Ontploft de eurobom in Frankrijk?

Volgens die ondernemer, met de toepasselijke naam Alex Francino, is Frankrijk de lont in het Europese kruitvat. Hij motiveerde dat als volgt, ik citeer:

Let wel, we hebben het hier over een bedrijfseconoom, die in Frankrijk woont en werkt en dus uit eigen concrete ervaring put. Ik woon en werk er niet, maar door simpelweg te kijken naar de Franse economie en het Franse staatsbestel, kom ik tot dezelfde conclusie, zoals ik die hier al wel vaker heb opgeschreven, afgelopen week nog zelfs. Francino trekt de terechte conclusie, dat Frankrijk zich van niets en niemand wat aan zal trekken, ook van de Europese Commissie niet. Tegelijkertijd hebben de Fransen een enorm financieel probleem, dat nu weggemasseerd wordt door torenhoge Europese subsidies. Maar van hervormingen zal niets komen: niet op pensioengebied, niet van de arbeidsmarkt (vakbonden!) en niet van de archaïsche landbouw (subsidies!).

Een mooi voorbeeld van deze spreekwoordelijke 'Franse slag' is, dat de Franse spoorwegen 2000 stations moeten aanpassen, omdat anders de nieuw bestelde treinen er niet in kunnen: ze zijn te breed. Dit is natuurlijk zowel buitengewoon komisch als tragisch, maar het tekent de manier waarop Frankrijk functioneert. Kosten: 50 miljoen euro (conservatief geschat, als u het mij vraagt). De economie van Frankrijk is zwak, het ontmoedigt ondernemerschap en het land kampt met een veel te dure munt. Frankrijk, zo besluit Francino zijn column, 'is de lont in het Europese kruitvat, en wie dat wil, kan hopen dat de Europese bezetter in Frankrijk zijn Waterloo vindt'.

Ook Volkskrant-redacteur Peter Giesen wijst op de slechte concurrentiepositie van de Franse industrie ten gevolge van de euro. Maar anders dan die Nederlandse ondernemer concludeert Giesen, dat 'hoezeer zij (de Fransen, red.) ook over de euro mopperen, zij niet bereid zijn de sprong in het duister te wagen'. Met die 'sprong' bedoelt hij een euro-exit. Ofschoon meer dan de helft (54%) van de Fransen vindt dat de euro meer nadelen dan voordelen biedt, is slechts een minderheid van 27% van mening dat Frankrijk eruit moet stappen. Volgens Marine Le Pen van FN komt dat, omdat er in haar land nog nooit een fatsoenlijk publiek debat daarover is gevoerd.

Het ironische is, dat het juist Frankrijk is geweest die de Duitsers de eenheidsmunt in de maag gesplitst hebben in ruil voor de Duitse hereniging, maar nu dreigt Frankrijk zelf slachtoffer te worden van de munt, die veel te duur is voor de kracht van haar economie. Maar wie denkt dat het chauvinistische Frankrijk zal accepteren dat 'het Duitse model' (bezuinigen en hervormen, red.) aan haar opgelegd zal worden, vergist zich. Dat gaan de Fransen op een hele andere manier oplossen: via de ECB (Europese Centrale Bank). Wie niet sterk is moet slim zijn. En, laten we eerlijk zijn, de Fransen zijn al een aardig end op streek. Deze week nog liet Bundesbank president Jens Weidmann, toch één van de laatste monetaire havikken in het bestuur van de ECB, doorschemeren, dat een verdere verlaging van de depositorente, zelfs een negatieve rente, tot de mogelijkheden behoort om het deflatiegevaar in de eurozone aan te pakken. Hij sloot zelfs het opkopen van obligaties door de ECB niet uit. Daarmee lijkt het pleit definitief te zijn beslecht in het voordeel van Frankrijk en het Latijnse blok binnen de ECB en de eurozone.

Frankrijk is de nieuwe zieke man van Europa. De Franse arbeidskosten liggen te hoog, haar overheidsapparaat is te omvangrijk en de eenheidsmunt is te duur om internationaal te kunnen concurreren. Bovendien dreigen de tekorten op de lopende rekening structureel te worden en een kind begrijpt dan, dat er iets moet gebeuren. En als dat niet op eigen kracht kan, dan moet dat maar op de kracht van een ander. Als de berg niet naar Mozes kan komen, dan moet Mozes maar naar de berg komen. Zoals ik zei: wie niet sterk is moet slim zijn. De Duitsers hebben echter het politieke lef niet om de Fransen tot de orde te roepen en helaas zitten wij op de achterbank van de Duitse locomotief en zullen dus moeten meebetalen aan de Franse pret, of u dat nu leuk vindt of niet. Resteert de vraag: hoelang zal de kruik te water gaan voordat zij barst?