CDA koerscommissie? Slecht plan!

Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Pijnlijke zelfs, met soms een hoog zelfdestructief karakter. Nu het congres der congressen – de zoveelste – voor het CDA nadert is ook de christendemocratische kat lekker in het rond aan het springen. De stroom aan vreemde en ongunstige voorstellen komt dan ook rustig op gang. Nummer één in deze ongetwijfeld langere reeks: een commissie van koersverandering. Dat willen tien CDA-leden aanstaande zaterdag afdwingen via een motie op het congres. Een ridicuul idee natuurlijk, want zo’n commissie kan niet anders dan de spanning alleen maar opvoeren.

Wie zou er eigenlijk plaats moeten nemen in zo’n commissie? Dat zullen uiteraard niet de minsten zijn. Althans, dat mag je hopen. Stuk voor stuk zullen dit CDA-ers zijn die van groot belang zijn voor de partij. Maar de tweede belangrijke eis zal zonder meer zijn om er uiteenlopende stromingen binnen het CDA in te vertegenwoordigen. Anders staat de koers immers vooraf al vast. En wat krijg je dan: Juist, een groep hooggeplaatste CDA-ers die onder het mom van koersverandering openlijk de onderlinge strijd opzoeken. Een kind van drie weet dat dit niet erg verstandig is.

En waar moet deze commissie dan precies over beslissen? Stellen zij een nieuwe beginselverklaring op, of een politiek manifest? Of krijgt zij het mandaat om eigenhandig de geschiedenis van de Nederlandse christendemocratie te herschrijven? In wezen maakt het niet uit, het is allemaal onverstandig. Bij onrust in een partij is de enige remedie om terug te vallen op de basiswaarden die alle interne facties aan elkaar bindt. Bij de onrust binnen de VVD waren dit de heldere kernwaarden van het liberalisme, herbevestigd in moderne vorm in de nieuwe beginselverklaring van 2008. In die beginselverklaring werden de kernwaarden die alle VVD-ers, ongeacht persoonlijke signatuur en overtuiging, aan elkaar bindt. Zelfs Josias van Aartsen kon zich er in vinden. Ik bedoel maar. En wat deed de VVD verder om weer een stabiele partij in het electorale landschap te worden? Twee woorden: haar werk.

En dat is nou precies wat het CDA zou moeten doen. Niet zeuren over een nieuwe, alomvattende lijn voor de toekomst, die de op dit moment onmogelijk te overbruggen verschillen in de partij zou moeten oplossen, maar terugkeren naar de kern en verder gewoon haar werk goed doen. Regeren dus. Voor de CDA-er zit er dan ook maar een ding op zaterdag: tegenstemmen!