LAATSTE REACTIES
wim
Toen haar man overleed, dacht Emma beschermd te zijn.
Maar in plaats van rouw, volgde financiële ondergang – de boosdoener: de erfbelasting.Ze dacht alles goed geregeld te hebben. Een veilig huis, een klein spaarpotje, en, vooral, zekerheid na het verlies van haar echtgenoot. Toch sloeg de overheid genadeloos toe.
Het gezamenlijke bezit bestond uit het huis, aan de hand van de WOZ-waarde gewaardeerd op 600.000 euro, en een kleine 20.000 euro spaargeld. Geen hypotheek, geen grote bezittingen.
Maar de WOZ-waarde was voor de Belastingdienst reden genoeg om Emma aan te schrijven. Hoewel haar kinderen hun erfdeel niet konden opeisen vanwege de opname van een langstlevende regeling in het testament, eiste de staat bijna 17.000 euro aan erfbelasting.
Deze regeling is bedoeld om de weduwe of weduwnaar te beschermen tegen financiële uitverkoop na overlijden.
Toch blijft de belastingdienst onverbiddelijk: zij ziet het erfdeel van de kinderen als vordering en eist de belasting op.
Emma en haar man hadden een groot deel van hun spaartegoed – dat zij niet dachten nodig te hebben – aan hun kinderen geschonken om hen te helpen met het kopen van een eigen huis.
Wat bedoeld was als een liefdevol gebaar, draaide uit op een financiële val.
De kinderen zitten door de aankoop van hun woning financieel klem en konden de erfbelasting over hun erfdeel niet betalen.
Emma stond er alleen voor. Na de uitvaart van haar man hield zij geen cent over.
Jarenlang hadden Emma en haar man belasting betaald over hun inkomen, hun spaargeld, hun huis. En nu, in het uur van haar diepste nood, beroofde de staat haar van haar laatste zekerheid.
Emma werd verraden door een overheid die in naam van ‘gelijkheid’ genadeloos de hand ophield bij het graf van haar echtgenoot.
De erfbelasting wordt gepresenteerd als een ‘eerlijke’ maatregel tegen ‘ongelijkheid.’ In werkelijkheid is het een meedogenloos wapen tegen families, tegen traditie, tegen privé-eigendom. Emma’s situatie laat zien hoe deze heffing gezinnen uit elkaar drijft: kinderen die hun erfdeel niet kunnen betalen, ouders die hun huis dreigen te verliezen...
De staat ontneemt families hun fundament.
Door het huizentekort schieten de huizenprijzen omhoog. De overheid lift zo mee op de huizenmarkt, omdat hogere WOZ-waardes leiden tot hogere belastingen.
Maar voor mensen als Emma is dit papieren rijkdom – geen geld op de bank, geen uitweg.
De realiteit: een huis kan je niet eten, maar het kan je wél failliet maken, zeker met de toekomstplannen van links.
Linkse partijen zoals het GroenLinks-PvdA van Frans Timmermans willen de erfbelasting drastisch verhogen – tot wel 45 procent. Als Timmermans zijn zin krijgt, zou Emma niet 17.000, maar 40.000 euro mogen ophoesten. Het huis waarin zij samen met haar man jarenlang liefdevol woonde, zou ze noodgedwongen moeten verkopen om aan de fiscale eis te voldoen.
En dit alles komt bovenop het grote verdriet van het verlies van haar geliefde.
In de christelijke traditie is het gezin een hoeksteen van de samenleving, en privé-eigendom de verdediging tegen machtsmisbruik door de staat.
