Een hetze tegen de PVV? Dat valt heel erg mee

Permanent wordt er in PVV-kringen geklaagd over een hetze tegen de PVV. Volgens Joost Niemoller, die een bijzondere antenne voor deze zaken heeft, is het volk de dominees zat. Ik ben het eens met Martin Sommer in de Volkskrant, die de resolutie in het Europees parlement tegen het PVV-meldpunt, premier Rutte en eurosceptisch Nederland schril en een beetje treurig vond. Maar om in zulke 'morele hoogstandjes' (Hans van Baalen) een hetze te zien is wel erg lichtgeraakt. Natuurlijk bijten Europese instellingen, die zelf voortdurend van PVV-zijde worden aangevallen, van zich af. Als NRC Handelsblad stelselmatig voor politiek correct wordt uitgemaakt, ligt het in de rede dat dit voormalige avondblad zich ook zo gaat gedragen. Geert Wilders klaagt graag over de hetze die tegen hem wordt gevoerd, omdat de demonisering door de linkse kerk die er zeker voor 2002 tegen rechts-nationalistische partijen is geweest nog steeds een klacht is die onder de eigen aanhang leeft. Ook als de Haagse politiek geweldig z'n best doet daartoe géén aanleiding te geven.

Dat zagen we na de aanslagen van de Noorse schutter. Toen duidelijk werd dat de dader niet, zoals verwacht, in de moslimhoek gezocht moest worden, maar dat hier een zelfverklaarde Noorse vrijheidsstrijder, een lone wolf, had toegeslagen, was het de eerste dagen stil in politiek Den Haag. De kogel was van rechts gekomen, waarbij de slachtoffers geen buitenlanders waren, maar brave sociaal-democraten van eigen nationale bodem. Zoiets was in Europa nog niet vertoond, waarbij Noorwegen niet eens lid was van de EU en ook de schaal van de massamoord verblufte. De gekozen doelwitten, het regeringskwartier van de Noorse regering in Oslo en het vakantiekamp van sociaal-democratische jongeren, maakte ook meteen duidelijk dat dit een politieke aanslag was, ook al kon je die afdoen als de daad van een geïsoleerde gek. Dat was ook de uitleg die politiek Den Haag eraan gaf, al dacht iedereen natuurlijk meteen aan het gedachtengoed van Wilders, die in het 1500 pagina's tellende manifest van Anders Breivik een keertje werd genoemd. Zelfs Bram Peper, die op de televisie zei dat de sociaal-democratie door de aanslag in het hart was geraakt, wilde van geen schuldtoewijzing weten. Daar hield hij niet zo van, van dat meteen met het vingertje wijzen. Eigenlijk ging de hele Haagse politiek uit angst om nationale reputatieschade en uit angst om Geert te demoniseren om 'onze Geert' staan. Breivik was de dader, en Breivik alleen, en politiek Den Haag nam afstand van elke poging om Geert of zijn gedachtengoed op welke manier dan ook met de aanslag in verband te brengen. Hoewel de kogel ditmaal van rechts kwam en iedereen op het startschot wachtte om dit Wilders en de PVV te kunnen inwrijven.

Geert Wilders voelde dat zelf ongetwijfeld ook aan, want via twitter liet hij weten te walgen van geweld en veroordeelde hij de aanslag. Maar al heel snel begon hij 'links' ervan te beschuldigen een hetze tegen de PVV te voeren door de PVV de schuld van de aanslagen in de schoenen te schuiven. Terwijl de linkse leiders zich beheersten en dat nu juist niet deden. Job Cohen deed geweldig z'n best rustig te blijven, terwijl het toch jonge Noorse partijgenoten waren die daar in koelen bloede waren afgeslacht. Er werd nog net niet opgeroepen om te gaan theedrinken, maar de sociaal-democraten reageerden heel sociaal-democratisch op de aanslagen waarvan zij zelf het slachtoffer waren. Het kan zijn dat Geert Wilders de juiste antenne voor dit drama miste, omdat hij vanaf een Italiaans strand zat te twitteren en van het vaderland was vervreemd. Maar om meteen van een 'linkse hetze' tegen de PVV te spreken, liet ook iets van zijn eigen manier van denken zien. Was de kogel uit een andere hoek gekomen, dan had Geert onmiddellijk geweten welk gedachtengoed daarvoor verantwoordelijk was. In feite liet hij een kans liggen om afstand te nemen van populistische stemmingmakerij, en bleef hij vanuit zijn veilige positie onder de Haagse kaasstolp doorgaan met zijn vertrouwde spelletje om de vervolgde uit te hangen en de vermoorde onschuld te spelen. Het is enkel zelfmedelijden. Geheel misplaatst, in dit geval. Een half jaar na dato valt op hoe weinig links is door blijven zieken op het mogelijke verband tussen Breivik en Wilders, het thema was al bijna vergeten. Tot het interview van Joost Niemoller met Theodor Holman op de Dagelijkse Standaard. Maar daar kun je links de schuld niet van geven.