Uitgangspunten voor een ander immigratiebeleid

Wilders roept iets dat kennelijk schokkend is en de rest buitelt over Wilders heen (Pechtold voorop natuurlijk). Het resultaat is steevast een mediahype die drie dagen duurt, waarna iedereen weer overgaat tot de orde van de dag en er dus niets veranderd of opgelost is.

Onze maatschappij dreigt in meerdere opzichten door de hoeven te zakken als gevolg van een falend immigratie- en integratiebeleid. Economisch, sociaal, financieel en ook politiek gesproken is dit niet meer vol te houden. Het is nu de hoogste tijd om een aantal harde waarheiden onder ogen te zien, zonder overigens te willen generaliseren. Waar het vooral om gaat, is dat we eindelijk eens zonder taboes de immigratie-problematiek in kaart brengen en met een actieplan komen. En ja, ook een open discussie over de Islam hoort daarbij, zonder moslims te willen verketteren.

Misschien moet ons geachte parlement Ayaan Hirsi Ali maar eens vragen om een lezing te komen geven over dit onderwerp. Het is tenslotte alweer acht jaar geleden dat zij daar werd verdreven door “ijzeren Rita”, die haar het Nederlanderschap wilde ontnemen. Ik denk dat we in dit opzicht meer kunnen opsteken van Ayaan dan van allerlei gratuite verhalen van Rutte en Pechtold  over “goede vrienden uit de moslimgemeenschap”. Die heb ik ook, maar dat is natuurlijk geen enkel argument of oplossing voor de problemen waarmee we zitten. Het zijn slappe verhalen van onze zichzelf o-zo-graag een veer in het achterste stekende policor elite.

De discussie zou niet alleen moeten gaan over de radicalisering van groepen moslims, maar ook erover dat de weigering of de onwil om te emanciperen door grote delen van de moslimgemeenschap indirect leidt tot een steeds grotere “gap”met de westerse maatschappij. Hierdoor ontstaat maatschappelijke vervreemding, die indirect een oorzaak kan zijn van radicalisering. Afijn, Ayaan Hirsi Ali kan dit allemaal veel beter uitleggen dan ik het zou kunnen.

Naast de discussie over radicalisering en de oorzaken daarvan, zijn er enkele andere punten waar het immigratiebeleid in mijn ogen zeer dringend een aanpassing behoeft.

De hoogste prioriteit op dit moment is een aanpassing van het Vluchtelingenverdrag uit 1951, dat overigens is omgezet tot dwingend EU-beleid als gevolg van het Verdrag van Amsterdam in 1997 en het Verdrag van Lissabon in 2007. In dit bijzonder verhelderende artikel van Hans Roodenburg op DDS vindt u de achtergrond van e.e.a. duidelijk uitgelegd.

Kern van de zaak is dat volgens dit verdrag, iedere vluchteling het recht heeft om opgenomen te worden in een asielprocedure. Gezien het massale misbruik dat hier al tientallen jaren van wordt gemaakt (hetgeen ook in ons land heeft geleid tot een heuse “asielindustrie”), ontkomen we er niet aan dit verdrag op te zeggen of op zijn minst aan te passen. Het liefst samen met gelijkgestemde landen.

Als het aan mij ligt dan blijven wij vluchtelingen voor oorlogsgeweld of dictatuur steunen, maar dan wel in de eigen regio. In uitzonderlijke gevallen kan ervoor gekozen de vluchteling bij ons op te vangen, maar het initiatief zal dan van Nederland uit moeten gaan, niet van de vluchteling. Deze essentiële aanpassing van het Vluchtelingenverdrag is in mijn ogen de enige manier om de stroom vluchtelingen (meestal gelukszoekers) weer onder controle te krijgen. Dit zou betekenen (als de hele EU dit principe navolgt) dat bootvluchtelingen bij wijze van spreken na aankomst in Lampedusa een keurige maaltijd en gratis logies krijgen, maar de volgende ochtend stipt om 9 uur onder begeleiding op een boot terug worden gezet. Gezien de grote bedragen die deze “vluchtelingen” betalen voor de oversteek, zal de animo om de gevaarlijke tocht te ondernemen razendsnel afnemen.

In onze gebureaucratiseerde en gejuridiseerde samenleving is het waarschijnlijk vloeken in de kerk, maar bij mensen die zich hier willen vestigen op basis van het recht op familiehereniging, zal veel beter getoetst moeten worden in hoeverre ze sociaal en cultureel inpasbaar zijn. Dat wil zeggen, hoe staan ze tegen de westerse samenleving, zijn ze geëmancipeerd, steunen ze gelijkberechtiging van homo’s, hoe denken ze over de rolverdeling tussen vrouwen en mannen? Ongetwijfeld zullen de policor’s schreeuwen dat dit een subjectief criterium is, maar een natie is nu eenmaal een levend organisme dat niet teveel onaangepastheid kan verdragen. Zoals ook de Duitse partij AfD de laatste tijd benadrukt, vormt het binnenhalen van grote groepen mensen die totaal niet passen bij onze maatschappelijke ontwikkeling een ernstige ondermijning van onze maatschappij. Overigens vind ik het enkele feit dat iemand uit een moslimland komt geen reden voor weigering.

Arbeidsmarkt
Daarmee kom ik bij het laatste punt: de arbeidsmarkt. Er zijn nu al enkele beperkte mogelijkheden voor kenniswerkers met een bepaald inkomen om hier een werk- en verblijfvergunning aan te vragen. Ik denk niet dat dit op korte termijn aanpassing behoeft, maar ik vind dat er in de toekomst meer een link moet komen tussen behoeftes op de arbeidsmarkt en immigratie (zeg maar een Green Card systeem). Mensen uit beroepsgroepen waar we tekort aan hebben, zouden voorrang moeten krijgen. Omgekeerd heeft het weinig zin om mensen binnen te halen uit beroepsgroepen die al ruim vertegenwoordigd zijn.

In dat kader ben ik overigens tegenstander van het ongelimiteerd reizen, wonen en werken in de EU. Reizen is prima, maar voor mensen uit EU-landen waar de levensstandaard beduidend lager ligt dan bij ons, is het beter weer de werkvergunning in te voeren. Ook dit is een taboe en een heilig huisje in de EU, maar het wordt met de dag duidelijker dat pure broodroof plaatsvindt in ons land doordat veel werk overgenomen wordt door goedkopere Oost-Europeanen. Dit is simpelweg niet compatibel met onze welvaartsstaat.

Dit lijken mij enkele basisprincipes voor een beter en realistisch immigratie-en integratiebeleid. We kunnen natuurlijk ook doorgaan zoals het nu gaat. Dan is het wachten op de dag dat de PVV 76 zetels behaalt en de rest naar huis kan gaan.