Financiële aasgieren
De Britse investeerder CVC Capital Partners neemt de Spaanse olijfreus Deoleo over.
De één z'n dood is de ander z'n brood. Het Spaanse bedrijf Deoleo, onder meer bekend van de Italiaanse olijfmerken Bertolli, Carbonell en Carapelli komt in handen van de 'durfkapitalisten' van CVC Capital Partners. Deoleo boekt afgelopen jaar op een omzet van 813 miljoen 20 miljoen winst (het jaar daarvoor nog een verlies van 245 miljoen). Het bod van 0,38 cent per aandeel ligt een kleine 12 procent onder de laatste beurskoers (0,43) en komt neer op een overnamebedrag van 439 miljoen. Naar verluidt heeft het bestuur van Deoleo zich achter het overnamebod geschaard. Als de deal doorgaat, krijgt CVC bijna 32% van de aandelen in handen en is het volgens de Spaanse wet verplicht een openbaar overnamebod uit te brengen op alle aandelen.
So what?, hoor ik u vragen. Er vinden toch zoveel overnames plaats? What's new?
Het bijzondere aan deze deal is, dat het een rechtstreeks gevolg is van de eurocrisis. De grootaandeelhouders van Deoleo zijn met name Spaanse banken, waaronder CaixaBank, BMN en KutxaBank. Maar ook het door de Spaanse staat genationaliseerde Bankia. En dat laatste is pikant, want de Spaanse staat vreest dat bij een verkoop aan CVC het bedrijf zal worden opgesplitst om vervolgens in delen te worden verkocht, waardoor de Spaanse verankering (en veel Spanse werkgelegenheid) verdwijnt. Daarom tracht de Spaanse staat een minderheidsbelang te verwerven om een opsplitsing te voorkomen. Dat zal uiteraard tevergeefs zijn, want CVC koopt alleen maar bedrijven om die binnen enkele jaren voor veel geld door te verkopen. Een blokkerend minderheidsbelang van de Spaanse staat zal een rendementsdrukkend effect hebben. Voor investeringsfondsen als CVC staat er maar één belang centraal: 'return on investment'. Het zal hen verder worst zijn wat er met het bedrijf of haar werknemers gebeurt.
Maar niet alleen de Spaanse politiek bemoeit zich met de deal, ook de Italiaanse. Enkele dagen geleden liet Citigroup Inc. echter weten niet mee te zullen werken aan een bod namens de Italiaanse overheid, omdat dit bij de Spanjaarden niet goed zou vallen. Wat deze deal ongelofelijk duidelijk maakt is de verwevenheid van Zuid-Europese landen met hun bankensector. Peter Hahn van Cass Business School London en voormalig Citigroup bankier, verwoordde dat zo:
"Banks have to be extraordinarily sensitive to governments. It's hard to imagine that any government could oblige a bank to provide finance to a company but they could certainly discourage them. I can understand that the Spanish may perceive a conflict of interest if an Italian company owns Spanish production assets. Both governments are extraordinarily, and understandably, sensitive to every possible job loss."
Het valt moeilijk voor te stellen dat minister Dijsselbloem zich rechtstreeks zou bemoeien met de verkoop van een privaat bedrijf, maar in Zuid-Europa is de verwevenheid tussen banken en landen zo groot, dat dit daar de normaalste zaak van de wereld is. Hoezo één 'Europa'? Niet alleen de economische, maar ook de culturele verschillen tussen lidstaten zijn gigantisch en ook om deze reden is verdere integratie ongewenst.
Hoe dan ook, part of the deal is, dat CVC 100 miljoen in het bedrijf stopt in de vorm van een nieuwe aandelenemissie. Met hun bod troefden de Britten flink wat concurrenten af, waaronder de rijke Arabieren van Qatar Holdings Inc.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten