Groei eurozone blijft achter bij de rest

Dat staat in een vandaag verschenen rapport van de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). Het blijkt, dat de economische groei van de muntunie wéér tegenvalt en naar beneden moet worden bijgesteld. Het wil maar niet lukken met die euro, ook al is de waarde van de munt de voorbije vier maanden met bijna acht procent gedaald ten opzichte van de Amerikaanse dollar.

De OESO verlaagde zijn verwachting voor de economische groei in de eurozone in 2014 naar 0,8 procent. In mei werd nog een vooruitgang met 1,2 procent voorspeld. De voorspelling voor 2015 werd verlaagd van 1,7 naar 1,1 procent. Ernstiger is, dat het dit keer 'de grote drie' zijn die voor de groeivertraging verantwoordelijk zijn: de economieën van Duitsland, Frankrijk en Italië. Daar waar de VS volgend jaar een verwachte groei laten zien van meer dan drie procent en China en India respectievelijk op 7.3 en 5.9 procent groei kunnen rekenen, blijven de drie grootste eurolanden ver achter met 1.5 (Duitsland), 1.0 (Frankrijk) en 0.1 (Italië). Dan doet niet-euro land Groot-Brittannië het een stuk beter met een groei van 2.8 procent. Het rapport stelt:

Daarnaast blijven de programma-landen kampen met vraaguitval, met deflatierisico tot gevolg. Vooral dat laatste baart de OESO zorgen. Die geringe vraag in hun thuismarkten maakt het voor de zuidelijke eurolanden natuurlijk steeds moeilijker om hun economische concurrentiepositie te verbeteren. Het gevolg daarvan is, dat de vooruitzichten op verbetering niet best zijn en dat een lange periode van lage groei en hoge werkloosheid wacht.

De langdurige periode van aanhoudende prijsdalingen is -vanuit de eurobril bekeken- onvermijdelijk om het evenwicht te herstellen na een lange periode waarbij het niet op kon. Waar Duitsland zijn economie hervormde en koos voor een langdurige periode van loonmatiging, vierde men in Zuid-Europa feest van het spotgoedkope geld, dat met de eenheidsmunt rijkelijk de landen binnenvloeide. Maar de nu gekozen 'omgekeerde' route van interne devaluatie is een uiterst pijnlijk en langdurig proces, dat desastreus uitpakt voor de economieën van de betreffende landen. En de aflossingscapaciteit om de torenhoge schuldenberg af te lossen wordt er daardoor natuurlijk niet beter op. Een vicieuze cirkel dreigt.

Naast het uitblijven van groei, kampt de eurozone ook met massale werkloosheid (en dit is allemaal van te voren voorspeld door euro critici). Daar waar de VS, Groot-Brittannië en zelfs Japan erin slagen om banengroei te creëren, verzeilt de eurozone dieper en dieper in het werkloosheidsmoeras. Tel daarbij de toegenomen geopolitieke onrust over Oekraïne, de situatie in het Midden Oosten en de onzekerheid rondom de uitkomst van het Schotse referendum en een kind begrijpt dat zelfs de matige prognoses voor de eurozone als geheel mogelijk nog te optimistisch zullen zijn.

Intussen dreigt er wel weer een aandelenzeepbel te ontstaan, zo waarschuwt het OESO. De rendementen op obligaties zijn erg laag, evenals de koersschommelingen van beursgenoteerde aandelen (hierdoor zijn beleggers geneigd meer risico te nemen, red.). Het OESO formuleert het als volgt:

U voelt hem al aankomen natuurlijk. De oplossing waar de OESO mee komt is het openzetten van de geldkraan door de ECB. Maar zoals Markus C. Kerber laat zien in zijn gastbijdrage in het Duitse Handelsblatt is dat niet de oplossing. Sterker, door Asset Backed Securities en 'covered bonds' in onderpand aan te nemen voor nieuw krediet neemt de ECB nieuwe risico's op haar balans, hetgeen Kerber doet verzuchten hoelang de Duitse centrale bank deze 'monetaire socialisatiemachine' (monetären Sozialisierungsmaschine) van de ECB nog zijn gang laat gaan. Kerber ziet de euro daarom als een bedreiging van de Europese vrijheid. Ik kan het helaas alleen maar met hem eens zijn.