Angela Merkel tempert verwachtingen resultaat EU-klimaattop

Onder de titel, 'Merkel stellt Einigung bei EU-Klimagipfel in Frage', rapporteert de 'Stern':

Aldus de 'Stern'.

Lees verder hier.

Wat is nu het meest waarschijnlijk scenario? Joost mag het weten. Maar wat zou nu een plausibel en gunstig scenario zijn? Laat ik een poging wagen.

Laten we ervan uitgaan dat Angela Merkel, met haar natuurkunde–achtergrond, niet achterlijk is. Zij weet dus zo langzamerhand wel dat de invloed van CO2 op de gemiddelde wereldtemperatuur op zijn minst sterk overdreven is – ja waarschijnlijk zelfs onbeduidend. Maar met de geldverslindende Energiewende, alsmede de geheel onnodige sluiting van de Duitse kerncentrales, die de Duitse energie–intensieve industrie naar het buitenland jagen en nochtans geen enkel aantoonbaar klimaateffect hebben, en het feit dat door verhogingen van de energierekening ruim 600.000 Duitse huishoudens in grote financiële moeilijkheden verkeren, heeft zij een mega politiek probleem. Maar zij kan niet zonder aanzienlijk gezichtsverlies het Duitse energie– cum klimaatbeleid omgooien. Dat zou haar geloofwaardigheid aantasten. Ook omdat het Duitse volk op klimaatgebied zodanig is gehersenspoeld, dat een politieke ommezwaai door de meesten waarschijnlijk niet zou worden begrepen.

Echter, daar verschijnt haar Poolse collega en buurvrouw, Ewa Kopacz, op het toneel. Die voelt helemaal niets voor aanscherping van de CO2–reductiedoelstellingen. En met haar alle andere Visegrad–landen. Zij zijn nog steeds minder welvarend dan de oude EU–lidstaten en erg afhankelijk van steenkool voor hun energievoorziening. Zij dreigen een veto uit te spreken over de onzalige klimaatplannen van de EU waar het gaat om een vermindering van de uitstoot van CO2. Als zij dat doen, gaat het feest niet door.

En daar verschijnt ook Christine Lagarde, president van het IMF op het toneel, die vertelt dat het de komende jaren niet zo goed zal gaan met de Europese economie in het algemeen en met de Duitse economie in het bijzonder. Helaas knoopt het IMF daaraan de verkeerde aanbevelingen vast: meer geld uitgeven aan infrastructurele projecten, waardoor de schuldenpositie van de betrokken landen nog slechter wordt. Die snelgroeiende schulden waren nu juist een belangrijke oorzaak van de huidige ellende. Maar ja, economen en logica hebben nu eenmaal een ongemakkelijke relatie. Echter, los daarvan lijkt de economische prognose van het IMF zeer plausibel.

Als we het voorgaande bij elkaar optellen, bieden Kopacz en Lagarde hun zuster Merkel (het opkomende matriarchaat - en maar klagen over het glazen pafond!) een uitgelezen kans om zonder gezichtsverlies akkoord te gaan met een uitstel (tot Sint Juttemis) van een aanscherping van de Europese CO2–uitstootdoelstellingen.

Wie kan er nog roet in het eten gooien? Barosso? Die is binnenkort weg. Cameron? Met de recente kritiek van Owen Paterson en de hete adem van UKIP in zijn nek is dat niet waarschijnlijk. Hollande? Die zit in het strafbankje vanwege zijn politiek incorrecte opmerkingen over het openbreken van het stabiliteitspact. Die moet voor een tijdje zijn mond houden. Zijn er nog andere hoofdrolspelers? Ik zie ze niet.

Kortom, de weg is vrij om het gezond verstand te laten zegevieren en decarbonisering af te voeren van de Europese agenda. En dat alles zonder politiek gezichtsverlies! Een échte win-winsituatie!

Als dit scenario werkelijkheid wordt, geldt maar weer eens: 'DDS brengt het nieuws voordat het gebeurt!'

Helaas, de ervaring leert dat we nooit de welhaast endemische stupiditeit van de Europese besluitvorming moeten onderschatten.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.