De titel van dit stuk staat in de voltooid toekomende gebiedende wijs, taalkundig gezien. Bestaat die officieel, of is dit een passende omschrijving die ik hier en nu verzin? Ik zou het niet weten, maar het doet er ook niet toe. Wel beschrijft het tamelijk exact wat we voortdurend kunnen constateren als we de uitspraken gedaan namens de EU en de EC - of ter hunner verdediging - nader analyseren.
We pakken er een aantal van de laatste week bij.
De halve waarheid:
Het knappe van deze uitspraak is dat het twee halve waarheden bevat die samen een volledige leugen zijn. 1) Dat een belastingverdrag Duitsland zou beschermen tegen de financiële strapatsen van de perifere staten wordt thans voor iedereen zichtbaar gelogenstraft door de begrotingsperikelen in de gehele EU, en kan sowieso alleen waar zijn bij immer gelijke percentuele begrotingsafwijkingen. Een onmogelijkheid. 2) Natuurlijk zouden de landen die nu moeilijk kunnen lenen lagere percentages verkrijgen in geval van Eurobonds, maar staten als Duitsland en Nederland zouden als prijs daarvoor een stuk hogere percentages moeten afdragen. Niets voor niets.
Herhaalde onwaarschijnlijkheden:
Deze kennen we nog van Jan-Kees de Jager, hoewel hijzelf zich dit niet langer wenst te herinneren. Griekenland, de eerste bail-out, weet u nog? We zouden er winst op maken. Nu deze zomer opnieuw de geruchten over een uittreden van dit land uit de eurozone de boventoon zullen voeren (verwacht het na de zomer, ivm de inkomsten uit het toerisme), kunnen we ons opmaken voor het aftikken van ons aandeel in de beide bail-outs: 6% van 182 miljard, bijna 11 miljard euro. En waarom? Om een handjevol failliete Duitse en Franse banken te redden.
De botte leugen:
Quotes die botte leugens behelzen gaan dertien in een dozijn (Er komt oorlog als we de euro niet redden, etc. etc.), maar een van de mooiste werd gisteren door Elsevier nader belicht:
Waarde lezer, ik kan niet precies inschatten hoeveel ervaring u zelf heeft met het opstellen van begrotingen en budgetten, maar stelt u het zich als volgt voor:
De komende drie jaar moet er een hoop aan uw huis gebeuren, en u geeft een aannemer de opdracht er aan te beginnen. Na eerst de u beschikbare inkomsten af te zetten tegen de kosten natuurlijk, zo stelt u een budget op.
De eerste jaren zijn iets goedkoper, maar in het laatste jaar wordt u plotseling geconfronteerd met heel hoge rekeningen (die wèl keurig zijn voorspeld door de aannemer), die u niet vanuit uw gemiddeld beschikbare budget kunt financieren. Gaat u dan pas naar uw bank, of uw werkgever, om het verschil bij elkaar te kunnen harken?? Dat is een beetje slechte planning, vind u niet, zo'n gelijkmatige budgettering van variabele uitgaven? Van verstandige mensen mag op zijn minst worden verwacht dat ze hadden gereserveerd. Toch is dat wat de EC u in deze wenst wijs te maken.
Als dit geen botte en kwaadaardige leugen is, is het incompetentie op een dusdanig adembenemende schaal, dat het voldoende zou moeten zijn alle betrokkenen op staande voet te ontslaan, de Europese Commissie met opperleugenaar Barroso voorop. De EC en de EU verhogen op basis van deze leugens echter hun budget voor komend jaar met 6,8%, en of de lidstaten even willen betalen alstublieft.
En zou dit geld ook daadwerkelijk te verwachten zijn, vanuit Griekenland, Portugal, Ierland, Spanje, Italië en België? Of komen ze daarvoor een extra lening afsluiten via de ECB, bij u weet wie?
Toekomstige economische historici zullen zich ongetwijfeld de ballen uit hun broek lachen bij het reconstrueren van de retoriek tijdens de reconstructie van de ondergang van de eurozone. Ik zou alvast graag met ze ruilen; mij springen tot dusver slechts de tranen uit mijn gulp.
---
