CDA-congres: CDA'ers zijn de weg kwijt

Wat een emotioneel gezeur toch weer.

Ik kan wel begrijpen waarom linkse partijen de kwestie Mauro tot de kwestie van de dag willen bombarderen, maar waarom doen CDA'ers dat ook? Dat is mij een raadsel.

Het congres is nu een tijdje bezig en het valt me op dat er nogal emotioneel gedaan wordt over deze kwestie. Mensen, doe toch eens normaal. Je bent een politieke partij, geen emoclubje. Als je praatclubs wilt opzetten is dat prima, maar neem dat niet een hele politieke partij in gijzeling.

Wanneer gaat het CDA zich nou eindelijk weer eens gedragen als een partij van, voor en door volwassenen?