Een All-American filmbelevenis

'The Amazing Spiderman 2' bekijken in een gigantisch complex van de bioscoopketen Carmike, met een van de grootste schermen van de VS, geeft de toch al spectaculaire film nog eens extra cachet.

2 mei 2014 zal altijd een bijzondere dag voor mij blijven. Het was in Colorado Springs dat ik voor het eerst van mijn leven naar een Vietnamese nagelstudio ging. Vanachter een kapje dat haar ademhalingswegen beschermde tegen de chemicaliën en het afgevijlde nagelstof, beet de wat oudere dame me geregeld toe dat ik mij moest ontspannen. Aan de manier waarop ze steeds rukjes gaf aan mijn pols en vingers wist ik wat ze bedoelde, maar echt fijn communiceren was het niet. En dat kwam ook door haar zware accent. Zo zat ik mij daar bijna een uur lang af te vragen hoe vrouwen het opbrengen om dit geregeld te ondergaan. En hoe het met de arbeids- en levensomstandigheden zat van diegene die voor $40 vreugdeloos aan mijn kunstnagels zat te friemelen.

Gelukkig gingen we daarna eten. Het leven bestaat uit keuzes maken, zeggen ze wel eens en hier in Amerika kun je goed oefenen. Bij Chipotle moest ik ook weer eindeloos veel vragen beantwoorden. Wilde ik taco's of een burrito? Met rund-, varkens- of kippenvlees? Tofu kon ook nog. Spicey of juist zonder kruiden? Daar nog zure room en/of kaas op? Volvet of mager? Mais? Guacamole? Tomaat? Sla? Later, bij de drive thru Starbucks was het precies hetzelfde: keuzes over formaat, warme of koude koffie, welke smaak siroop, al dan niet suikervrij, sojamelk of gewone, etc. De vrijheid om te kiezen is hier soms adembenemend.

Gelukkig stond de keuze van de film later op de avond al vast. We gingen The Amazing Spiderman 2 bekijken in een zaal met maar liefst 600 verstelbare, ruim geplaatste fauteuils. Het scherm was zo'n 25 meter breed en het geluid, dat loeihard stond afgesteld, leek van alle kanten leek te komen.

Voor aanvang werden we getrakteerd op de gebruikelijke previews en reclames, maar ook nog op een boodschap van geheel andere aard. Sms'en tijdens de voorstelling was rude, je telefoon af laten gaan en zelfs beantwoorden werd als obnoxious betiteld, maar iets filmen of fotograferen was illegal! En of we het als publiek maar even wilden melden als we in dat kader any suspicious activity waar zouden nemen. “Hope you have your coke and popcorn. Enjoy your movie!” schalde het nog door de zaal en toen barstte het spektakel los.

De film duurt 142 minuten en ik schat dat daarvan meer dan driekwart gevuld zijn met acties van Spiderman en zijn opponenten: genetisch gemanipuleerde mensen die zijn getransformeerd in destructieve supermonsters met mythologische eigenschappen. Een bekend gegeven dat technisch vernuftig is uitgewerkt met - soms letterlijk - duizelingwekkende effecten. Gebouwen storten in, politieauto's botsen massaal en machteloos op elkaar, de hele stad komt zonder stroom te zitten door gigantische kortsluiting en brandhaarden. Onschuldige mensen lopen groot gevaar en Spiderman heeft het er maar druk mee om al het kwaad in zijn eentje te bestrijden. Nog een geluk dat zijn spinnenwebdraad nooit opraakt.

Tussen alle reddingsacties door heeft Peter Parker (zoals de door Andrew Garfield gespeelde Spiderman in het dagelijks leven heet) ook nog gewone-mensen-problemen, bijvoorbeeld het ontrafelen van een familiegeheim. Want waarom is hij destijds als kleine jongen bij zijn oom en tante achtergelaten, om daarna nooit meer iets van zijn ouders te vernemen? Was zijn vader een gevluchte verrader?

En dan is er ook nog Peters grote, wederzijdse en toch onmogelijke liefde Gwen Stacy (Emma Stone). Ze kunnen niet samen zijn, omdat Peter aan de inmiddels overleden vader van Gwen beloofd heeft dat hij Gwen buiten zijn superheldenleven zal houden. Gwen besluit na de zoveelste break-up een prestigieuze studiebeurs voor Oxford te accepteren en een nieuw leven te beginnen aan de andere kant van de oceaan. Zonder Peter. Zonder Spiderman. Het levert een aantal dramatische scènes op die detoneren met de rest van de film. Verrassend genoeg is er trouwens geen sprake van ze leefden nog lang en gelukkig.

The Amazing Spiderman 2 is amusant en spectaculair en past goed binnen een all American experience en voor de liefhebbers van superhelden, goed uitgewerkte special effects en stunts valt er veel te genieten. Maar net zoals ik mijn nagels de volgende dag voor de helft heb teruggevijld omdat ik niet met die lange klauwen overweg kon, waren de 142 minuten Spiderman mij ook een beetje teveel.