De buitenspelval van Peetoom

Als de SP kamervragen stelt over de oneerlijke kandidatenselectie van het Nationaal Songfestival, is het absurdisme van de situatie voor iedereen meteen duidelijk. Daar hoeft niemand een stukje over te schrijven.

Maar dan de succesvolle buitenspelval die CDA-partijvoorzitter Ruth Peetoom inzette ten koste van Maxime Verhagen. In de media werd gefocust op de vraag wie de nieuwe CDA-leider moet worden en enkele kranten schreven een soort politieke necrologie over de loopbaan van Verhagen. De absurditeit van de situatie bleef onderbelicht.

Want wat is nu precies de reden dat deze ervaren en ambitieuze politicus in 2012 geen leider van zijn partij kan zijn? Welnu, de politicus heeft het imago dat hij op macht uit zou zijn, dat hij dingen wil bereiken. Dat imago is ook niet geheel onterecht, want dankzij Maxime Verhagen heeft Nederland überhaupt een regering. Als hij geen politiek leiderschap had getoond in de zomer van 2010, waren de huilende wolven van rechtstaat en deugd nu nog aan het formeren geweest.

Een andere reden: het CDA zou eerst op zoek moeten naar een nieuwe koers en daar vervolgens de geschikte leider bij zoeken. Als je er niet bij nadenkt, klinkt het eigenlijk nog best redelijk: een procedureel argument doet het altijd goed en dat het CDA geen koers heeft, lezen we al maanden in de media, dus dat zal heus wel waar zijn.

Maar: nu ben ik eens in de handelingen van de Tweede Kamer in het jaar 2010 gedoken en wat blijkt nou: Verhagen zorgde voor een regering en die regering, voor een aanzienlijk deel bestaande uit CDA’ers, zorgt nu al sinds 2010 voor beleid; historische bezuinigingen, een nieuwe integratienota en wat niet al. Dat wordt allemaal gesteund door de democratisch gekozen volksvertegenwoordigers van het Christen Democratisch Appèl. Niet om vervelend te doen, maar ik noem dat een koers. Het is misschien niet de favoriete koers van Job Cohen, Alexander Pechtold, Ernst Hirsch Ballin of Ruth Peetoom, maar het is wel een koers. En nee, het regeerakkoord is niet geschreven door Jacobine Geel, maar het is wel een koers.

Met een nieuwe koers bedoelt Peetoom feitelijk een nieuw kabinet. Maar dat is niet de politieke realiteit. De partij waar Peetoom voorzitter van geworden is, stemde in 2010 met een toch ook weer niet zo gek kleine tweederde meerderheid in met de keuze voor dit kabinet. Je zou het bijna vergeten. Of nee: je wordt bijna geacht het te vergeten.

Samenvattend: dankzij Maxime Verhagen heeft het CDA een koers, iets waarvoor Verhagen zich dag en nacht inzet. Dit alles in lijn met de democratische meerderheden van de verkiezingsuitslag van juni 2010 en het CDA-partijcongres van oktober 2010. De koers waar Verhagen zich voor inzet wordt nu ontkend en zijn doortastendheid wordt hem aangerekend. Verhagen mag geen leider worden, vanwege zijn leiderschap.

Kennelijk is dit de logica van de politiek anno 2012. Ik voorspel een roerig jaar: Alexander Pechtold moet volgende maand terugtreden als leider van D66, vanwege zijn vrijzinnige denkbeelden. Kees van der Staaij treedt eind april af als SGP-fractievoorzitter: te christelijk. Door het charisma van Emile Roemer komt de SP niet los van het linkse en socialistische imago, Roemer stapt op in juni. In de zomer vertrekken Marianne Thieme (te diervriendelijk), Jolande Sap (te groen, te links) en Arie Slob, die niet goed ligt bij het atheïstische en communistische deel van de achterban. Stef Blok wordt in september beschuldigd van VVD-liberalisme, een verwijt dat aan ‘m blijft plakken. Na zijn afscheid trekt ook Geert Wilders zijn conclusies. Op één of andere manier is in de beeldvorming de perceptie ontstaan alsof de PVV-leider een probleem zou hebben met de islam. Dan kun je nog zo lang uitleggen dat het tegendeel waar is, beeldvorming kan hardnekkig zijn.

Ik geloof dat ik alle relevante partijen dan wel zo’n beetje behandeld heb.

Ik wens u een koersvast 2012.

Foto: Photobucket.com / RudawNL.