Het foute democratiserings-imperialisme van Alexander Pechtold

Alexander Pechtold had vandaag weer eens last van zijn inmiddels gebruikelijke en uiterst vermoeiende D66-grootheidswaan. In het debat over Libië gaf hij aan dat hij het op zich allemaal prima vindt dat we meedoen in Libië, maar hij eist wel dat het kabinet denkt aan de opbouw- en ontwikkeling van het land na de imminente val Khadaffi. Er moet even stevig gedemocratiseerd worden in die woestijn. Dat we dat niet doen in buurland Egypte komt omdat we ons daar niet mee bemoeid hebben, maar in Libië hebben we het neokoloniale recht op inmenging in staatszaken wel verdiend na een paar F16 vluchtjes, zo moet Alexander gedacht hebben.

Het wonderlijke aan VN-resolutie 1973, de Libië-resolutie, is dat zij vrijwel gespeend is van de gebruikelijke Pechtold-achtige grootheidswaan die de Naties in hun verenigde vorm zelden kunnen omzeilen. De eeuwigdurende impasse in New York kon daarom voor eens in de vrijwel geheel nutteloze geschiedenis van de Verenigde Naties doorbroken worden met een daadkracht waar iedereen van versteld stond. Het idee van resolutie 1973 is juist niet om de Libiërs te democratiseren, of om duidelijk kant te kiezen in het conflict, maar simpelweg om de bevolking te beschermen tegen de uiterst gewelddadige onderdrukking.  Daar is de VN dan ook deels voor opgericht, dus in wezen is het niet meer dan normaal dat de resolutie door de Raad is aangenomen. Als bijeffect creëert de ‘coalition of the willing’, onder VN vlag, zo een speelveld waarin de bevolking het heft in eigen hand kan nemen.

Pechtold snapt hier echter niets van. Hij lijkt blind te zijn voor de wonderlijke revolutiedynamiek van de Arabische wereld. Het Westen moet zich niet met die dynamiek bemoeien. De democratiseringsgolf komt niet voort uit het Westen, maar juist vanuit de overwegend jonge bevolking die in steeds meer landen besluiten te vechten voor hun universele burgerrechten. Een uiterst goede zaak, die het Westen niet moet vestoren. Wat door diezelfde jongeren waarschijnlijk – wellicht onterecht – voor Westers-imperialistische arrogantie zal worden aangezien moet dan ook te allen tijde vermeden worden. Dus, Pechtold, gewoon die bommen laten vallen en weer wegwezen. De rest willen, en moeten ze zelf oplossen.