Dit zijn de waarschuwende woorden van Steen Jakobsen, hoofdeconoom van Saxo Bank, in zijn kroniek van augustus 2014. De Deen Jakobsen is zeker geen fervent euroskepticus, maar een koel analyticus. Hij vindt dat de markten zoveel wereldwijde risikofactoren negeert, dat hij het wel zou willen
uitschreeuwen:
"The market is so one sided and complacent, I feel the need to scream; We're ignoring so many global risks that traders and investors need to watch out."
Deze zelfgenoegzaamheid kan valutahandelaren en beleggers nog duur komen te staan, aldus Jakobsen. De analytische Deen verwacht dat de USD/EUR koers naar 1,40+ gaat en dat Duitsland in het eerste kwartaal van volgend jaar een negatieve economische groei zal laten zien. Volgens de Deen komt dat door de volgende factoren:
- De vraag naar Duitse exportproducten in China en andere Aziatische landen zal afnemen.
- Het Amerikaanse begrotingstekort is gehalveerd van 400 miljard naar 200 miljard per jaar en Duitsland (en andere exporterende landen) zullen dat verschil elders moeten goedmaken.
- De Duitse energiepolitiek, die volgens Jakobsen de slechtste is in heel Europa. Door kernenergie af te schaffen is het land volledig afhankelijk geworden van Russisch gas en op Denemarken na zijn de electriciteitsprijzen nergens zo hoog als in Duitsland. Voor een land met een maakindustrie is dat op termijn een zeer negatieve concurrentiefactor.
- De invoering van een minimumloon en gebrek aan arbeidsmarkthervormingen. In feite heeft de regering merkel een aantal van Schröder's hervormingen (plan 2010) alweer teruggedraaid.
Jakobsen:
"I have a lot of sympathy for Chancellor Merkel, as a female leader and a former east-bloc citizen. But really, she has made a lot of strategic mistakes in trying to keep her chancelorship."
Duitsland stevent door genoemde combinatie van factoren en vooral dat gebrek aan hervormingen af op een negatieve groei en langjarige deflatoire tendensen. Een 'Japan-scenario', zeg maar. Wat dat betekent voor de rest van de eurozone en met name de tweede economie, Frankrijk, laat zich raden natuurlijk...
Met name de geopolitieke risico's worden door de markten zwaar onderschat. Jakobsen wijst er op dat de energieprijzen en consumentenvertrouwen vrijwel één-op-één met elkaar gecorreleerd zijn. Stijgt de prijs van een vat olie, dan daal het vertrouwen, en vice versa. Door de internationale geopolitieke ontwikkelingen bestaat het risico dat de olieprijzen (fors) zullen stijgen, maar geen belegger lijkt zich daar zorgen over te maken.
In het verleden hebben we ook van die perioden gezien waarin het vertrouwen van beleggers groot was en er weinig volatiliteit in de markten te bespeuren was. Meestal vond dan vervolgens een (flinke) correctie plaats... Jakobsen somt op: 1987 (Black Monday, oktober 87, waarin de koersen in één klap meer dan tien procent naar beneden kukelden, red.); 1992; 1998; 2000 (internetzeepbel, red.) en 2008 (val Lehman Brothers en start financiële productcrisis, in de eurozonelanden direct gevolgd door de financiële systeemcrisis met de eenheidseuro, red.).
Of we dat nu weer gaan meemaken durf ik niet te zeggen. Een ding weet ik wel, dat als de eurozonelanden nu nóg een stevige tik te verwerken krijgen (bijvoorbeeld omdat de olieprijzen de pan uitrijzen), dan hebben we in heel Europa een groot probleem. Een langdurig probleem.
Hier vindt u een overzicht van mijn columns en u kunt mij hier volgen op Twitter. 
