De 3%-regel: you can run, but you can't hide

Een Kamermeerderheid denkt te kunnen stunten met het negeren van de Brusselse eis tot begrotingsdiscipline. Een illusie.

De houtjetouwtje-coalitie van SP, PvdA, GroenLinks, PVV, PvdD heeft besloten om stoer te gaan doen tegenover de Europese Unie: ook al is Nederland ten alle tijden gebonden aan de afspraak om geen begrotingstekort te hebben dat boven de 3% uitkomt, dan nog gaan we lekker doen alsof dat niet zo is. GroenLinks stelt een tekort voor van 3,6%, en de PVV zelfs 4%, de rest zit tussen die 3,6% en 4% in. Toe maar, dat zijn flinke afwijkingen ten opzichte van wat mag.

De PvdA, met in het kielzog de andere linkse makkers, denkt dat Brussel wel snapt dat Nederland te maken heeft met exceptionële omstandigheden. Dat zal uiteraard een farce blijken, want Nederland is nog immer een 'triple A'-land met een goed functionerende democratie. Exceptionële omstandigheden zijn vulkaansuitbarstingen en andere natuurrampen, zei D66-leider Pechtold al gisteren in het Kamerdebat. Dat is dus niet: onwil om iets te veranderen aan een links economisch beleid. Daar zal de EU-top gewoon maling aan hebben. Die zal met boetes alsnóg begrotingsdiscipline afdwingen.

Wat een nieuwe Tweede Kamer straks direct mag gaan doen in september is aan de slag met het repareren van de door Brussel afgekeurde begroting. Eerder moest België ook al door de pomp, omdat zij het tekort tot 3,1% hadden laten oplopen. Da's slechts 0,1% meer dan toegestaan. Kan je dus nagaan hoe woest de eurocraten zullen zijn bij een Nederlands begrotingstekort van 3,6% tot 4,0%.

Natuurlijk kan je hetprachtig vinden, dat Nederland en Brussel eindelijk eens strijd gaan leveren over soevereiniteit. Als het om immigratie, criminaliteit of EU-afdracht ging was ik het helemaal eens. Ik heb soms zoete dromen over een Tweede Kamer die in overgrote meerderheid aangeeft de middelvinger op te steken naar een Brussels dictaat. Maar waarom kiezen we nu juist dit onderwerp, de begrotingsdiscipline?

Een staat die z'n begroting op orde heeft en dus niet teveel leent komt de burger namelijk alleen maar ten goede. 'Geld lenen kost geld' is een motto dat niet in de hoofden van alle parlementariërs is doorgedrongen. Arie Slob en Hero Brinkman herhaalden deze oproep ook nog aan tafel bij Pauw & Witteman: hoe meer je leent, hoe meer je als land teert op de portemonnee van je kinderen. Plus dat de financiële markten de rente voor je land verhogen. Het is hoog tijd de overheid te laten inkrimpen. En gelijk hebben ze.

De onverantwoordelijke houding van de linkse anti-3%-kongsi bezorgt ons namelijk niet alleen boetes uit Brussel, maar ook meer rentekosten (zowel absoluut als relatief). Het is tekenend dat een Kamermeerderheid denkt te kunnen vluchten voor de financiële markten en Brussel tegelijkertijd. De Kamer probeert zo een nieuwe waarheid te scheppen die absoluut niet strookt met de buitenwereld. Komisch, aan de ene kant, maar tragisch aan de andere kant, omdat dit alleen maar zal leiden tot nog hogere kosten voor Nederland.