Ik kijk af en toe graag naar de Belgische TV. De programma's daar zijn vaak niet van eigen bodem (net als bij ons). Maar ze zijn met zorg gekozen uit het internationale aanbod.
Onlangs viel ik midden in een uitzending op Canvas, getiteld: 'Is the Magnetic Pole about to Flip?' Het was een productie van Stéphane Nicolopoulos. In deze film werden klimaatveranderingen in verband gebracht met de invloed van kosmische straling op de wolkenvorming. Deze straling wordt gemoduleerd door veranderingen in het magnetisme van de zon en dat van Moeder Aarde zelf.
De wetenschappers die in de productie aan het woord komen zijn van mening dat veranderingen in het aardmagnetisme een grote invloed hebben gehad op de klimaatveranderingen die in vroeger tijden hebben plaatsgevonden en die doorslaggevend zijn geweest voor de opkomst en neergang van oude beschavingen. CO2 komt niet of nauwelijks in het verhaal voor.
Aan de beschrijving van de film ontleen ik het volgende:
Documentaire van Stéphane Nicolopoulos over het merkwaardige fenomeen van de poolinversie: de omwisseling van de magnetische noord- en zuidpool die volgens sommige wetenschappers nakende is en die grote gevolgen kan hebben voor het leven op aarde. Waarom verplaatst de magnetische noordpool zich en waarom gebeurt dat zo snel? Paleomagnetisme historisch wetenschappelijk onderzoek naar het magnetisme leert ons dat de magnetische polen in de loop van de geschiedenis geregeld gewisseld zijn, van noord naar zuid en omgekeerd. Dat zou gemiddeld eens om de 250.000 jaar gebeuren. Zon wissel houdt het risico in dat de aarde niet langer beschermd zal zijn door de magnetosfeer, wat enorme gevolgen kan hebben voor mensen en dieren, voor de natuur in het algemeen en voor onze technologisch kwetsbare maatschappij. De laatste wissel van de polen gebeurde 780.000 jaar geleden. Wil dat zeggen dat we over tijd zijn en dat een nieuwe magnetische omwenteling voor de deur staat? En wat zullen de gevolgen daarvan zijn? Dat willen de geologen Larry Newitt en Jean-Jacques Orgeval uitzoeken en daarom reizen ze naar Frankrijk, Canada en Denemarken om met wetenschappers van verschillende disciplines te praten over het fenomeen van de poolinversie: van natuurkundigen en magnetisme-experten tot biologen en astronauten.
Een (slechte) kopie van de documentaire is op Youtube te vinden (4 delen). De klimatologische aspecten komen pas in deel 3 aan de orde. In deel 4 komt Henrik Svensmark aan het woord en wordt onder meer aandacht geschonken aan het CERN-project, dat beoogt de hypothese van Svensmark ook experimenteel te onderbouwen dan wel te falsificeren. Deze hypothese houdt in dat kosmische straling, gemoduleerd door zonneactiviteit grote invloed heeft op de wolkenvorming en daarmee het klimaat. Vanuit de verwachtingen omtrent de ontwikkeling van zowel het magnetisme van de zon als de aarde, vermoedt Svensmark dat er afkoeling voor de deur staat. Maar het wordt nu spannend, zo voegt hij eraan toe. Het is een wedstrijd tussen de afkoeling als gevolg van deze natuurlijke forceringen en de vermeende opwarming van de aarde als gevolg van (antropogeen) CO2.
Met behulp van wat water in een plastic fles laat Svensmark op verbluffende wijze zien hoe nevel wordt gevormd.
Grappig is ook dat de documentaire met enkele woorden wordt ingeleid door David Suzuki - de bekendste klimaatalarmist in Canada. De naar hem genoemde stichting financiert de advocaten van - hockeystick - Michael Mann in diens aanklacht tegen klimaatscepticus Tim Ball, omdat deze beledigende opmerkingen over hem zou hebben gemaakt. (Ball: 'Michael Mann at Penn State [University] should be in the State Pen, not Penn State.') Suzuki zal waarschijnlijk niet de script van de documentaire hebben gekend, want dan had hij wellicht niet zijn medewerking aan de productie verleend.
