De liefdesbaby van Geert Wilders en Asha ten Broeke

In Huize Schut is mijn vrouw primair kostwinner. De schamele schadeloosstellingen van een freelance journalist kunnen nu eenmaal niet concurreren met het salaris van een getalenteerd moleculair biologe. U begrijpt dus wie bij ons de was doet, de afwasmachine in- en uitruimt en stofzuigt. In mijn ogen maakt dat mijn vrouw een feminist (en eigenlijk mij ook wel een beetje), of toch minimaal volledig geëmancipeerd, maar als Venezolaanse draagt zij hoge hakken, lakt zij haar teennagels en als wij een dochter krijgen, schildert zij de babykamer roze en slaat voor de komende 10 jaar Barbies in. Dus wordt zij volgens Volkskrantcolumniste Asha ten Broeke onderdrukt.

Begrijp mij goed, mevrouw ten Broeke mag zich van mij druk maken waarover zij wil. Ik geloof in absolute gelijkwaardigheid en gelijkheid (in de zin van het Fransrevolutionaire égalité) tussen man en vrouw (wat natuurlijk iets anders is dan dat wij hetzelfde zijn, wat biologisch gewoon niet zo is, godzijdank) en denk niet dat feminisme irrelevant is in de Nederlandse samenleving. Er bestaat wel degelijk zoiets als een glazen plafond, vrouwen krijgen nog steeds minder betaald voor hetzelfde werk, terwijl niemand zal beweren dat in de Bijbelgordel mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn. En dan is er natuurlijk de islam.

Huwelijksdwang, vrouwenbesnijdenis, eerwraak, huiselijke opsluiting, polygamie, het zijn misstanden – nee: misdaden - die een spectaculaire entree dan wel comeback hebben gemaakt in ons land met de komst van immigranten uit de islamitische wereld. Want waar Nederland ook in 2014 zeker niet vrij is van autochtone misogynie, kunnen onze moslimvrienden er pas echt wat van. Ga vandaag de dag eens langs in een Blijf-van-mijn-lijfhuis en u zult zien dat deze religie niet alleen geen wereldvrede brengt, maar ook lang niet altijd salam in huiselijke kring.

Betuttelracisme
Het probleem is dat het in Asha ten Broekes kringen natuurlijk absoluut not done is het geloof van al die zielige muzelmannetjes kritisch tegen het licht te houden. Want stel je voor dat je dan opeens met je eigen paternalistische betuttelracisme tegenover al die arme slachtoffers wordt geconfronteerd. Alles, maar niet dat! Al zitten je kinderen natuurlijk op een roomblanke school en is je schoonmaakster de enige moslima die je ”persoonlijk” kent, de islam is en blijft de Voldemort van de Grachtengordel. Alleen is deze selectieve verontwaardiging zo doorzichtig en potsierlijk dat iedere Nederlander die gezegend is met een beetje realisme en een vleugje gezond verstand Ten Broekes poging onder de discussie over de rol van de vrouw in de (neder)islam uit te komen, ziet voor wat zij is: identiek aan John Cleese’ gekronkel in Fawlty Towers: “Don’t mention the war!”

Ik vermoed dat Asha zelf wel voelt dat zij op dun ijs staat wanneer zij ten strijde trekt tegen “seksistisch” kinderspeelgoed maar zich weigert uit te spreken over boerka’s en handenweigeraars. “Ik weet er te weinig vanaf”, is haar struisvogelexcuus, maar anno 2014 is er niemand die daar nog intrapt. Dus doet Ten Broeke wat elke true believer zou doen: zij kiest de aanval. In haar artikel van vorige week in de Volkskrant, getiteld ‘Kaap het feminisme niet om de islam te bashen’, kiest zij voor het gemakkelijkste aller doelwitten, de PVV, heel goed wetend dat wanneer je de rechtspopulisten onder vuur neemt, de progressieve goegemeente juichend achter je zal staan. Volgens Ten Broeke zijn Wilders en GeenStijl (dat is blijkbaar hetzelfde) alleen maar geïnteresseerd in de positie van de vrouw als middel in hun strijd tegen de islam: "...moslims worden voortdurend langs een andere meetlat gelegd dan andere groepen."

Toen ik deze zin las, ging mijn krant bijna in vlammen op vanwege de extreme wrijving tussen zoveel potten en ketels. Want moslims langs een andere meetlat leggen is nu precies wat Ten Broeke zelf doet. Of nog erger, zij kiest ervoor helemaal geen lat voor de islam te gebruiken. Nog afgezien van de idiote gedachte dat alleen gecertificeerde feministen zich echt voor vrouwenrechten zouden interesseren (je kunt prima provrouw en anti-islam zijn, Asha, sterker nog, ieder beschaafd mens zou dat moeten zijn), zijn het juist types als Ten Broeke die door weg te kijken van islamitische misstanden en zich uitsluitend te focussen op lekker ouderwets Hollands seksisme, vrouwelijke moslims die willen emanciperen een dolk (u weet wel, zo’n mooi bewerkte kromme) in de rug stoten. In haar artikel komt Asha uit de kast als totaalhypocriet.

Wilders
Waarmee we aankomen bij Geert Wilders (ik vermoed dat hij en Asha ten Broeke bien étonnés de se trouver ensemble zullen zijn). De PVV-leider doet namelijk precies hetzelfde als de feministe, alleen richt zijn strijd zich niet tegen vrouwenonderdrukking (tenzij deze gericht is tegen moslima’s, Ten Broeke heeft natuurlijk niet helemaal ongelijk), maar tegen antisemitisme. Geert als beste vriend van de joden hier en daar, hij heeft er carrière mee gemaakt. Maar geconfronteerd met puur antisemitisme van politieke medestanders, geeft Wilders, net als Ten Broeke als het om moslims gaat, niet thuis: les amis de mes amis sont mes amis.

Want dat Jean-Marie Le Pen een Jodenhater van het zuiverste water is, was al duidelijk voordat hij in het bijzijn van partijgenoot Bruno Gollnisch en drie jongeren van Noord-Afrikaanse afkomst een verkapte Hitlergroet bracht. Maar dochter Marine heeft afstand van Le Pen Senior genomen, roepen de PVV'ers in koor. Als dat echt zo was, had zij hem geen lijsttrekker voor de Europese verkiezingen gemaakt. En al zou de partijleidster zelf geen antisemitische bot in haar lichaam hebben, dan nog zitten de PVV Europarlementariërs straks met een veroordeeld Jodenhater en Holocaustontkenner in een fractie. Zolang Wilders Jean-Marie Le Pen niet ziet als een onoverkomelijk obstakel voor samenwerking met het Front National, dient hij zijn mond te houden over antisemitisme, point final!

Wat pijnlijk duidelijk wordt, is dat het bij zowel vrouwen- als bij Jodenhaat (maar ook bij andere vormen van racisme of bij homofobie) allang niet meer om de daad, maar om de dader gaat. Is deze een politieke medestander (blanke racisten of misogyne moslims) wordt alles door de vingers gezien; tegenstanders (Jodenhatende booslims of autochtone vrouwenhaters) zijn fair game waarbij de verontwaardigingmeter diep het rood in mag. Het Oost-Indische oogklepfeminisme van Mevrouw ten Broeke versus het selectieve anti-antisemitisme van de heer Wilders. Met zulke vrienden hebben onderdrukte vrouwen en vervolgde Joden geen vijanden meer nodig.

Dus Geert en Asha, gefeliciteerd met jullie baby. Het is een hermafrodiet geworden en we noemen hem/haar Hypocrisia.