Hoe verhoudt de viering van Bevrijdingsdag zich tot de EU?

Op Bevrijdingsdag vieren we de verlossing van een dictatuur die ons land knechtte ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Miljoenen mensen gaven hun leven om Europa te ontdoen van dictatuur en de landen van het continent weer zelfstandige soevereine landen te laten zijn, ieder met hun eigen identiteit en lotsbestemming.

Ons land werd bezet door een socialistische, totalitaire en imperialistische macht, die geheel Europa onder één regering wilde voegen. De nationaal-socialisten moesten wel totalitair zijn om hun propaganda te kunnen verkopen. Sterker nog, toen hun propaganda minder begon te werken werd de censuur alleen maar erger. Daarom begon men ideeën te verbieden en uiteindelijk ook boeken te verbranden met teksten die niet ‘politiek correct’ zouden zijn volgens het regime. Dit leidde er uiteindelijk toe dat slechts de staatspropaganda nog gebezigd mocht worden op de toen net uitgevonden massamedia. De nationaal-socialisten waren echter ook imperialistisch van aard, en dit bracht ze uiteindelijk steeds oostelijker. Hier botste het socialistische Derde Rijk op een andere socialistische heilstaat, namelijk de Sovjet-Unie. De USSR was al net zo totalitair en imperialistisch als het Derde Rijk, dus was het bijna wel gedoemd om tot een oostelijk conflict te komen. Helaas gebeurde dit uiteindelijk ook en moest de wereld veel ellende meemaken voor het zich van één van de twee socialistische heilstaten had weten te ontdoen. De ander zou pas decennia later in elkaar storten, maar wel pas na onnoemelijk veel leed en conflicten te hebben gecreëerd, waaronder haast een nucleaire oorlog ten tijde van de Cuba-crisis.

Begin jaren negentig waren we eindelijk ook verlost van het Tweede Rijk na de val van de USSR en dachten de meeste mensen dat we dat verleden nu eindelijk achter ons hadden gelaten. In alle euforie vonden de Europese leiders dat we de EEG maar moesten opdoeken en inruilen voor een veel striktere samenwerking. Zodoende werd in 1992 de Europese Unie opgetuigd. In eerste instantie zou het een Verdragsorganisatie worden, maar dat veranderde al haast direct na de start van het project. De EU moest een Europese eenwording nastreven met universeel geldende regels op haar grondgebied. De meeste inwoners van de net aangesloten landen beseften toen nog maar amper dat er iets veranderd was, dus vonden het wel goed. Men was al lang blij dat de Koude Oorlog achter de rug was.

In de loop der jaren werd de EU steeds machtiger doordat het zich steeds meer bevoegdheden toe-eigende. Dit deed de instantie haast geruisloos doordat ze steeds een nieuw Verdrag voorlegde aan haar deelnemende landen of jurisprudentie creëerde, die de individuele landen steeds verder beknotte in hun eigen beslissingsbevoegdheid.

De Europese Unie werd een machtsorgaan met een ongekende geconcentreerde macht. Deze macht was en is ook nog eens niet democratisch gelegitimeerd. Dit leverde met de jaren een steeds meer dictatoriale manier van ‘leiding’ geven op. Ook werd het instituut steeds socialistischer, omdat men inzag dat zo’n groot Rijk alleen houdbaar is als je de armsten tevreden houdt. En de armste Griek of Roemeen tevreden houden gaat alleen als je het geld afneemt van het rijkere wingewest van je territorium. Daarom moet de EU wel aan welvaartsherverdeling doen en arbeidsmigratie. Zonder deze twee concepten heeft zij niet langer een zoethoudertje voor de enorme massa arme mensen op haar grondgebied. Dat de open binnengrenzen en de daarbij behorende interne migratie en welvaartsherverdeling zeer slecht uitvallen voor de westelijke wingewesten (Nederland) van de Unie nemen de leiders op de koop toe.

Ook werden de steeds verder van de bevolking afstaande leiders steeds imperialistischer. Men moest en zou naar het Oosten uitbreiden. Dat de inlijving van de Baltische Staten tegen het zere been van Rusland aan stootte wist men al, maar men kon het toch doen omdat de Russische beer nog lag bij te komen van het verlies van de Koude Oorlog.

Het blijkt echter niet genoeg voor de megalomane EU-leiders in Brussel, en men wil wederom verder Oostwaarts. Nu is de Oekraïne het doel. Echter dit keer gaat het de Russen wel te ver, grijpen zij in en annexeren de Krim. De EU-leiders schreeuwen moord en brand en sturen troepen naar het Oosten. Dit doen de Russen eveneens. En daar staan ze nu nog steeds.

Al met al hoeft dit zeker niet opnieuw tot een grootschalig conflict te komen in het Oosten, maar het is wel frappant dat we nu door middel van de EU zijn beland in een situatie waar men steeds meer en meer censuur pleegt op haar onderdanen door een ‘politiek (in)correcte’ denkrichting te eisen van alle mensen. Daarnaast is het alarmerend dat de massamedia nog slechts het woord van de macht verkondigt, dat men de tegenstanders van de EU belachelijk maakt, schoffeert en zelfs bedreigt met vervolging. We leven opnieuw onder een socialistische ondemocratische elite, die geheel Europa wil verenigen en die zo imperialistisch is, dat ze naar het Oosten uitdijt en wederom botst op de Russische beer. Als wij Bevrijdingsdag werkelijk willen herdenken met de eer naar de gevallenen in de strijd voor onze vrijheid, dan is het minste wat we kunnen doen ons verzetten tegen de EU.