, maar zich feitelijk vooral bezighoudt met het in stand houden van de status quo. 'Bezuinigingen' van de christendemocraten zijn er niet op gericht om de verzorgingsstaat echt terug te dringen, maar om hem in stand te houden. En we zullen maar zwijgen over de vele CDA'ers die geen genoeg kunnen krijgen van OS. Hoe meer er naartoe gaat, hoe beter, aldus deze lieden, ook al is het feitelijk weggegooid geld.

Wat kan de kiezer die ik hierboven beschreef nu? Niks. Niet in Nederland tenminste. Er zijn geen reëele mogelijkheden. Iedere partij maakt er - sommige in mindere, andere in meerdere mate - een potje van. De partijen zijn feitelijk allemaal voor de verzorgingsstaat, en als ze dan wat kritisch zijn, zijn ze op onverklaarbare wijze voorstander van een Big Brother in Brussel.